ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ေစာင့္္ေရွာက္ၾကတဲ့အျပင္ အျခား အက်ဥ္းသားေတြ ကိုလည္း ကူညီၾကပါတယ္။ ဘီစကြတ္မုန္႔ေတြ ေ၀ေပးတာအျပင္ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္လဲ ေဆးမွာၿပီး တိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာစၿပီး ပံုစံထိေတာ့တာပါ ပဲ။ မနက္မိုးလင္းရင္ ေထာင္ဗူး၀က “ေတာ္ တီး ေတာ္” အသံျမည္ရင္ အိပ္ယာထရၿပီး ပုံစံ ထိုင္ေနရပါတယ္။ မနက္ ၆ နာရီ ေထာင္ဖြင့္ပါၿပီ။ ဒီအခါမွာ ေန႔နဲ႔ည ဂ်ဴတီေတြ လဲၾကပါတယ္။ ၀ါဒါေတြ ၾကည့္ရတာလည္း ေထာင္တ၀က္ က်ေနသလိုပဲ။ လူ ေရၿပီး ရင္ ေထာင္ ပိုင္ရံုးခန္းကို သတင္းပို႔ၾကရပါတယ္။ လူစစ္တာျပည့္ၿပီး လူအေရအတြက္ ကိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေထာင္ ထဲက အေဆာင္ေတြကို တံခါးဖြင့္ေပးပါတယ္။ လူေပါင္းလို႔ မကိုက္ရင္ေတာ့ ပံုစံ ထိုင္ေနေပေတာ့။ ထ ခြင့္ မရွိပါဘူး။ ၿပီးရင္ က်မတို႔ေတြ အိမ္သာဆီ အေျပးအလႊား သြားၾကရတာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ အေျပးအလႊား သြားရသလဲဆိုရင္ေတာ့ က်မတို႔ အေဆာင္မွာ အိမ္သာက ၁၀ ခန္းထဲပဲ ရွိလို႔ပါ။ အိမ္သာက အခန္းရယ္လို႔ သပ္သပ္ကာရံထားတာမဟုတ္ပါဘူး။သံမံတလင္းေျမာင္းေပၚမွာခြထိုင္ရၿပီးတံခါးမပါပါ။
အုတ္ေဘာင္ေလးေတြ ေဘး က ကာထားတဲ့ေနရာတခု ပါဘဲ။ အေဆာင္တခုလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ လူဦးေရက အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ေပါင္းရင္ ၇၀၀ ေက်ာ္ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ဖို႔ အိမ္သာတက္ခ်ိန္ ကို ေစာင့္ရတာ မလြယ္ပါဘူး။ အိမ္သာကိစၥ ၿပီးၿပီဆိုရင္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေရကန္ဆီကို ေျပးရျပန္တယ္။ မ်က္ႏွာ သစ္ေရက တေယာက္ကို သံုးခြက္သာ သံုးခြင့္္ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ခြက္ မရွိရင္ေတာ့ ေရ ကန္ဗာယာေတြ ေပးတဲ့ေရနဲ႔ပဲ မ်က္မွာကို ေလာင္းခ်ၿပီး သစ္ရတာေပါ့။ ဒီအတြက္ က်မကို ပလပ္စတစ္ေရ ခြက္ေပးလိုက္တဲ့ လွိဳင္လွိဳင္ျမင့္ကို စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရး ကိုေတာ့ ျပည့္တန္ဆာမေလးေတြ (30/D) လို႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္မွဳနဲ႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ မိန္း ကေလးေတြကလုပ္ရပါတယ္။မိလႅာစဥ့္အိုးေတြကိုမနက္တိုင္း မနက္တိုင္းမွာ သူတို႔ေတြက ထမ္းၿပီး အေဆာင္ အျပင္ဘက္က အုတ္ရိုးနားကို သယ္ထုတ္ေပးၾကရပါတယ္။ အေဆာင္အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား အေဆာင္က ေထာင္က်ေတြက လာၿပီး ထမ္းယူသြားၾကပါတယ္။ မိလႅာမွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ မိန္း ကေလးေတြ က ေဆးလိပ္ရၾကတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ အိမ္သာတက္ခ်င္သူေတြက သူတို႔ကို ေဆးလိပ္ ၂ လိပ္ ေပး ရပါတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ ေထာင္၀င္စာလည္း မလာႏိုင္ဆိုေတာ့ ရလာတဲ့ ေဆးလိပ္ေလးေတြကို ဟင္းနဲ႔လဲၿပီး စားၾကရတာပါ။ ဒီေတာ့ ေထာင္၀င္စာ မလာႏိုင္တဲ့ ေထာင္က် မိန္းကေလးအခ်ိဳ႕က ဒီေနရာမွာ တမင္ကိုလာ လုပ္ၾကတာေလ။ေထာင္၀င္စာလာႏိုင္သူေတြကို လာတဲ့အခါမွာ အေဆာင္ရုံုးခန္းက တေယာက္ ကို ေဆး လိပ္ ၅ လိပ္စီ မိလႅာၾကး ေတာင္းေလ့ရွိပါတယ္။
အဲ - မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ အေဆာင္ အျပင္ကအုတ္ သံမံတလင္းေလးမွာ တန္းစီၿပီးပံု စံထိုင္ၾက ရတယ္။အျပင္ဘက္ဆိုေတာ့အားလံုး ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ရတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ တန္းစီးနဲ႔ ၀ါဒါအမ်ိဳးသ မီးေတြ ေရာက္လာၿပီး တေန႔စာအလုပ္အတြက္ လူေတြကို သူ႔အစုနဲ႔သူ ခြဲပါေတာ့တယ္။ အလုပ္ ခ်တယ္၊ တာ၀န္ ခြဲတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလုပ္ေတြကေတာ့ ေတာင္ယာအလုပ္၊ ေရကန္ သန႔္ရွင္းေရး၊ ၾကမ္းတိုက္၊ ၾကမ္းတိုက္ရတဲ့အလုပ္က တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ပုလင္းဖင္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္ကို အေရာင္ထြက္ေအာင္ တိုက္ရတာပါ။ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ လုပ္ခိုင္းတဲ့သေဘာပါ ပဲ။ စက္ခ်ဳပ္၊ ေဆးလိပ္ လိပ္၊ ဆန္ေရြးဆိုတာမ်ိဳးေတြ ပါ။ က်မက ကိုယ္၀န္နဲ႔ ဆိုေတာ့ စာကေလးေမာင္း အလုပ္မွာ ထားပါတယ္။ “၈” ေဆာင္ရဲ႕တိုက္ဘက္က မုန္လာစိုက္ ခင္းကိုလာတဲ့ စာကေလးေတြကို အ၀တ္စေလးေတြ ပတ္ထားတဲ့ တုတ္နဲ႔ ေျခာက္လႊတ္ ေမာင္း ထုတ္ရ တဲ့အလုပ္ ပါ။ က်မလည္း ၀ါဒါအမ်ိဳးသမီးေလး လိုက္ပို႔လို႔ အဲဒီတုတ္ကိုင္ၿပီး တိုက္ဘက္ကို ေလွ်ာက္ လာခဲ့ပါတယ္။ တိုက္ထဲမွာ စာေရးဆရာမ စန္းစန္းႏြဲ႕(သာယာ၀တီ)၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပါတီက ဗဟိုတရားရံုးေရွ႕ေနေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊မႏၲေလးကေဒၚခင္ခင္၀င္း၊ေဒၚသိဂႌ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္ေရး အတြင္းေရးမွဴး)တို႔ရွိၾကပါတယ္။စာကေလးေတြေမာင္းတဲ့အလုပ္ကမပင္ပမ္းပါဘူး။ဒါေပမယ့္ေနပူတာေၾကာင့္ က်မက ထင္းရွဴးပင္ပုေလးေအာက္မွာ ထိုင္ၿပီး စာကေလးေတြကို ေျခာက္ေန ပါ တယ္။ က်မ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ တိုက္အေပါက္၀မွာ စာေရးဆရာမ သာယာ၀တီ စန္းစန္းႏြဲ႔ကို ျမင္လုိက္ ရတာ ဘယ္လို ၀မ္းသာ မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ သူနဲ႔က ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ က်မတို႔ ဗဟန္းမွာ စာဆိုေတာ္ေန႔ စာေပေဟာေျပာ ပြဲ လုပ္ေတာ့ဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၊ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳတို႔နဲ႔အတူ လာေရာက္ ေဟာေျပာ ခဲ့တာ သတိရ ပါေသးတယ္။ မမႏြဲ႕ရဲ့ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြက လူငယ္ေတြကိို လႊမ္းမိုးခဲ့ပါတယ္။ က်မဆို စာအုပ္တအုပ္ဖတ္ၿပီး လေရာင္ေအာက္မွာ တညလံံုး ဆင္းထိုင္မိခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာျပခဲ့တာကို မွတ္မိပါတယ္။ ဆရာ လယ္တြင္း သားေစာခ်စ္္ ကေတာ့ “ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းက အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ေခါက္ရင္ အခ်စ္က ေနာက္ေဖးေပါက္က ထြက္ေျပးသြားတယ္” တဲ့။ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳကေတာ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ရြတ္ျပခဲ့တယ္။ “တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္ သက္ေနရာတကြက္ကို အသက္ေပးI ၀ယ္ရသည္” တဲ့။ ေခါင္းစဥ္ ကေတာ့“သခ်ႎဳင္းကုန္း” တဲ့။ က်မ မွတ္ မိေနခဲ့ပါတယ္။
မမႏြဲ႕ရဲ႕ေဘးအခန္းမွာေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္ ခင္ ရွိပါ တယ္။သူ႔ကိုေတာ့အေရးအခင္း ကာလမွာ စတင္ သိခဲ့ရ တာပါ။ သူက ရန္ကုန္အေဆးရံုႀကီး ၁၉/၂၀ အေပၚထပ္ ကေန စီမံ ခန္႔ခြဲေနတာ ပါ။ ေဒၚခင္ခင္၀င္း က ေနာက္အခန္းတခုမွာပါ။ က်မကို မမႏြဲ႕နဲ႔ အန္တီျမင္ေတာ့ ဘာ စားခ်င္လဲ၊ အိမ္ကို မွာေပးမယ္ လို႔ ေျပာ ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေပါင္မုန္႔အရွည္ႀကီးကို ႏို႔ဆီဆမ္းၿပီး စားခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ ပါ တယ္။ ေနာက္ တပတ္ ေထာင္၀င္စာမွာ ပါလာေတာ့ က်မစားလိုက္တာ လက္သံုးလံုးေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာအရမ္း ေက်နပ္သြားမိ တယ္။
ေနာက္ ေလး ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ေထာင္၀ါဒါ ေဒၚခင္တင့္ က်မဆီ ကို လာတယ္။ “ေကာင္မ နင္ သူပုန္ မ မွန္း မသိလို႔ ဒီမွာ ထားတာ” ဆိုၿပီး ပါးကို ရိုက္လိုက္တာ မ်က္စိထဲမွာ ၾကယ္ေတြ လေတြ လက္သြားၿပီး မီးပြင့္ မတတ္ ခံစား လိုက္ရတယ္။ က်မ တိုက္ဘက္ကို မသြားရေတာ့ပါဘူး။ ဒီဘက္ အေဆာင္ ၇ မွာ ေဆးခန္း ရွိပါ တယ္။ အဲဒီဘက္မွာ ထိုင္ေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဇူလိုင္လအေရးအခင္းနဲ႔ ျမေအး ၀င္း၊ ျမင့္ျမင့္ ဦး၊ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္ (အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(အင္းစိန္))၊မိုးမိုး (သံုးခြ)၊ သာေကတ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ က ေဒၚခင္ခင္လြင္၊ ခင္ခင္ျမ၊ တင္တင္ေဆြ၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ က ၾကည္ေလး၊ မေဆြ၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ကပဲ ေဒၚတိုးတိုးတင္၊ ေဒၚေစာျမတ္ မာ၊ ေဒါက္တာ ေအးေအး ခ်ိဳ၊ ေဒၚၿပံဳးၿပံဳး တင္တို႔လည္းရွိေနပါတယ္။ေထာင္က်ေဆာင္ကႏွစ္ေဆာင္ပါ။၇ ေဆာင္နဲ႔ ၈ ေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၈ ေဆာင္က တိုက္ ႏွစ္ထပ္၊ အေပၚထပ္မွာက ႏိုင္ငံေရးမွဳ၊ ခ်ဲမွဳ၊ ေဆးမွဳ၊ လိမ္လည္မွဳေတြ ထားပါ တယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဳက လြဲရင္ ရဲဘက္ မသြားခ်င္၊ ေထာင္ မေျပာင္းခ်င္တဲ့သူေတြက လိုင္း ၀င္ရတယ္။ လိုင္း၀င္ တယ္ဆိုတာကေတာ့ လိုင္းေၾကးေငြကိုေထာင္ပိုင္ေထာင္မွဴးေတြဆီေပးၿပီးေနၾကတာကိုေျပာတာပါ။ဆရာ၀န္လဲပါတာေပါ့ ေလ။
ေရာဂါမရွိဘဲနဲ႔ ေရာဂါ ရွိတယ္ဆိုၿပီး လိမ္ေပးတာေပါ့။ ဒီေခတ္နဲ႔ ဒီစနစ္ေအာက္ မွာ ဒါမ်ိဳးေတြက ႀကီး ထြားေန တာ အမွန္ပါဘဲ။
Burma Today မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
အုတ္ေဘာင္ေလးေတြ ေဘး က ကာထားတဲ့ေနရာတခု ပါဘဲ။ အေဆာင္တခုလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ လူဦးေရက အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ေပါင္းရင္ ၇၀၀ ေက်ာ္ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ဖို႔ အိမ္သာတက္ခ်ိန္ ကို ေစာင့္ရတာ မလြယ္ပါဘူး။ အိမ္သာကိစၥ ၿပီးၿပီဆိုရင္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေရကန္ဆီကို ေျပးရျပန္တယ္။ မ်က္ႏွာ သစ္ေရက တေယာက္ကို သံုးခြက္သာ သံုးခြင့္္ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ခြက္ မရွိရင္ေတာ့ ေရ ကန္ဗာယာေတြ ေပးတဲ့ေရနဲ႔ပဲ မ်က္မွာကို ေလာင္းခ်ၿပီး သစ္ရတာေပါ့။ ဒီအတြက္ က်မကို ပလပ္စတစ္ေရ ခြက္ေပးလိုက္တဲ့ လွိဳင္လွိဳင္ျမင့္ကို စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရး ကိုေတာ့ ျပည့္တန္ဆာမေလးေတြ (30/D) လို႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္မွဳနဲ႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ မိန္း ကေလးေတြကလုပ္ရပါတယ္။မိလႅာစဥ့္အိုးေတြကိုမနက္တိုင္း မနက္တိုင္းမွာ သူတို႔ေတြက ထမ္းၿပီး အေဆာင္ အျပင္ဘက္က အုတ္ရိုးနားကို သယ္ထုတ္ေပးၾကရပါတယ္။ အေဆာင္အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား အေဆာင္က ေထာင္က်ေတြက လာၿပီး ထမ္းယူသြားၾကပါတယ္။ မိလႅာမွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ မိန္း ကေလးေတြ က ေဆးလိပ္ရၾကတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ အိမ္သာတက္ခ်င္သူေတြက သူတို႔ကို ေဆးလိပ္ ၂ လိပ္ ေပး ရပါတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ ေထာင္၀င္စာလည္း မလာႏိုင္ဆိုေတာ့ ရလာတဲ့ ေဆးလိပ္ေလးေတြကို ဟင္းနဲ႔လဲၿပီး စားၾကရတာပါ။ ဒီေတာ့ ေထာင္၀င္စာ မလာႏိုင္တဲ့ ေထာင္က် မိန္းကေလးအခ်ိဳ႕က ဒီေနရာမွာ တမင္ကိုလာ လုပ္ၾကတာေလ။ေထာင္၀င္စာလာႏိုင္သူေတြကို လာတဲ့အခါမွာ အေဆာင္ရုံုးခန္းက တေယာက္ ကို ေဆး လိပ္ ၅ လိပ္စီ မိလႅာၾကး ေတာင္းေလ့ရွိပါတယ္။
အဲ - မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ အေဆာင္ အျပင္ကအုတ္ သံမံတလင္းေလးမွာ တန္းစီၿပီးပံု စံထိုင္ၾက ရတယ္။အျပင္ဘက္ဆိုေတာ့အားလံုး ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ရတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ တန္းစီးနဲ႔ ၀ါဒါအမ်ိဳးသ မီးေတြ ေရာက္လာၿပီး တေန႔စာအလုပ္အတြက္ လူေတြကို သူ႔အစုနဲ႔သူ ခြဲပါေတာ့တယ္။ အလုပ္ ခ်တယ္၊ တာ၀န္ ခြဲတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလုပ္ေတြကေတာ့ ေတာင္ယာအလုပ္၊ ေရကန္ သန႔္ရွင္းေရး၊ ၾကမ္းတိုက္၊ ၾကမ္းတိုက္ရတဲ့အလုပ္က တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ပုလင္းဖင္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္ကို အေရာင္ထြက္ေအာင္ တိုက္ရတာပါ။ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ လုပ္ခိုင္းတဲ့သေဘာပါ ပဲ။ စက္ခ်ဳပ္၊ ေဆးလိပ္ လိပ္၊ ဆန္ေရြးဆိုတာမ်ိဳးေတြ ပါ။ က်မက ကိုယ္၀န္နဲ႔ ဆိုေတာ့ စာကေလးေမာင္း အလုပ္မွာ ထားပါတယ္။ “၈” ေဆာင္ရဲ႕တိုက္ဘက္က မုန္လာစိုက္ ခင္းကိုလာတဲ့ စာကေလးေတြကို အ၀တ္စေလးေတြ ပတ္ထားတဲ့ တုတ္နဲ႔ ေျခာက္လႊတ္ ေမာင္း ထုတ္ရ တဲ့အလုပ္ ပါ။ က်မလည္း ၀ါဒါအမ်ိဳးသမီးေလး လိုက္ပို႔လို႔ အဲဒီတုတ္ကိုင္ၿပီး တိုက္ဘက္ကို ေလွ်ာက္ လာခဲ့ပါတယ္။ တိုက္ထဲမွာ စာေရးဆရာမ စန္းစန္းႏြဲ႕(သာယာ၀တီ)၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပါတီက ဗဟိုတရားရံုးေရွ႕ေနေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊မႏၲေလးကေဒၚခင္ခင္၀င္း၊ေဒၚသိဂႌ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္ေရး အတြင္းေရးမွဴး)တို႔ရွိၾကပါတယ္။စာကေလးေတြေမာင္းတဲ့အလုပ္ကမပင္ပမ္းပါဘူး။ဒါေပမယ့္ေနပူတာေၾကာင့္ က်မက ထင္းရွဴးပင္ပုေလးေအာက္မွာ ထိုင္ၿပီး စာကေလးေတြကို ေျခာက္ေန ပါ တယ္။ က်မ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ တိုက္အေပါက္၀မွာ စာေရးဆရာမ သာယာ၀တီ စန္းစန္းႏြဲ႔ကို ျမင္လုိက္ ရတာ ဘယ္လို ၀မ္းသာ မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ သူနဲ႔က ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ က်မတို႔ ဗဟန္းမွာ စာဆိုေတာ္ေန႔ စာေပေဟာေျပာ ပြဲ လုပ္ေတာ့ဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၊ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳတို႔နဲ႔အတူ လာေရာက္ ေဟာေျပာ ခဲ့တာ သတိရ ပါေသးတယ္။ မမႏြဲ႕ရဲ့ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြက လူငယ္ေတြကိို လႊမ္းမိုးခဲ့ပါတယ္။ က်မဆို စာအုပ္တအုပ္ဖတ္ၿပီး လေရာင္ေအာက္မွာ တညလံံုး ဆင္းထိုင္မိခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာျပခဲ့တာကို မွတ္မိပါတယ္။ ဆရာ လယ္တြင္း သားေစာခ်စ္္ ကေတာ့ “ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းက အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ေခါက္ရင္ အခ်စ္က ေနာက္ေဖးေပါက္က ထြက္ေျပးသြားတယ္” တဲ့။ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳကေတာ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ရြတ္ျပခဲ့တယ္။ “တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္ သက္ေနရာတကြက္ကို အသက္ေပးI ၀ယ္ရသည္” တဲ့။ ေခါင္းစဥ္ ကေတာ့“သခ်ႎဳင္းကုန္း” တဲ့။ က်မ မွတ္ မိေနခဲ့ပါတယ္။
မမႏြဲ႕ရဲ႕ေဘးအခန္းမွာေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္ ခင္ ရွိပါ တယ္။သူ႔ကိုေတာ့အေရးအခင္း ကာလမွာ စတင္ သိခဲ့ရ တာပါ။ သူက ရန္ကုန္အေဆးရံုႀကီး ၁၉/၂၀ အေပၚထပ္ ကေန စီမံ ခန္႔ခြဲေနတာ ပါ။ ေဒၚခင္ခင္၀င္း က ေနာက္အခန္းတခုမွာပါ။ က်မကို မမႏြဲ႕နဲ႔ အန္တီျမင္ေတာ့ ဘာ စားခ်င္လဲ၊ အိမ္ကို မွာေပးမယ္ လို႔ ေျပာ ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေပါင္မုန္႔အရွည္ႀကီးကို ႏို႔ဆီဆမ္းၿပီး စားခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ ပါ တယ္။ ေနာက္ တပတ္ ေထာင္၀င္စာမွာ ပါလာေတာ့ က်မစားလိုက္တာ လက္သံုးလံုးေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာအရမ္း ေက်နပ္သြားမိ တယ္။
ေနာက္ ေလး ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ေထာင္၀ါဒါ ေဒၚခင္တင့္ က်မဆီ ကို လာတယ္။ “ေကာင္မ နင္ သူပုန္ မ မွန္း မသိလို႔ ဒီမွာ ထားတာ” ဆိုၿပီး ပါးကို ရိုက္လိုက္တာ မ်က္စိထဲမွာ ၾကယ္ေတြ လေတြ လက္သြားၿပီး မီးပြင့္ မတတ္ ခံစား လိုက္ရတယ္။ က်မ တိုက္ဘက္ကို မသြားရေတာ့ပါဘူး။ ဒီဘက္ အေဆာင္ ၇ မွာ ေဆးခန္း ရွိပါ တယ္။ အဲဒီဘက္မွာ ထိုင္ေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဇူလိုင္လအေရးအခင္းနဲ႔ ျမေအး ၀င္း၊ ျမင့္ျမင့္ ဦး၊ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္ (အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(အင္းစိန္))၊မိုးမိုး (သံုးခြ)၊ သာေကတ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ က ေဒၚခင္ခင္လြင္၊ ခင္ခင္ျမ၊ တင္တင္ေဆြ၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ က ၾကည္ေလး၊ မေဆြ၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ကပဲ ေဒၚတိုးတိုးတင္၊ ေဒၚေစာျမတ္ မာ၊ ေဒါက္တာ ေအးေအး ခ်ိဳ၊ ေဒၚၿပံဳးၿပံဳး တင္တို႔လည္းရွိေနပါတယ္။ေထာင္က်ေဆာင္ကႏွစ္ေဆာင္ပါ။၇ ေဆာင္နဲ႔ ၈ ေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၈ ေဆာင္က တိုက္ ႏွစ္ထပ္၊ အေပၚထပ္မွာက ႏိုင္ငံေရးမွဳ၊ ခ်ဲမွဳ၊ ေဆးမွဳ၊ လိမ္လည္မွဳေတြ ထားပါ တယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဳက လြဲရင္ ရဲဘက္ မသြားခ်င္၊ ေထာင္ မေျပာင္းခ်င္တဲ့သူေတြက လိုင္း ၀င္ရတယ္။ လိုင္း၀င္ တယ္ဆိုတာကေတာ့ လိုင္းေၾကးေငြကိုေထာင္ပိုင္ေထာင္မွဴးေတြဆီေပးၿပီးေနၾကတာကိုေျပာတာပါ။ဆရာ၀န္လဲပါတာေပါ့ ေလ။
ေရာဂါမရွိဘဲနဲ႔ ေရာဂါ ရွိတယ္ဆိုၿပီး လိမ္ေပးတာေပါ့။ ဒီေခတ္နဲ႔ ဒီစနစ္ေအာက္ မွာ ဒါမ်ိဳးေတြက ႀကီး ထြားေန တာ အမွန္ပါဘဲ။
Burma Today မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment