သူ႕ေၾကြးရွိက ဆပ္ရမည္။ (၇)

by Soe Lynn on Friday, 16 March 2012 at 08:46 ·

        ကၽြန္ေတာ့္ကိုစဖမ္းကတည္းက ဒိုင္ယာရီပါသိမ္းသြားတဲ့အတြက္ ေန႕ရက္ေတြကို အတိအက် မသိရေတာ့ပါဘူး။ တပ္ရင္း ၂၁၀ အေပၚကုန္းမွာရွိစဥ္ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနတာက ေရခ်ိဳးတဲ့ကိစၥပါပဲ။ တစ္လ ၂ ခါေလာက္ေတာ့ ေရထုတ္ခ်ိဳးခိုင္းပါတယ္။ စခန္းကုန္းေအာက္က သံလြင္ျမစ္ထဲစီး၀င္သြား တဲ့ ေခ်ာင္းကေလး မွာပါ။ ေရခ်ိဳးခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေလာက္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အျခားလူေတြမျမင္မသိႏုိင္ေအာင္အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ကိုေရြးတယ္ထင္ပါတယ္။ ေရခ်ိဳးရမွာေၾကာက္ေပ
မယ့္ ျပန္ေျပာလို႔လည္း မရတဲ့အေျခအေန ပါ။ ေရခ်ိဳးမယ္လို႔သူတို႕ေျပာတာနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြ ခၽြတ္ၿပီး   ေခြးအိမ္ေလး ထဲက   ေစာင့္ေန  ရပါတယ္။ တံခါးလာဖြင့္ရင္ လက္ႏွစ္ဖက္ထုတ္ေပးရၿပီး လက္ထိပ္အရင္ ခတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ ၀က္တစ္ေကာင္လို ဇြတ္ဆြဲေျပးတာခံရေတာ့တာပါပဲ။ အေကြ႕တစ္ခုေရာက္တာနဲ႕ ထိုးႀကိတ္တာကန္ေက်ာက္တာ အၿမဲခံရ တယ္။ အသြားေရာ အျပန္ေရာ အဲဒီလိုႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးမယ္ဆိုတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ေနမိတာပါ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕အႀကီးဆံုးပုဂၢိဳလ္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ျပည့္၀တဲ့၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈအား ေကာင္းတဲ့ ဥကၠဌ။ ဒီအခြင့္အေရးကို ကၽြန္ေတာ္ လက္လႊတ္မခံႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရန္သူ႔လူမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီကိစၥေတြမွာ တစ္ခုခုေတာ့ မွားယြင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာ ပါတယ္။ ေျပာရင္း မ်က္ရည္လည္း က်မိ ပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လက္ထိပ္ႀကိဳးတန္းလန္းဆြဲၿပီး တစ္ညလံုးနီးပါး အရိုက္ခံရတာပါပဲ။  .....အနည္းဆံုးအရိုက္ခံရမယ္။ အခန္ ့မသင့္ရင္အသတ္ေတာင္ခံရႏိုင္ တဲ့လူတစ္ေယာက္ကဘာလို႔ ဒီလိုေျပာ လာသလဲဆိုတာ ကိုႏုိင္ေအာင္ေသခ်ာသံုးသပ္ေစခ်င္လို႔ပါ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ဘာဖိအားေပးမႈမွမခံရဘဲကိုႏုိင္ေအာင္ ဖာသာေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ ျပန္လွည့္လို႔ရတဲ့အေျခအေနေတြကို
လည္းသူကိုယ္တုိင္ ပစ္ပယ္ခဲ့တာပါ...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညမွာ စခန္းေျပာင္းရပါတယ္။ စက္ေလွနဲ႕ သံလြင္ျမစ္အေပၚ ဘက္ကို ဆန္တက္ရပါတယ္။ လက္ထိပ္ခတ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာ အ၀တ္စီးထား မထားကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ ပါဘူး။ အေစာင့္ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ေျပာစကားအရ ဒါးခြင္ ေက်ာင္းသား စစ္ေၾကာေရး  စခန္းလို႔သိရပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေခြးအိမ္ေလးနဲ႔ပဲ ဆက္ေနရပါတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ အရင္လို ပိတ္ေလွာင္မထားေတာ့ဘဲ အလုပ္ေတြထုတ္ခိုင္းလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆရာေန၀င္းေအာင္အျပင္ အျခားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုထင္ေက်ာ္(၂၁၀ တပ္ရင္းမွဴး)နဲ႕ ျမင့္ဦး(ရြာသားေလး) ရွိေနတာလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတြ႕လာရပါတယ္။

         အဲဒီဒါးခြင္စခန္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ေမ့လို႔မရတဲ့ ညတစ္ညကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရိုက္ႏွက္လို႔သာ ၀န္ခံလိုက္ရတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုမွ စိတ္မခ်မ္း သာပါဘူး။ စဖမ္းစဥ္ အခ်ိန္ကတည္းက ဥကၠဌ ကိုႏုိင္ေအာင္ကိုကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာေျပာခဲ့ပါ တယ္။ စတင္စစ္ေဆးစဥ္မွာ လည္း ကၽြန္ေတာ္အတန္တန္ေတာင္းပန္ၿပီး မဟုတ္တာႀကီးကို မေျပာပါ ရေစနဲ႔လို႔ ခဏခဏအသနားခံ ပါ တယ္။ ေသခ်ာခြဲျခားႏုိင္ရင္ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာ ကြဲကြဲျပားျပား သိသာႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ ကုလားေသ ကုလားေမာမအိပ္တတ္သလို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ အမူးလြန္ေအာင္ လည္း မေသာက္ၾကဘူးလို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုလွေဌး(ေျမာက္ပိုင္း)ခရီးရွည္အတူတူ အၾကာႀကီးသြားဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေရးႀကီးတာသူသိသလို သူမူးတတ္တာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္သိပါ တယ္။) အခြင့္အေရးရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဖို႔ အၿမဲစိတ္ကူးရွိပါတယ္။

 ဆရာေန၀င္းေအာင္ကေတာ့ အဲလိုမလုပ္ဖို႔တားပါတယ္။ အျပင္မွာအလုပ္လုပ္ၾကရင္းကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်င္း ခိုးၿပီး စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမိသြားလည္း အဆဲခံ အေငါက္ခံရပါတယ္။

          တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနတဲ့ အခြင့္အေရးရလာပါတယ္ ။ အဲဒီညက ႏုိင္ငံျခားသူတစ္ ေယာက္ စခန္းကိုေရာက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တစ္ဦးခ်င္း မွတ္တမ္းဗီဒီယိုရိုက္ပါတယ္။ ကိုႏုိင္ေအာင္လည္း ပါလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ၿပီးေတာ့ ကိုႏုိင္ေအာင္က ျပန္မပို႔ခိုင္းေသးဘဲ စားစရာေတြေကၽြးပါတယ္။ "ညီေလးစိုးလင္း မင္းၾကည့္ရတာ တစ္ခုခုခ်န္ထားသလိုပဲ ရန္သူျဖစ္ေပမယ့္ မင္းကိုငါ သံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာကြာ အစ္ကိုနားေထာင္မယ္"လို႔ ကိုႏုိင္ေအာင္ ေျပာလာပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕အႀကီးဆံုးပုဂၢိဳလ္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ျပည့္၀တဲ့၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈအား ေကာင္းတဲ့ ဥကၠဌ။ ဒီအခြင့္အေရးကို ကၽြန္ေတာ္ လက္လႊတ္မခံႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရန္သူ႔လူမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီကိစၥေတြမွာ တစ္ခုခုေတာ့ မွားယြင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ေျပာရင္း မ်က္ရည္လည္း က်မိ ပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လက္ထိပ္ႀကိဳးတန္းလန္းဆြဲၿပီး တစ္ညလံုးနီးပါး အရိုက္ခံရတာပါပဲ။ (ေျမာက္ပိုင္းျပန္ေတြဆံုၾကေတာ့ ကိုသိန္းထြန္းလည္း အလားတူျဖစ္ရပ္နဲ႔ခံခဲ့ရ ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ကိုညီညီကေတာ့ ကိုႏုိင္ေအာင့္ ပရိယာယ္ကို ေရွာင္ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။) ကၽြန္ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က အနည္းဆံုးအရိုက္ခံရမယ္။ အခန္ ့မသင့္ရင္အသတ္ေတာင္ခံရႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကဘာလို႔ ဒီလိုေျပာ လာသလဲဆိုတာကိုႏုိင္ေအာင္ေသခ်ာသံုးသပ္ေစခ်င္လို႔ပါ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ဘာဖိအားေပးမႈမွမခံရဘဲကိုႏုိင္ေအာင္ဖာသာေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ ျပန္လွည့္လို႔ရတဲ့အေျခအေနေတြကို
လည္းသူကိုယ္တုိင္ ပစ္ပယ္ခဲ့တာပါ။ ( ၁၉၉၃ ေလာက္က အဖြဲ႕အစည္းတခ်ိဳ႕ကေန ကၽြန္ေတာ္၊ ဆရာေန၀င္းေအာင္ တို ့နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုႏုိင္ေအာင့္ဆီကို စာေတြ ပို႔ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ၿပန္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။)

          ဒီလိုနဲ႔ ေထာင္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္ပိတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကာလတစ္ခုအထိ အျပင္ မထြက္ရေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခင္တဲ့ ရဲေဘာ္ဖိလစ္(တပ္ရင္း ၃၀၃)ကေတာ့ မင္းကြာ ေအးေအး   ေဆးေဆးမေနဘူး၊ အလကားအသားအနာခံၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္လို႔ ကရုဏာေဒါေသာနဲ႔ေျပာပါ တယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း အလုပ္ေတြျပန္ၿပီးခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီစခန္းမွာရွိစဥ္ ထူးထူးျခားျခားေတြ႕ခဲ့ရ တဲ့ အျပင္လူေတြလည္းရွိပါတယ္။ တစ္ရက္ .. ကၽြန္ေတာ္သံလြင္ျမစ္ထဲဆင္းေရထမ္းေပးရင္းနဲ႔ မသက္သက္လြင္ (တပ္ရင္း ၆၀၁)နဲ႔ ဆံုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္က်န္းမာေရးကို လာစစ္ေဆးေပးတဲ့ ေဒါက္တာျမင့္ခ်ိဳကိုလည္း ေတြ႕ ရပါ တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကို ဘာစကားမွမေျပာ ရဲေတာ့ပါဘူး။

ဆရာေန၀င္းေအာင္ေျပာတဲ့ သူတို႔က မရေတာ့ဘူး၊ မႀကိဳးစားနဲ႔ေတာ့ဆိုတဲ့စကားကို လက္ခံလိုက္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတဲ့ ေဒါက္တာျမင့္ခ်ိဳကို ရင္ထဲမွာပဲ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာပစ္လိုက္ပါတယ္။

          ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆရာေန၀င္းေအာင္ကို အခိုင္အခံ့ေဆာက္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အခန္းက်ယ္ေတြနဲ႕ေျပာင္းထားပါတယ္။ ကိုထင္ေက်ာ္နဲ႔ ျမင့္ဦးကိုေတာ့ ဘယ္လိုထားတယ္မသိရပါ ဘူး။ အလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ သူတို႔ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အထူးေျပာစရာရွိတဲ့အလုပ္ေတြက  ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔အ၀တ္ အစားေတြေလွ်ာ္ေပးရၿပီး ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့ဆရာက သူတို႔စားဖိုမွဴးလုပ္ေပးရတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆရာေန၀င္းေအာင္ကို ဒါးခြင္ ေက်ာင္းသားဗဟိုမွာရွိတဲ့ တရားရံုးကို စက္ေလွနဲ႔ေခၚသြားၿပီး အလုပ္နဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္စီ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္။ ၁၉၉၂ ေမလ ၃၁ ရက္စြဲနဲ႔ ကိုႏုိင္ေအာင္ လက္မွတ္ေရး ထိုးထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ စာကိုဖတ္ၾကည့္မွ သူမပိုင္တဲ့ ေျမာက္ပိုင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႕ဘ၀တူေတြအေပၚသေဘာထားနဲ႔သူပိုင္တဲ့ဗဟိုကကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚသေဘာထားကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးနားလည္လိုက္ရပါတယ္။
(က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ေနာက္အပိုင္းမွာဆက္ေရးပါအုံးမယ္။ )

soe lynn facebook မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။