ေမေမ့နားထဲ သမီးေလးရဲ့ ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ၾကားခဲ့ရတယ္

( လိုင္စာတြင္ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရေသာ မခင္ခ်ိဳဦးအတြက္)

by Golden Rose on Sunday, December 25, 2011 at 1:58am

သမီးေလးေရ ေဆာင္းရာသီကို တစ္ဖန္ေရာက္လာျပန္လို႔ ခရစၥမတ္ေန႔ေတာင္ေရာက္ေတာ့ မွာပဲ။
ေအာ္ တစ္ႏွစ္ကုန္ခါနီးပါေပါ့လား။ ဘာလိုလိုနဲ႔ သမီးေလး ေမေမ့ဘ၀ထဲက အၿပီးထြက္ခြာသြားတာ အႏွစ္ ၂၀ျပည့္ေတာ့မွာပဲ။
ဒါေပမဲ့ ေမေမ့ႏွလံုးသားထဲကေတာ့သမီးထြက္သြားလို႔မွမရတာပဲ။
ေမေမက ေန႔ရက္ေတြကို ေရမထားဖူးသမီးရဲ့။ ရက္ေတြေရထားရင္ အတိအက်သိေနတဲ့ ကိန္းဂဏန္းႀကီးက ေသခ်ာေပါက္  ေမေမ့ကို ႏိွပ္စက္ေနမွာေလ။ သမီးေလးအေငြ႔အသက္ေတြက ေမေမ့နားမွာ အၿမဲရွိေနမွေတာ့ ေမေမေက်နပ္ပါတယ္။
                        မနက္ခင္းဆို ေအးလိုက္တာ သမီးေလးရယ္။ အေႏြးထည္ေလးထပ္ထားတာေတာင္မွ ေနာက္ေဖးကေလသိပ္တိုးတာပဲ။

 သမီးရွိေနရင္ ဘာလို႔အေစာႀကီးထတာလဲလို႔ ေမးအံုးမွာ ျမင္ေေယာင္ေသးေတာ့တယ္။ ေမေမက
ျမတ္စြာဘုရားထံဆြမ္းကပ္ရင္း ေမေမ့သမီးေလးေရာက္ေလရာဘ၀တိုင္းမွာ အႏၱရယ္ကင္းရွင္းဖို့ ဆုေတာင္းတယ္။
ဒါေတြက ဟိုးအရင္ သမီးေလးေမြးကထဲက လုပ္ေနၾကဆိုတာ သမီးေလးသိတယ္မဟုတ္လား။ အခုတစ္ေလာ ေမေမ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါေတာ့ဖူး။ ဟိုဟိုဒီဒီ သိပ္မသြားႏိုင္ေတာ့ဖူး။ တစ္ကယ္ဆို ေရြတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးဆီေန႔တိုင္းပန္းလာ ကပ္ခ်င္တယ္။ ဘုရားခ်င္းတူတူပါပဲ၊ အိမ္ကဘုရားမွာလဲ ေမေမေန့တိုင္းပန္းကပ္ေနတာပဲလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္ သမီးေလး။
ေရြတိဂံုေစတီရင္ျပင္မွာ ထိုင္ၿပီးတစ္၀ႀကီးဖူးရင္း ေမေမဆုေတြေတာင္းခ်င္တယ္။
ေမေမ့သမီးေလး ေနာင္ဘ၀မွာ လွလွပပေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလးျဖစ္ပါေစလို႔။ ဆြမ္းကပ္ၿပီးရင္ေမေမက
အိမ္ေရွ႕ေရခ်မ္းစင္မွာ ေသာက္ေရကုသိုလ္လုပ္တယ္။
ဒါမွ သမီးေလးအတြက္ေမေမလုပ္တဲ့ကုသိုလ္ေတြက ေနာင္ဘ၀မွာ သမီးနဲ႔ျပန္ဆံုဖို႔ကို အေထာက္အပံံ့ျဖစ္မွာေလ။  ေမေမေလ သမီးေလးကို အရမ္းလဲေတြ႔ခ်င္သလို သတိလဲ
အရမ္းရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့......။ သမီးကျပန္မဆံုႏိုင္မဲ့ခရီးကို ထြက္သြားခဲ့ၿပီ။
              ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီးရင္ေတာ့ ေမေမအိပ္ရာထဲမွာ ခဏေလးလွဲရတယ္ ။ အိမ္သားတြက ေန႔ခင္းေန႔လည္       တစ္ေရးအိပ္ဖို႔ေျပာလဲ အိပ္မွမေပ်ာ္တာပဲ။ ကိုယ့္ကိုစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနမွာစိုးလို႔သာ ခဏတစ္ျဖဳတ္ အိပ္ရာထဲအလွဲျပတာပါ။ ၿပီးရင္ေမေမစိတ္ေနက် ပုတီးယူၿပီး ဂုဏ္ေတာ္စိတ္ေနလိုက္တယ္။ ပုတီးစိတ္သာစိတ္ရတယ္။
အာရုံေတြက တယ္မရပါဖူး။ စိတ္ေတြကလည္း ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္နဲ႔ရယ္။  ရင္နဲ့ကုိးလလြယ္ဆယ္လနီးပါးထမ္းထားၿပီးေမြးထုတ္ခဲ့ရတဲ့ သမီးေလးဆီကိုပဲ  ေမေမ့စိတ္ေတြ ေရာက္ေရာက္ေနတယ္။ ေမြးကင္းစ ရက္သားေလးထဲကစလို႔
ေမေမ့အိမ္ကေန တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူသမီးေလး အၿပီးထြက္သြားတဲ့ေန႔ အထိကို သမီးပံုရိပ္ေလးေတြျပန္ေဖာ္ၿပီးအလြမ္းေျဖေနရတယ္ကြယ္။
ဟိုးတံုးက ေန့လည္ဆို လသားအရြယ္သမီးေလးက ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ မ်က္လံုးေလး
ေမွးၿပီးၿငိမ္လို႔။  ေမေမကေတာ့ သမီးေလးေသေသခ်ာခ်ာအိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိ သားေခ်ာ့ေတးေတြညည္းရင္း ဖင္ကေလးပုတ္သိပ္ရတယ္။ သမီးေလးႏိႈးလာေတာ့လဲ ေမေမ့အလုပ္ေတြပစ္ထားခဲ့ၿပီး သမီးနားမွာ ၀ိုင္းေဆာ့က်ီစယ္ရင္း ေမေမ့အတြက္ အားျဖစ္ေစတဲ့ သမီးရယ္သံေလးေတြ နားေထာင္ရင္း ပီတိေတြျဖစ္ရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္။
ေဟာ သမီးေလး
ငိုေတာ့လည္း ေမေမ့မွာေခ်ာ့လိုက္ရတာ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ေပါ့။ အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္း၀တ္စံုေလးနဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန့မွာ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ လာႀကိဳတဲ့ ေမေမ့ကိုဖက္ၿပီး သမီးေလး၀မ္းပန္းတနဲ ငိုတာေလး လဲျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့အိမ္ထဲမွာ သမီးေလးရဲ့ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေလးေတြနားစြင့္ရင္း သမီးကိုင္တြယ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းေလး
ေတြထိေတြ႔ရင္း သမီးဆီကို လိုက္လာလို႔ရမဲ့အခ်ိန္ထိ  ေန႔ရက္ေတြကို အင္အားမဲ့စြာ ေမေမျဖတ္ေက်ာ္ေနရအံုးမယ္။
ေမေမလဲ လြမ္းလွပါၿပီ။
                    မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညေန၊ ည အခ်ိန္ျပပုဒ္ေတြထဲမွာပဲ ေန႔စဥ္ လူေတြလည္ပတ္ေနရတယ္။ မိမိတို႔အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးေစတယ္။ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်တဲ့ လူေကာင္းမ်ားလဲရွိတယ္။ အက်ိုဳးမရွိပဲ ပ်င္းရိစြာ၊ ေတြေ၀စြာနဲ့ ဘ၀ကိုကုန္ဆံုးေစတဲ့ လူေပ်ာ့လူည့ံမ်ားလဲရွိတယ္။ ဒုစရုိက္မႈေတြလုပ္ၿပီး ေထာင္ႏႈတ္ခမ္း၀နင္းေနတဲ့ လူဆိုးမ်ားလဲရွိတယ္။
ဒါေပမဲ့လူဆိုးေတြက ကိုယ့္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ သူတစ္ပါးကို ရုိက္မယ္၊ ႏွက္မယ္၊၊ ခႏၶာကိုယ္ကို နာက်င္ေအာင္ပဲ လုပ္တာ။  လူယုတ္မာမ်ားကမွ မိမိလိုဘအတြက္ တစ္ပါးသူရဲ့  စိတ္ကိုေရာ၊ လူကိုေရာ၊ဘ၀ကိုေရာ၊ ယံုၾကည္မႈကိုေရာ အစိတ္စိတ္အမြာမြာျဖစ္ေအာင္ရုိက္ခ်ိုဳးၾကတာ။ ဒါေတြကို သမီးေလး အရြယ္ေရာက္စကထဲက ေမေမဆံုးမသြန္သင္ခဲ့တာ သမီးမွတ္မိမွာေပါ့။ အထူးသျဖင့္ သမီးေလးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူျဖစ္လို့ယံုၾကည္ခ့်က္ေတြနဲ့ ေတာ္လွန္ေရးထဲ၀င္ေတာ့
ေမေမေသေသခ်ာခ်ာထပ္ေျပာျပခဲ့တယ္ေနာ္။
တစ္ေန႔တစ္ေန႔သမီးတို႔ ၈၈ေက်ာင္းသားလူငယ္အေၾကာင္း သမီးေျပာေျပာျပတာ နားေထာင္ရင္း ေမေမသမီးရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို အကဲခတ္ေနတာ သမီးမသိခဲ့ဖူး။ တက္ၾကြစြာေျပာေနတဲ့  ေမေမ့သမီးေလး ရင္ထဲမွာ သမီးတို႔ေျပာေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ အျမစ္တြယ္ေနၿပီပဲလို႔သိလိုက္ရတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေက်ာင္းသူေလးရဲ့မိခင္ ေမေမကေတာ့
ႏိုင္ငံေရးလဲနားမလည္ပါဖူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကိုလဲ မသိပါဖူး။ ေမေမက မထက္ျမက္ေသာ သာမန္မိခင္တစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ျပည္သူမ်ားအလယ္မွာေတာ့ သမီးေလးတို႔ မ်ိုဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္အဖြဲ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာဆိုတာေတာ့နားလည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးေလးရယ္ ဘ၀ဆိုတာ ကံဇာတ္ဆရာ ေရးဆြဲတဲ့အတိုင္း ကေနရတာပါ။
တစ္ေန့၊ အဲဒီေန႔မွာ
ေမေမ့ကို  သမီးရဲ့စကားတစ္္ခြန္း၊ အနမ္းတစ္ခ်က္၊ မ်က္ရည္တစ္စက္နဲ့အတူ ထားသြားခဲ့တယ္။ အသဲထဲထိ စြဲေနေအာင္ေမေမမွတ္မိေနေသးတယ္။
" ေမေမ  လိုခ်င္တဲ့ဒီမိုကေရစီရေအာင္ သမီးတို႔ ျပန္တိုက္မွရေတာ့မယ္။ အခုပဲ ေက်ာင္းသား
ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အတူတူ ခရီးထြက္ေတာ့မယ္။ သမီးတို႔ ေအာင္ပြဲရေအာင္ ဆုေတာင္းေပးေနာ္။ ေမေမ့ကို သမီးသိပ္ခ်စ္တယ္"
လို့ေျပာၿပီး ေမေမ့ပါးကိုနမ္းလို႔ သမီးေလး လွည့္ထြက္သြားခဲ့တာေလ။ အံ့ၾသစိတ္၊ စိုးရိမ္စိတ္ေတြတစ္ေလွႀကီးနဲ႔သမီးေနာက္ကို ေမေမေျပးလိုက္လာေတာ့ တစ္ခ်က္လွည့္ႀကီးၿပီး သမီးေလး ျပန္လွည့္အထြက္မွာ သမီးပခံုးေပၚကို မ်က္ရည္စက္ေလး
တစ္စက္ က်သြားတာရယ္။ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာခိုင္းလို႔တစ္လွမ္းခ်င္းသြားေနတဲ့ သမီးေနာက္ေက်ာေလးကိုပဲေငးၾကည့္ေနရင္း ေမေမ့အျမင္အာရုံေတြကို မ်က္ရည္ေတြက ေ၀၀ါးေစခဲ့တယ္။ အဲဒီပံုရိပ္ေလးဟာ ေမေမ့ဘ၀အတြက္
သမီးေလးကို ေနာက္ဆံုးေတြ႔တာလို႔ ေမေမဘယ္လိုႀကိဳသိခဲ့မွာလဲ သမီးရယ္။ သိမ်ားသိခဲ့ရင္ေလ ......။
                ဟုတ္တယ္ သမီးေလး။ သိမ်ားသိခဲ့ရင္ေလ တားမရတဲ့သမီးေနာက္ကို ေမေမအရလိုက္ခဲ့မွာပဲ။ ေသအတူရွင္မကြာေပါ့။ အဲ့ဒီစကားကို ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြၾကားရင္ ရယ္စရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ မိခင္
တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ထဲကေမတၱာကို ဘယ္လိုအာဏာရွင္၊ ဘယ္လိုစနစ္၊ ဘယ္လိုလက္နက္ေတြနဲ႔မွ မေခ်ျဖတ္ႏိုင္ပါဖူး။
ေမေမ့ဘ၀ထဲကို သမီးေရာက္လာၿပီးမွေတာ သမီးမရွိေတာ့ရင္ ေမေမအသက္ရွင္ေနလဲ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက သားသမီးအတြက္ပဲ ရွိေတာ့တာပဲေလ။ အခုေရာ ေမေမဆီမွာ ဘာရွိေတာ့လို႔လဲ။  ငိုရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြလဲ မထြက္ေတာ့ဖူး။ တစ္ေနကုန္ တစ္ေယာက္ထဲ
တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔ အထီးက်န္မႈကို အေဖာ္လုပ္ၿပီး ညအေရာက္ကို ေစာင့္ေနရတယ္။ မဟုတ္ရင္ အိမ္သားေတြရဲ့ တရားခ်
တာေတြ နားေထာင္ရအံုးမယ္ေလ။ ေမေမလဲ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပဲ သိတာေပါ့သမီးေလးရယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးေလးနဲ႔ေတြ႔ခ်င္တဲ့စိတ္က ဘယ္တရားကိုမွ နားမ၀င္ေစဖူး။ ညေရာက္ေတာ့ အကုန္လံုးအိပ္ၾကၿပီေပါ့။ ေမေမလ ဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရင္အိမ္မက္ထဲမွာ သမီးေလးအရိပ္ေတြ ကို လိုက္ရွာေနမယ္။ အိပ္မေပ်ာ္လဲ အိပ္ရာထဲ ဟိုဘက္ဒီဘက္လွည့္ရင္း အေ၀းႀကီးက
နင္းလာမဲ့ သမီးေျခသံေလးေတြ နားစြင့္ေနမိတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ဟိုးလမ္းမေပၚ က ေခြးေတြေဟာင္သံၾကားရင္ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိရက္နဲ႔ ျပတင္းတံခါးဖြင့္ၾကည့္ ရင္း ေမွ်ာ္ေနမိတုံးပဲ။
                 ေဆာင္းညကလည္း ရွည္လိုက္တာ သမီးရယ္။ အခန္းထဲ၀င္လာတဲ့ ေဆာင္းေလကေလးက တယ္ေအးတာပဲ။
ရန္ကုန္ေဆာင္းညမွာေတာင္ ဒီေလာက္ေအးေနရင္ ေျမာက္ပိုင္းလိုင္စာလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ေရခဲေနၿပီထင္ရဲ့။ လိုင္စာဆိုတဲ့စာလံုးကို တတ္ႏိုင္ရင္ ေမေမေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ အဲဒီစာလံုးေလးက  ေမေမ့ႏွလံုးသားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုတ္ေခ်မြေနေနတယ္။ လူဆိုေတာ့လည္း ခက္သားလား။ ေမ့ခ်င္ပါရက္နဲ႔  မေမ့ႏိုင္ေအာင္ အသဲထဲမွာ စြဲေနတယ္။ အိပ္မွပါပဲ။ အိမ္မက္ထဲမွာ သမီးေလးနဲ႔ေတြ႔ရေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္မွျဖစ္မယ္။ အိပ္ၿပီေနာ္ သမီးေလး ေမေမ့ကိုေစာင့္ေနေနာ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဟိုးအႏွစ္၂၀ေလာက္တံုးက ညတစ္ညမွာ ေမေမအိမ္မက္မက္ခဲ့တယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာလည္း ေမေမကအိပ္ေနတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းကေန ေမေမ့နားထဲမွာ ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ေလးကိုၾကားလိုက္ရတယ္။  ေနာက္ေတာ့ ေမေမလို႔ ငိုရႈိက္ရင္း ေခၚသံ
တိုးတိုးေလး ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ  ေမေမတံခါးကို ခပ္ျမန္ျမန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။  အ၀မွာ သမီးကေလး တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ေနရွာတယ္။ ဖို႔ရုိ႕ဖားယားဆံပင္ေတြထဲက သမီးေလးမ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ့အတူ ေသြးေတြလဲေပက်ံေနတယ္။ အ၀တ္မဲ့ေနတဲ့သမီးေလးခႏၶာကိုယ္မွာလဲ ျမင္မေကာင္းေအာင္ေသြးေတြခ်ည္းပဲေလ။   ေမေမတုန္လႈပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရုတ္တရက္ ဆြံ႔အသြားခဲ့ရတယ္။  ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ သမီးေလးရဲ့သနားစရာမ်က္လံုးေလးေတြကို ျမင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေမေမ့အတြက္ ေၾကကြဲရလြန္းတဲ့ခံစားခ်က္က ဘာနဲ႔မွႏိႈင္းယွဥ္ျပစရာ မရွိေတာ့ဖူး။ ေရွ႕တိုးၿပီးသမီးလက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ ျဖတ္ကနဲ သမီးေလးထြက္ေျပးသြားတယ္။ သမီးကို တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚ ရင္း ေမေမ ေျပးလိုက္ခဲ့တာ အံ့ၾသစရာပဲသမီးရယ္။  ခဏေလးနဲ႔အေ၀းႀကီးကသမီးတို႔ရဲ့ တပ္စဲခန္းကိုေရာက္သြားတယ္။ လိုင္စာကုန္းလို႔ေခၚတဲ့  ေတာင္ကုန္းေလး
ေပၚေရာက္ေတာ့  သမီးေလးက ႏွင္းေတာထဲကို တိုး၀င္ၿပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ သမီးေလးေနာက္ကိုထပ္လိုက္ဖို႔ခဏမွာ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက  ေမေမ့ရင္ကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ့ ၀င္ေဆာင့္ခဲ့တယ္ သမီးေလးရယ္။
ေသြးေတြၾကားထဲက အပိုင္းပိုင္းျပတ္ေနတဲ့ ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ၊ ေခါင္းေတြနဲ႔အတူ အသက္မဲ့ေနတဲ့ သမီးေလးကိုေမေမေပြ႔ဖို႔ေျပးသြားခဲ့တယ္။ သမီးေလးေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ဆိုးက ေမေမ့ရင္ကို ခြဲထုတ္လိုက္သလိုပါပဲ။ မခ်ိတင္ကဲ ကိုယ္အာ္လိုက္တဲ့အသံနဲ႔အတူ ေမေမႏိုးလာခဲ့တယ္။ အိမ္မက္ဆိုးအျဖစ္ လက္ခံဖို႔ႀကိဳးစားရင္း တစ္ဖက္မွာ စိုးရိမ္ပူပန္္မႈေတြက ငယ္ထိပ္အထိ တက္ေဆာင့္ေနခဲ့တယ္။ အိမ္မက္မဟုတ္တဲ့ သမီးေလးတို႔အျဖစ္ဆိုးကို သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေမ့ခႏၶာ
ကိုယ္ထဲက အရုိးေတြ ျပဳတ္ထြက္သြားသလို နာက်င္မႈေတြက တစ္ကိုယ္လံုးကို အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ခဲ့တယ္ သမီးရယ္။
လူတိုင္းမလြဲမေသြ ေလွ်ာက္ရမဲ့ ဒီခရီးကို မလွမပနာနာက်င္က်င္ ခံစားရင္း သမီးေလးသြားႏွင့့္ခဲ့တယ္။ သြားေတာ့သမီးေရ။ ဟိုးတစ္ဖက္ကမ္းကေန  ေမေမလာတဲ့အထိေစာင့္ေနေနာ္။  ေမေမမလာမခ်င္းေစာင့္ပါ သမီးေလးရယ္။
                     သမီးေလးဆီမွာမွ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ၾကံဳရတဲ့အတြက္ေတာ့ ေမေမ့ရင္ေတြကြဲပါၿပီ သမီးေလးရယ္။
အတိတ္ဘ၀က သမီးေလးရဲ့့ဘ၀ ၀ဋ္ၾကြးေတြကို ခါးခါးသီးသီး လူပံုအလယ္မွာအရွက္တကြဲ သမီးေလးျပန္ဆပ္လိုက္ရတယ္ေနာ္။ ျပဳသူအသစ္ ျဖစ္သူအေဟာင္းပါ။ ကိုယ္ျပဳသမွ်ကံ ကိုယ့္ထံျပန္လာမည္တဲ့။ တစ္ေန႔သူတို႔လဲ သူတို႔အျပစ္သူတို႔ခံစားရအံုးမွာပဲ။ ေမေမ့သမီးေလးကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္သြားတဲ့သူမ်ားကို လက္စားျပန္ေခ်ဖို႔ေတာ့
ေမေမ့မွာအင္အားလဲမရွိပါဖူး။ ခံစားခ်က္ေတြလည္း အသက္မဲ့လြန္းလို႔ မုန္းတီးနာက်ည္းတဲ့စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဖူး။
ဒါေပမဲ့ေလေမေမ သူတို႔ကိုေမးခ်င္တာေလးေတာ့ ရွိတယ္။ ေျဖႏိုင္ရင္ေျဖေပးပါ။ ဘာလို့မ်ား ေမေမ့သမီး
ေလးကို လံုလံုျခံဳျခံဳ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလး မေသေစရတာလဲလို့.....။ အဲဒီညက ေမေမ့သမီးေလး ႏွင္းေတြၾကား
ထဲမွာ နာက်င္လြန္းတဲ့ေ၀ဒနာကို ခံစားရင္း ဘယ္ေလာက္မ်ား ခ်မ္းေနလိုက္မလဲ.......။

(စကားခ်ပ္။   ။ ကြ်န္မ မခင္ခ်ိဳဦးကိုမသိသလို ျမင္လဲမျမင္ဖူးပါ။  ၈၈၈၈ အေရးအခင္းတံုးက ပီဘိကေလးငယ္ပဲရွိခဲ့ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ မိခင္၁ေယာက္ရဲ့ သားသမီးဆံုးရႈံးမႈကို ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ခံစားရလဲဆိုတာေလးေတာ့ကြ်န္မမ်က္ျမင္ေတြ႔ျဖစ္ပါ သည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်ေသာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းမွာ ၂ႏွစ္အရြယ္ရွိ ၁ဦးထဲေသာ သမီးေလးဆံုး ရႈံး လိုက္ ရတဲ့ ေသာကကို ျမင္ေယာင္ ရင္း မခင္ခ်ိဳဦးမိခင္ေနရာမွ ခံစားေရးဖြဲ႔ပါသည္။ အမွားပါက ခြင့္လြတ္နားလည္ဖို႔ပဲ စာဖတ္သူ မ်ား ကို ေတာင္းဆိုပါရေစရွင္။)