ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္လိမ့္မယ္

လြန္ခဲ့တဲ့ႏႇစ္ႏႇစ္ေလာက္ကစၿပီး လူတုိင္းရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမႇာ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတဲ့စကား ေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ စကား၀ုိင္းေတြမႇာလည္း ဒီမုိကေရစီ၊ စာအုပ္ေတြ၊ စာေစာင္ေတြထဲမႇာလည္း ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ တယ္။

ႏႇစ္ကုိယ္ၾကားပဲေျပာရ

ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့စကားကုိ ႏႇစ္ ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး ဘယ္သူမႇက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲၾကဘူး။ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားပဲ ေျပာၾကရတယ္။ အစုိးရကုိယ္တုိင္က ေရြးေကာက္ ပြဲ ေတြ လုပ္ေပးေတာ့ မယ္၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရမ်ဳိးကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပး မယ္လုိ့ ေၾကညာ လုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဒီမုိကေရ စီဆုိတဲ့စကားကုိ ေသြးတုိးစမ္း ေျပာလာၾကတယ္။ အခုေတာ့ လူတုိင္း က်ယ္ က်ယ္ ေျပာ ၀ံ့ေနၾကၿပီ။ စာနယ္ဇင္းေတြထဲလည္း ရဲရဲႀကီးေရး သား၀ံ့ေနၾကၿပီ။ ဒါ၀မ္းသာစရာအေျခအေနျဖစ္တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ တဲ့ အခါ ေျခလႇမ္းတစ္လႇမ္းၿပီး တစ္လႇမ္း လႇမ္းၾကရသလုိ၊ ဒီမုိကေရစီ ခရီးကုိလည္း တစ္လႇမ္းၿပီး တစ္လႇမ္း ေရႇ႕တုိးလႇမ္းၾကရမႇာျဖစ္တယ္။

တစ္ဒီတည္းဒီလာၾက

အစုိးရကုိယ္တုိင္က ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ခ်ီတက္မယ္ေျပာခ်ိန္ကစၿပီး ေရႇးကဒီမုိကေရစီ ကုိ ႏႇာေခါင္း႐ႈံ႕ခဲ့ၾကသူေတြလည္း ေလသံေျပာင္းၿပီး တစ္ဒီတည္းဒီလာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ေရးထုတ္လာၾကတယ္။ ဒါလည္း ေကာင္းတဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏႇစ္ ၅၀ အတြင္းေမြးဖြား လာခဲ့ၾကသူေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား စားေသာက္ခ်င္တယ္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္ ေရးခ်င္ဖတ္ခ်င္ တယ္ဆုိတာေလာက္ကလြဲၿပီး ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ဂဃနဏ မသိၾကဘူး။

ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္

တတ္သိနားလည္သူေတြက ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ေဟာေျပာတာ၊ စာေတြေရးျပတာဟာ ၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆုိရမယ့္ကိစၥျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ္လုိ႔ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါမႇာ ေဟာေျပာသူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတုိ႔ပါးစပ္က အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာေနၾကတဲ့ ''ျပည္သူလူ ထုကုိ ဦး ထိပ္ထားတယ္''ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္တဲ့ စကားေတြေျပာလာၾက တာကုိ ျမင္ေတြ႕ၾကား သိေနရတယ္။ သူတုိ႔ေရးတဲ့ ဒီမုိကေရစီဖတ္စာေတြမႇာလည္း အလားတူ ဖတ္႐ႈရတယ္။

''ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္းႏုိင္ငံ ႀကီးသားပီသၿပီး ဒီမုိကေရစီအသိရႇိဖို့ လုိတယ္''
''ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔လုိတယ္''
''လူေတြအတြက္ သူတုိ႔နဲ႔ထိုက္ တန္တဲ့အစုိးရကုိ သူတုိ႔ရရႇိၾကမႇာျဖစ္ တယ္''

ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ထုိးသလုိ

ဒီၾသ၀ါဒကထာေတြနဲ႔ ဒီေရးသားခ်က္ေတြဟာ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးကုိ ေစာ္ကား လုိက္ တာျဖစ္ တယ္။ ျပည္သူေတြအသုံးမက်လုိ႔ ႏႇစ္ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး တစ္ပါတီ တစ္ဖြဲ႕အာဏာရႇင္ စနစ္ေအာက္မႇာ ပိျပားေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ပညာေရခ်ိန္ နိမ့္က်ေသးလုိ႔ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္နဲ႔ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ "guided democracy" ေလာက္နဲ႔ပဲသြားရမယ္ လုိ႔ ေျပာရဲသူေတြေတာင္ရႇိတယ္။ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါတုိင္း ရင္ထဲမႇာ ဓားေျမႇာင္နဲ႔ထုိးသလုိ စူးကနဲ စူးကနဲ နာက်င္ရတယ္။

ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္းမရႇိလုိ႔ ျမန္မာ့ဦးစြန္းေျမခခဲ့ရတဲ့ ပါေတာ္မူစ အခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတယ္။ ရရာတုတ္ဓား လက္နက္စြဲကုိင္ၿပီး နယ္ ခ်ဲ႕လာသူေတြကုိ တြန္းလႇန္ တုိက္ခုိက္ ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္အလယ္ပုိင္း က ေအာင္ဆန္းတုိ႔ အဖုိး မင္းႀကီးေရႊ လေရာင္က စၿပီး ရႇမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာ စေတးခဲ့ၾကတယ္။ ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္း မရႇိလုိ႔သာ အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက နန္းတြင္းမႇာ အေရးပါခဲ့တဲ့ ကင္း၀န္ မင္းႀကီးအမႇဴးျပဳတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြ ၀န္ကေလးေတြက အဂၤလိပ္ရဲ႕ လစာရိကၡာေတာ္ေထာက္ပံ့ေၾကးကုိ လက္ ခံၿပီး ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔က ခုခံတြန္းလႇန္သူေတြကုိ ေရႊျပည္ေအး တရားေတြလုိက္လံေဟာေျပာၿပီး လက္နက္ စြန္႔ဖုိ႔ နားခ်ခဲ့ၾကတယ္။

ရဲရဲႀကီးလုိက္ခဲ့ၾက

အားမတန္လုိ႔ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကေပမယ့္ လည္စင္းခံေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခါအခြင့္သင့္တုိင္းပုံစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲေတြ ဆက္လက္ ဆင္ႏႊဲေနၾကတယ္။ ၀ုိင္ အမ္ဘီေအေခတ္၊ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္ ေတြမႇာလည္း ျပည္သူေတြက အဲဒီအဖြဲ႕ႀကီးေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္က ရဲရဲႀကီးလုိက္ ခဲ့ၾကတယ္။ ေရႇ႕ကဦးေဆာင္သူေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္မရႇိၾကဘဲ ငါးေထာင္စားျဖစ္ဖုိ႔ေလာက္သာ လုံးပန္းေန ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ေရစုန္ေမ်ာသြားခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေပၚလာတဲ့ 'တုိ့ဗမာအစည္းအ႐ုံး' ေခတ္ မႇာလည္း ျပည္သူေတြက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာစံ ရဲ႕ ေတာင္သူလယ္သမား ပုန္ကန္မႈႀကီးနဲ႔ ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္တုိက္ပြဲႀကီးတုိ႔ဟာ ျပည္သူေတြဘက္က ဘယ္ေလာက္ တာ ၀န္ေက်သလဲ ဆုိတာျပလုိက္တဲ့ သက္ေသပဲျဖစ္တယ္။ အသက္အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြအမ်ားႀကီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။အဲဒီကာလေတြ တစ္ေလ်ာက္လုံးမႇာ ျပည္သူေတြဘက္က တာ ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ေရႇ႕ကေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူေတြ တပ္လႇန္႔ ႏႈိးေဆာ္သံေပး လုိက္တာ နဲ႔ ျပည္သူေတြတစ္ရပ္လုံး လႇည္းေနေလႇေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ထြက္လာၾကခ်ည္း ျဖစ္တယ္။
ျပည္သူ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြကို ျပည္သူကအျမဲ ေထာက္ခံအားေပးမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵ သေဘာ ထားကို ဂ႐ုမစုိက္႐ံုမက ျပည္သူကို ႏႇိမ့္ခ်ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိး၊ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ လာရင္ေတာ့ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာ ခံရၿပီး . . .

ေခါင္းေဆာင္ေတြေခါင္းေရႇာင္ကာ

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပုိင္း ႏႇစ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္၊ ျပည္သူေတြ ဘက္ကတာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့ၾကသူေတြသာ တာ၀န္မေက်ခဲ့တာ။ 'ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္းပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ဖုိ့ လုိတယ္'' ဆုိတဲ့စကားက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရႇာင္ဖုိ႔ ေျပာတဲ့စကားျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဘုိးေအႏုိင္ ငံႀကီး ေတြ၊ ဒီမုိကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမႇာလည္း ျပည္သူလူထုက သူတုိ႔ကုိယ္စားေဆာင္ ရြက္ဖုိ႔ ကုိယ္စားလႇယ္ေတြကုိ မဲေပးေရြးခ်ယ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမႇာ ေဆာင္ရြက္ေစ တဲ့ 'ကုိယ္စားျပဳဒီမုိ ကေရစီ' (repre- sentative democracy)စနစ္ကုိ က်င့္သုံးေနၾကတာ ျဖစ္ တယ္။ ေရႇးေခါမ ေခတ္ ကလုိျပည္သူေတြအားလုံးပါ၀င္ ဆုံးျဖတ္တဲ့'တုိက္႐ိုက္ဒီမုိကေရစီ' (direct democracy) မဟုတ္ပါဘူး။

ေရြးေကာက္ပဲြေတြၾကည့္ပါ

ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္ျပည္သူေတြမႇ ေန႔စဥ္ တိုင္းေရးျပည္ရာကိစၥေတြမႇာ အခ်ိန္ျပည့္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ျခင္း မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလို ကိုယ္တုိင္အခ်ိန္ျပည့္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ကိုယ္စားေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြကို မဲေပး ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားတို႔၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီတို႔ ဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ လိုအပ္ လာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ''လိုခ်င္ရင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူ''ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရိႇဖို႔ ဘယ္လို အပ္ေတာ့မႇာလဲ။ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ႏုိင္ငံ ႀကီးသားပီ သၿပီး ႏုိင္ငံေရးတာ ၀န္ေက်သလဲ ဆိုတာသိခ်င္ ရင္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါ။

မဲေပးသူရာႏႈန္း

အထက္မႇာေျပာခဲ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဘိုးေအႏုိင္ငံႀကီးေတြမႇာျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမိုကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြ မႇာျဖစ္ျဖစ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ က်င္းပတဲ့အခါမႇာ မဲဆႏၵေပးသူ အေရအတြက္ ၉၀ ရာ ခိုင္ႏႈန္းရိႇတယ္။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရိႇတယ္ဆိုတာမ်ဳိး တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမႇ မၾကံဳဖူး၊ မၾကားဖူးပါဘူး။ သူတို႔ဆီမႇာအလြန္ဆံုးရိႇလႇမႇ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မႇာ က်င္းပခဲ့သမွ် ေရြးေကာက္ပဲြေတြမႇာဆိုရင္ ဖဆပလေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြေတာင္ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရိႇခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေခတ္ ေရြးေကာက္ ပဲြအားလံုးမႇာေတာ့ လာေရာက္မဲေပးသူရာခိုင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ ၉၀ ေက်ာ္ ရိႇခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။

ခါေတာ္မီဂု႐ုႀကီးေတြ

ဒီအခ်က္ေတြက ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေက်တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ႏုိင္ ငံေရး အသိရိႇတယ္ဆိုတာကို ျပဆိုတဲ့ညႊန္းကိန္းေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက သူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေရး ၾကသူေတြအားလံုး ျပည္သူလူထုကို အထင္ေသး အျမင္ေသးတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြ မေျပာေစ ခ်င္ဘူး။ တကယ္ တတ္သိနားလည္သူေတြက ေျပာရင္ေတာ္ေသးတယ္။ ဆိုရႇယ္လစ္ေခတ္တုန္းက အာဏာပါ၀ါရိႇတဲ့ ဆိုရႇယ္လစ္ႀကီးေတြကို မ်က္ႏႇာခ်ဳိေသြး တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ေခတ္ပ်က္ ဆိုရႇယ္လစ္သူေဌးလုပ္ခဲ့သူေတြက အစိုးရက ဒီမုိကေရစီလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ခ်က္ခ်င္းဆိုရႇယ္လစ္ မ်က္ႏႇာဖံုးခြၽတ္လိုက္ၿပီး ခါေတာ္မီ ဒီမိုကေရစီ ဂု႐ုႀကီးေတြအေနနဲ႔ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက ဒီမိုကေရစီ ဖတ္ စာအုပ္ႀကီးေတြ ေရးၾကလုပ္လာၾကတယ္။ အဲဒီလူေတြက ျမန္မာေတြၪာဏ္ရည္ နိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒီမုိကေရစီအသိမ ရိႇေသးဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္း ဒီမုိကေရစီ အသိစိတ္ဓာတ္ျမင့္မားေနမႇ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ေျပာတာ ေတြၾကားရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နားၾကားျပင္းကပ္လႇတယ္။

ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမယ္

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတအပါအ၀င္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး လိုလုိက သူတို႔အားလံုး ဟာ ျပည္ သူလူထုက ဆႏၵမဲေပး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလႇယ္မ်ားျဖစ္ တာေၾကာင့္ ျပည္သူ့ ဆႏၵကိုအျမဲ တမ္း ေလးစားလိုက္နာရမယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါဟာျပည္သူကို ဦးထိပ္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႕အတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြကို ျပည္သူက  အျမဲေထာက္ခံအားေပးမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႕ ဆႏၵသေဘာထားကို ဂ႐ုမစုိက္႐ံုမက ျပည္သူ ကို ႏႇိမ့္ ခ်ေစာ္ ကားတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိး၊ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္လာရင္ေတာ့ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္ တာခံရၿပီး ေျမာင္း ထဲေရာက္ သြားမႇာေသခ်ာတယ္လို႔ သတိေပး လိုက္ခ်င္ပါတယ္။