Saturday, May 14, 2011

တခါတရံ

တခါတရံ
မိုးေကာင္းကင္ျပာျပာကို    ေမာ့ျကည့္ရင္း

တခါတရံ
လမ္းထိပ္အုတ္ခံုေပၚ
ေလေလလြင့္လြင့္   ထိုင္ေနရင္း
 က်ေနာ္တို ့
ကိုယ့္အေျကာင္းကုိယ္
အမွတ္တမဲ ့ စဥ္းစားေနမိတယ္။
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့   မေအာင္ျမင္ခဲ့ရပံုေတြ။
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့နာက်င္ခဲ့ ရျခင္းေတြ။
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့  မိုက္မဲျခင္းေတြ။

တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့
ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ရျခင္းေတြ။


တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ
ငယ္ငယ္တုန္းကျဖဴစင္မွဳေလးေတြကို
ျပန္ေအာက္ေမ့မိတတ္ၾကတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက  စိုက္ခဲ့တဲ ့
အရြက္ဖားဖားနဲ ့အပင္ပုေလး
မိုးဦးက်
ပြင့္လာရင္
ေငးျကည့္လို ့မဆံုးေတာ့ဘူး။

 

တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ   တကုိယ္ေကာင္းပိုဆန္လာတယ္။
ေငြေၾကးကိုမက္ေမာရေကာင္းမွန္း  သိလာတယ္။
ေအာင္ျမင္မွဳေနာက္ကိုအတင္း လိုက္တတ္တယ္။

တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ မိဘေမတၱာကို   သတိရတယ္။
ဘာေျကာင့္   မိဘရင္ခြင္ကိုခြဲခြာမိခဲ့ပါလိမ့္။

တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ
မုန္တိုင္းျကားကသေဘၤာသားလိုပဲ။


တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ  ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေနာက္
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ လို ့။
လူ ့ဘ၀ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္စူးေလး။

တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ  စိတ္ကူးယဥ္ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚမွာ
ေတြေတြေ၀ေ၀ ရပ္လို ့။

တခါတရံ
က်ေနာ္တို ့ဟာ
လူ ့ဘ၀ျကီးကို  ျပန္လည္စြန္ ့ခြာရမယ္
သစ္ရြက္ေလးက သစ္ပင္ကို မဖက္တြယ္ေတာ့ပဲ
ေျကြက်သြားသလို
က်ေနာ္တို ့လည္း
လူ ့ဘ၀ကေန ျငင္သာစြာ ေျမၾကီးဆီသက္ဆင္းသြားဖို ့ပဲ
မ်က္ခြံကို
အိပ္ေပ်ာ္သလို ျငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္သြား  နိုင္ဖို ့ပဲ
ဒီလိုပဲဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္
ေတာင္းေသာဆုနဲ ့ျပည့္ပါေစ...........

 ေသာ္ျကီး

2 comments:

ကုိေခတ္လင္း said...

ဵသိပ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာဆရာ ရဲ ့အၾကည္ဓာတ္ကုိ ခံစားရတယ္။

လကၤာ said...

ကဗ်ာဆရာက က်ေနာ္ဆီကိုေရာက္လာတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးေပးျပီးေတာ့ ျပန္သြားတယ္။
သိပ္မျကာဘူး။ သူဆံုးသြားတဲ့သတင္းျကားရတာပဲ။