အမွတ္တမဲ့ခရီးသြားျခင္းမ်ား

ဂြ်န္လ (၆)ရက္
“ေဟ့ေကာင္ထစမ္း”
စကားသံႏွင့္အတူ ေျဖာင္းခနဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္ပါးပူခနဲ။ ကြ်န္ေတာ္ က်င့္သားရေနသူလို ေငါက္ခနဲထုိင္မိသည္။ ဒီလိုညဥ္႔နက္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း လူတစ္စုေရာက္လာၿမဲ။ ေမးခြန္းေတြေမး
သည္။ ၿပီးရင္ အားရေအာင္ရုိက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့ကို ေမးခြန္းေတြေမးလိုက္ ရုိက္လိုက္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း
ဘာေျဖမိမွန္းမသိ။ အသိတစ္ခုပဲေခါင္းထဲမွာရွိသည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုေတာ့ တက္ႏုိင္
သမွ်မေပၚေအာင္ ႏုတ္ပိတ္ေနရမည္။ ဒီအသိရွိသည္။ ေျမေအာက္လွဳိ႕၀ွက္လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ တစ္စုံတစ္ခု
ေၾကာင့္ အာဏာပုိင္ေတြသိသြားလွ်င္ မိမိလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအတြက္ (၄၈)နာရီေတာင့္ခံထားရမည္။ ဒီအသိေခါင္းထဲစြဲေနသည္။ မေဖာ္ျဖစ္။ ကြ်န္ေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး (၆) စစ္ေၾကာေရးစခန္းကိုေရာက္တာ ဒီေန႔ဆုိ (၇)ရက္ျပည့္သည္။ ေရမခ်ဳိးရ။ မ်က္ႏွာမသစ္ရ။ သန္႔ရွင္းေရးဘာတစ္ခုမွမလုပ္ရ။

ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းေတြမူးေနာက္ေနသည္။ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရတာတာလည္း (၇) ရက္ရွိၿပီ။ ထမင္းလည္းမစားႏုိင္။ ေရကိုလည္း တစ္ေန႔ကိုနည္းနည္းေလးပဲတုိက္သည္။ ေနေရာင္လည္းမျမင္ရ။ မ်က္လုံးကို သားေရျပားျဖင့္ပိတ္ထားသည္။ ဘာမွမျမင္ရ။ ကြ်န္တာ့္မ်က္လုံးမွာ သားငန္ရည္လို မ်က္လုံးထဲက က်လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးအနံဆုိးလာသည္။ ႏွားေခါင္းဒဏ္ရာကလည္း တစ္စစ္စစ္နာက်င္ေနသည္။ တမံတလင္းေပၚတြင္ကြ်န္ေတာ့္ကုိထားသည္။

အုပ္စုသုံးစုခြဲ၍ ကြ်န္ေတာ့္ကိုစစ္သည္။ မနက္မုိးလင္း ၆ နာရီေလာက္ထင္သည္ အုပ္စုတစ္စုေရာက္လာ
သည္။ ဘာမွမေမး။ ေတြ႔သမွ် ႀကဳံးရုိက္သည္။ ပုံစံမ်ဳိးစုံလုပ္ခုိင္းသည္။ တစ္ခါမွ မၾကားဖူး မျမင္ဖူးသည္႔
ပုံစံေတြ။ လက္ေျမာက္ခုိင္းသည္။ ရုိးရုိးေျမာက္ခုိင္းျခင္းမဟုတ္။ လက္ကိုအလယ္တစ္၀က္ပဲ ေျမွာက္ရသည္။ ေဘးကရုိက္မည့္လူက ေစာင့္ေနသည္။ လက္က်လွ်င္ရိုက္သည္။ လက္နည္းနည္းအေပၚတင္မိလွ်င္ရုိက္
သည္။ လဲက်လွ်င္လည္းရုိက္သည္။ တုတ္ျဖင့္ရုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေလယာဥ္စီးပုံစံ၊ ဆုိင္ကယ္စီးပုံစံ၊မိေခ်ာင္း
သြားပုံစံ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားေပၚတြင္ ေလးဘက္ဒူးေထာက္သည့္ပုံစံ၊ ကုန္းကုန္းကြကြပုံစံမ်ဳိးစုံ။ သူတို႔လုိခ်င္
သည့္ပုံစံမျဖစ္လွ်င္ ရုိက္သည္။ ေနာက္ဆုံး ဘာလုပ္လုပ္ရုိက္ေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္အေမ့ကုိသတိရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အေမလည္း အရုိက္ၾကမ္းသည္။ အေမအရုိက္ၾကမ္းသည္ဟု ထင္ခဲ့သမွ် စစ္ေၾကာေရးစခန္း ေရာက္မွ အေမရုိက္တာပမႊားဆုိတာသိသည္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့ကို လူေကာင္းျဖစ္ေစခ်င္၍ ရုိက္ၿပီးဆုံးမျခင္းျဖစ္သည္။ ပုဆုိးခြ်တ္ၿပီး ခဏခဏအရုိက္ခံရသည္။ လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္။ ရွက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးဆုိးခဲ့သည္။ မေကာင္းတာ ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားလုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ထားေတာ့။ ေထာက္လွမ္းေရးမွာေတာ့ ရုိက္ပဲရုိက္ႏုိင္လြန္းသည္။ တစ္ကုိယ္လုံးရစ
ရာမရွိ။ အကုန္နာေနသည္။ ထပ္ရုိက္သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ။

ေနာက္အုပ္စုတစ္စုက မြန္းလြဲၿပီးေလာက္တြင္ေရာက္လာသည္။ ေဖးေဖးမမေျပာသည္။ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာေမး
သည္။ ေဆးလိပ္တုိက္သည္။ ဘာစားခ်င္လည္း ဘာလိုခ်င္လည္းေမးသည္။ မင္းမွာရွိတာ လုပ္ခဲ့တာ အကုန္ေဖာ္လိုက္ပါဟု တုိက္တြန္းသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ကယုိင္ေနၿပီ။ ေျပာခ်င္ေနၿပီ။ ေသမွာလည္း
ေၾကာက္သည္။ အရုိက္လည္းထပ္မခံခ်င္ေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာေလးေတြကို နည္းနည္းအစပ်ဳိးေဖာ္
လုိက္သည္။ သူတုိ႔လိုက္မွတ္သည္။ ေအးေအးေဆးေဆးထပ္စဥ္းစားဖုိ႔ ေျပာၿပီးျပန္ထြက္သြားသည္။

ညဘက္ ေနာက္တစ္စုေရာက္လာသည္။ ဘာမွမေမးပဲ ရုိက္ေတာ့သည္။ ဘာျဖစ္လုိ႔အခုမွမင္းကေဖာ္တာ
လည္းဆုိၿပီးထပ္ရုိက္ျပန္သည္။ သူတုိ႔ကိုလိမ္သည္ဆုိၿပီးရုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေမးခြန္းေတြထပ္ေမးျပန္
သည္။ ကြ်န္ေတာ္ထပ္ေျဖရသည္။ ေမးတာေတြကစုံသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့။
လိမ္တာေတြမ်ားသြားသည္။ ၿပီးခဲ့သည္ (၇) ရက္က ကြ်န္ေတာ္ဘာေျဖခဲ့မွန္းမမွတ္မိေတာ့။ အဲ့ဒါေတြ
ျပန္ေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ာေအးသူ႔အေမရုိက္ျဖင့္ ဂ်ာဂ်ာလည္ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး
ကြ်န္ေတာ္လုပ္သမွ်ကုိ အကုန္ေျပာပါ့မယ္ဟုသူတို႔ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာသည္။ အခုေလာက္ဆုိ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေရွာင္တိမ္း(သုိ႔)လြတ္ေျမာက္ေနေလာက္ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့သမွ်
တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥေတြကို ခ်န္ခဲ့သည္မွအပ က်န္တာကို အကုန္ေျပာျပခဲ့ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေမာေနၿပီ။ သူငယ္
ခ်င္းေတြ လြတ္ေျမာက္ပါေစလို႔သာဆုေတာင္းမိသည္။

။(မင္းၿငိမ္)။