by Aung Moe Win on Wednesday, 4 April 2012 at 01:35 ·
စာေတြမ်ားမ်ားေရးႀကတာေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ စကားထဲမွာ စရိုက္ေတြ ေတြ႕လာႀကတယ္။ အစ ေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္လာတယ္။ ေၿမာက္ပိုင္းအစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ လူသတ္ပြဲအေႀကာင္းကို ခ်ည္းကပ္ႀကတဲ့အခါ၊ ယဥ္ေက်းၿပီး ပညာတတ္တဲ့သူေတြက ဒီလို ရိုင္းစိုင္းယုတ္မာမႈဟာ မၿဖစ္သင့္ဘူး။ မိသားစုေတြနဲ႔အတူ ဝမ္းနည္းရပါတယ္ ၊ ပူးေပါင္းပါဝင္သြားပါမယ္ လို႔ ေတာင္းပန္ႀကတယ္။ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရးကို ဆက္သြားခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔မွာ တာဝန္မရိွေႀကာင္း ေရွာင္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားႀကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေတာက်ီးကန္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရီရတယ္။ မီးပြိဳင့္မရိွတဲ့ ရြာစြန္ရြာဖ်ားမွာ ေမြးဖြားႀကီးၿပင္းခဲ့တဲ့သူေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ကို ေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး။ ပ်ာယာခပ္ေနတယ္။ လမ္းမကူးတတ္၊ ကားလာရင္ တိုက္မယ္ထင္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေနရ။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ေမြးေမြး ၿပည္သူက ၿပည္သူပါပဲ။ ကံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ ေနရာကြဲၿပီး လူၿဖစ္လာရႀကတာမို႔လား။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတာက်ီးကန္းေလးေတြက ေသးသိမ္က်ဥ္းေၿမာင္းတဲ့ အယူအဆေတြထဲမွာ နစ္ၿမွဳပ္ေနဆဲဆိုတာ သတိထားမိတယ္။ သူတို႔က ကံေကာင္းလို႔ တတိယႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္ႀကေပမဲ့ အခုထက္ထိ သူတို႔ရဲ႕မသိစိတ္မွာ သိမ္ငယ္မႈေတြရိွေနတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကိုလည္း ကိုယ့္ဘာသာမယံုရဲသူေတြၿဖစ္ေနတယ္။ ဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳးေစ်းသည္ဘဝနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေအာ္ရင္း ေထာက္လွမ္းေရး ေႀကာက္ေရာဂါကို သေစၦရုပ္ရွင္ကားတခုႀကည့္ေနသလို ရင္တလွ်ပ္လွ်ပ္ ခံစားေနႀကရရွာတယ္။ တစ္တီးတူးတေကာင္ရဲ႕ ကေယာင္ကတမ္းမ်ား အိပ္မက္ေတြ တဲ့ေလ---- ဒုတိယပိုင္းကို သီခ်င္းေလးနဲ႔ စႀကည့္မယ္။
ဘိုင္စကုတ္ႀကည့္ေတာ့ x x x x လူႀကမ္း ကိုအံ့ေက်ာ္ကို x x x x အလြန္တရာႏွစ္သက္ခဲ့မိတယ္
ငါ့နံေဘးနားက ခ်စ္သူေလးကေတာင္ x x x x တၿဖည္းၿဖည္းထိတ္လန္႔လာကာ x x x x ႀကင္နာတတ္တဲ့တေယာက္ကို ရွာ
ဆရာေစာဘြဲ႔မွဴးေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြထဲက “ မွားတဲ့ဘက္မွာ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရင္းႏွီးခဲ့ႀကပါတယ္။ သီခ်င္းဆိုတာကေတာ့ သံစဥ္ေကာင္းတဲ့အခါမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ စိတ္ကူးဆန္းေလးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔သီထားတဲ့အခါမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ဆိုလို႔ရပါတယ္။ လက္ေတြ႔ဘဝဆိုတာကေတာ့ အဲ့သလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။
တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားဟာ လူႀကမ္းေတြ၊ ယုတ္မာေကာက္က်စ္တဲ့သူေတြကို ေလးစားႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားမွာ စိတ္ေရာဂါတခုခုရိွလို႔ၿဖစ္မယ္။ ( ဒါမွမဟုတ္) ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး မမွီရွာလြန္း တဲ့ လူတေယာက္လိမ့္မယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၁)
“ မိုး ညႇင္း၊ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ထဲအထိ ၀င္ခ်ႏိုင္၊ လက္နက္ေတြ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးအေနနဲ႔လည္း အေအာင္ျမင္ဆံုး အခ်ိန္၊ စစ္ခ်ီတဲ့ အခမ္းအနားေတြမွာေတာင္ ဘင္ခရာအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ထားႏိုင္ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြကို တက္ႂကြ မႈေတြ ျမႇင့္ေပးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္” ( ခင္ေရႊလိႈင္ရဲ႕ေဆာင္းပါး- အပိုင္း -၂-မွ )
“အစီစဥ္ရွိရွိလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အေပၚ အစီစဥ္ရွိရွိ ျပန္အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕ စစ္႐ံုး၊ ေကာ္မတီ႐ံုးေတြထဲမွာ ရွိေနရမဲ့ ဗြီဒီယိုမွတ္တမ္းေတြ။ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြလက္ထဲ၊ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းေျပးခဲ့ရပါတယ္ဆိုတဲ့ လူ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ လက္ထဲကေန အလွ်ဳိလွ်ဳိ ပလူပ်ံၿပီး ထုတ္ေ၀ဖို႔စာအုပ္အသင့္နဲ႔အတူ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ ေပၚထြက္လာေနပံုကလည္း “ဒါကို စနစ္တက် လုပ္သြားခဲ့တဲ့ “သူလွ်ဳိတစု ရွိေနတယ္” ဆိုတဲ့ သေကၤတကို ညႊန္ျပေနပါ တယ္။”
( ခင္ေရႊလိႈင္ ရဲ႕ေဆာင္းပါး- အပိုင္း-၁- မွ)
ဘုရားေရ- ဗကပ ရဲ႕ မိုင္းယမ္းတိုက္ပြဲထက္ေတာင္ ႀကီးက်ယ္ခဲ့တဲ့စစ္ပြဲေတြ ငါတို႔ဘာလို႔မသိခဲ့ပါလိမ့္။ ဒီေလာက္ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းတဲ့ ၊ ကခ်င္လြတ္ေၿမာက္ေရးတပ္မေတာ္ ( KIA) ထက္ တိုက္စစ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ ၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေၿမာက္ပိုင္းႀကီးရဲ႕ စစ္ရံုးႀကီးထဲကေန ဘယ္သူေတြက စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ မွတ္တမ္းေတြ၊ ဗြီဒီယိုေခြေတြ ကို ခိုးထုတ္သြားတာလဲ။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလိုက္တာ။
အင္း ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေၿပာရရင္၊ တိုက္စစ္ေကာင္းၿပီး ခံစစ္မေကာင္းတာ ေနမွာေပါ့ေလ။
တကယ္ဆို ဘယ္တိုက္ပြဲမွာ ရန္သူ႔လက္နက္ ဘယ္ႏွစ္လက္သိမ္းပိုက္မိ၊ ဘယ္ကာလမွာ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕စာရြက္စာတမ္းေတြ ခိုးထုတ္ၿခင္းခံရမိ စတဲ့အရာေတြကို သုေတသနလုပ္ၿပသင့္တာေပါ့။ ထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အုပ္စုေတြထဲမွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ပါႏိုင္တယ္ လို႔ တဘက္က စြပ္စြဲသလို၊ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထဲမွာလည္း ရိွႏိုင္တာပါပဲ လို႔ စဥ္းစားေနတဲ့သူေတြရိွတယ္။ လွဆိုင္း လား။ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္လား။ သံေခ်ာင္းလား။ သန္းေဇာ္ နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္မင္းလား။ အလင္းဝင္ခဲ့ဘူးတဲ့ “မဒမ္သံခဲ” လား။ ဒါမွမဟုတ္ မဒမ္သံခဲရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္အရ၊ စာအုပ္ထုတ္မဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ ( ေကာ့ကရိတ္) လား။ လဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ အီႀကာေကြးေႀကာ္ေနတဲ့ ယူဆြတ္ လား ။ နယ္စပ္မွာ ကာရာအိုေကဆိုင္ဖြင့္ အရက္ေရာင္းေနတဲ့ သူတေယာက္ လား။ ဒါဆိုလည္း ၿပည္တြင္းကို ထြက္ေၿပးသြားသူေတြက ေဖေဖၚဝါရီ (၁၂) ရက္ထုတ္ စာမွာ တရားဝင္ ရွင္းႀကဖို႔အတြက္ စိန္ေခၚထားတာပဲ။ သက္ေသခံ ပစၥည္းေတြ ရိွပါတယ္ ဆိုသူေတြကလည္း စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚလိုက္ဖို႔ ေကာင္းတာေပါ့။ ဘာလို႔ အခ်ိန္ကုန္ခံေနတာလဲ။
ကဲ ေလာေလာဆည္ ရိွထားတဲ့ Statistics အရ၊ အခ်က္အလက္ေတြေပၚမွာ စဥ္းစားႀကည့္ရေအာင္။
“အရွင္ဖမ္းမိတဲ့ ရန္သူ႔တပ္သားတေယာက္ကိုေတာ့ ဗန္းေမာ္ရင္းမွာပဲေခၚယူ စစ္ေဆးေမးျမန္းၿပီးေနာက္ လမ္းစရိတ္ေပးၿပီး ျပန္လြတ္ေပးခဲ့တယ္။ “ေသာင္းက်န္းသူေတြ လက္ထဲေရာက္လို႔ကေတာ့ ေခါင္းျဖတ္ခံရမယ္၊ သူပုန္ေတြဆိုတာ လူသား ေတာင္ စားတယ္” လို႔ ၀ါဒျဖန္႔ခံထားရတဲ့ အဲဒီတပ္သားဟာ ေတာထဲမွာ သူနဲ႔ရြယ္တူ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ရဲေမေတြကို ေတြ႔လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။”
( ခင္ေရႊလိႈင္ ရဲ႕ ေဆာင္းပါး -၂ - မွ)
ဒါၿဖင့္ ေၿမာက္ပိုင္းမွာ ၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံမႈေတြဆိုတာ ဝါဒၿဖန္႔ခံရမႈေတြလို႔ဆိုလိုခ်င္တာလား။ ကာကကံရွင္ေတြ ေၿပာဆိုေနႀကတာေတြဟာ မမွန္ဘူး လုိ႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား။ စစ္သားေလးတေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပး အိမ္ၿပန္လႊတ္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္၊ ဘာလို႔ ဒီမိုကေရစီေရးလုပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုက်ေတာ့ ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခဲ့တာလဲ။
ေဆာင္းပါး (၄) မွာက် ေက်ာင္းသား (၁၅) ေယာက္ကို ေခါင္းၿဖတ္သတ္တဲ့ညကို သြားႀကည့္ခဲ့တယ္ လို႔ ဝန္ခံထားၿပန္ေရာ။ မခက္ေပဘူးလား။ ေဆာင္းပါးေရးမယ္ဆိုရင္၊ အရင္ေဆာင္းပါးတံုးက ဘာေရးခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြကိုလည္း မွတ္မိေစခ်င္ပါတယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၂)
“ဘယ္တုန္းကမွ က်မကို အဖမ္းခံထားရတဲ့ဘက္မွာ တာ၀န္မခ်ေပးခဲ့ဘူး။ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ ဘယ္ရဲေမေတြကို အ ေစာင့္ခ်ထားတယ္ဆိုတာလည္း က်မ မသိဘူး။ ေဆးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့တာ၀န္ကိုေတာ့ ေဆးတာ၀န္ခံ ရဲေမ အန္ရမ္တီး (မိုးေကာင္း) နဲ႔ ေဆးဆရာမ တင္စန္းဦး (မိုးညႇင္း) ပဲ တာ၀န္ယူခဲ့တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ မအဂၤါကို စစ္ေဆးခဲ့သူက ေဆးတာ၀န္ခံ ဆရာမ အန္ရမ္တီး ပါ။ စစ္ခဲ့တာကိုပဲေျပာၿပီး ဘယ္သူစစ္တာလဲ ထည့္မေျပာေတာ့ လုပ္ခဲ့သူေတြကပဲ တဏွာ႐ူးလို႔ လုပ္ခဲ့သလို ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစပါတယ္။ ”
ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ ခင္ေရႊလိႈင္ရယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ဘယ္ရဲေမေတြကို အေစာင့္ခ်ထားမွန္းလဲမသိ၊ အဖမ္းခံထားရတဲ့ဘက္မွာ တာဝန္ခ်ေပးၿခင္းမခံရပဲနဲ႔ ယုတ္မာရက္စက္တဲ့ စစ္ေႀကာေရးကာလေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ သိႏိုင္မွာလဲ။ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြက သူတို႔ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို အရက္မူးလာတဲ့အခါတိုင္း ထုတ္ေဖၚဝန္ခံခဲ့ႀကသလို၊ ၿပည္တြင္းက အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာလည္း ေၿဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီးသားေတြ ရိွေနပါတယ္ ။ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေၿပာေနႀကပါတယ္။ စစ္ေႀကာေရးေခါင္းေဆာင္ လွဆိုင္းနဲ႔ ရက္စက္ႀကမ္းတမ္းသူေတြ ကို ကာကြယ္ေနေတာ့၊ မိုးႀကိဳးပစ္တာကို ထန္းလွ်က္နဲ႔ကာေနတဲ့ အရူးမ လို ၿဖစ္မေနဘူးလား။ မိန္းကေလး အဂၤ ါေတြကို ရွာေဖြစစ္ေဆးစဥ္မွာ တေလွ်ာက္လံုးရပ္ႀကည့္ေနသူက စစ္ေႀကာေရးအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ “ သန္းေဇာ္” တေယာက္လည္း ရိွေနပါတယ္ ။ မ်က္ၿမင္သက္ေသေတြ၊ ကာယကံရွင္ေတြဆီက ေၿဖာင့္ခ်က္ေတြရထားၿပီးသားပါ။ ( ကာယကံရွင္ေတြက မႀကာခင္မွာ ၿပန္ၿပီးတုန္႔ၿပန္ႀကပါလိမ့္မယ္)
ဖရိုဖရဲမ်ား (၃)
“မ်က္လႊာေလးေတြခ်ၿပီး ငုတ္တုတ္ေလးေတြ ထိုင္ေန သူ သံုးေယာက္က ရဲေဘာ္ရန္ေအာင္၊ မခင္ခ်ဳိဦး၊ သင္းသင္း၊ မ်က္လံုးခ်င္းစံုၾကည့္မိရင္ က်မအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္တာ ကို သူတို႔သိေနလို႔ ထင္ပါတယ္။ တခ်က္မွ က်မကို မၾကည့္ၾကဘူး။”
“ေနာက္တေခါက္ ေဆးသင္တန္းကို ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ “ဥကၠ႒ (ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္)နဲ႔ (ကိုေအာင္ႏိုင္) အဖမ္းခံရတယ္လို႔ၾကားရင္ က်မကို မဖမ္း လည္း က်မ လာအဖမ္းခံမယ္” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။”
အထက္ပါ စာေႀကာင္းႏွစ္ေႀကာင္းကို ဖတ္ႀကည့္ၿပီး လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ႀကည့္လိုက္ရင္ ခင္ေရႊလိႈင္ မွာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ရိွသလား။ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ ႏွလံုးလွမႈကို တန္ဘိုးမထားခဲ့တာ ထင္ရွားေပၚလြင္ေနပါတယ္။
ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အဖမ္းခံရရင္ က်မကို မဖမ္းလည္း က်မ လာအဖမ္းခံမယ္ လို႔ ေၿပာခဲ့တဲ့သူ၊ ခင္ေရႊလိႈင္ ဒုကၡေရာက္မွာ စိုးလို႔ ခင္ခ်ိဳဦး၊ရဲေဘာ္ရန္ေအာင္ တို႔က မ်က္လံုးခ်င္းဆုိင္ၿပီး မႀကည့္မိေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ၊
ဒါေပမဲ့ ရဲရဲနီ ခင္ေရႊလိႈင္က “ သိခ်င္စိတ္” တခုတည္း နဲ႔ ေခါင္းၿဖတ္သတ္မဲ့ေနရာကို အေရာက္သြားၿပီး ႀကည့္ခဲ့သတဲ့။
( သူမ ေႀကြးေႀကာ္ခဲ့သလို သြားအဖမ္းမခံခဲ့ပါ။ သူမ ဒုကၡေရာက္မွာကို စိုးရိမ္ေနတဲ့သူေတြအေပၚ ေက်းဇူးတင္ စကားတခြန္းမဆိုခဲ့ပါ။ )
ကိုယ့္အေပၚေကာင္းခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုႏွလံုးသား နဲ႔ ႀကည့္ခဲ့ပါသလဲ။ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ တခြန္းမွ မဆိုပဲ၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသား လူလည္မ်ား ေႀကာင့္ ေတာသားေတြ လူသတ္သမားၿဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ကို ႀကားမိေတာ့ ၊ “ အကိုရယ္ က်မက မယ္သီလရွင္ လူထြက္ေလးပါ။ ငတ္လြန္းလို႔ က်မ ဒီဘဝ ေရာက္ရတာပါ၊ ေခတ္ႀကီးက မေကာင္းလို႔ပါ။ က်မ ဝါသနာပါလို႔ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ ” ဆိုတဲ့ ညငွက္တေယာက္ရဲ႕ ဆင္ေၿခကို သြားသတိယမိပါရဲ႕။ ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႕တန္းေတြ ေနာက္တန္းေတြမွာ မနားတမ္းတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ရဲနီ ခင္ေရႊလိႈင္ တေယာက္ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြ ေမွာက္ၿပီး အလင္းဝင္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၄)
“တန္းစီေနရာကေန တေယာက္စီ ေနရာေတြခ်ေပးဖို႔ ေခၚထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က “VCS,CS တို႔ မွား မယ္ေနာ္” လို႔ စကားတခြန္း ေျပာသြားခဲ့တယ္”
“သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေပါက္သိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ “ဟုတ္ပါတယ္” ပဲ ၀န္ခံေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ “ငါတို႔ သူလွ်ဳိမဟုတ္ဘူးကြ” လို႔ က်န္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြၾကားမွာ သံသယေလးတစြန္းတစ ခ်န္ထားႏိုင္ေအာင္ မေအာ္သြားခဲ့ၾကတာလဲ။” ( ေဆာင္းပါး -၅- မွ)
ကဲ အထက္ပါ စာေႀကာင္းႏွစ္ေႀကာင္းကိုသာ ႏိႈင္းယွဥ္ဖတ္ႀကည့္ပါေလ။ အရူးလင္လုပ္ရသလို ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာပါ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ “မွားမယ္ေနာ္” ဆိုတဲ့စကားတခြန္းရဲဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ခင္ေရႊလိႈင္တေယာက္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ ႏုိင္စြမ္းရိွပါရဲ႕လား။
ဒါေပမဲ့ ေဟာ့ဒီစာေႀကာင္းမွာေတာ့ ၿဖတ္ကနဲ ဝန္ခံသြားၿပန္တယ္။
“ကိုေအာင္ႏိုင္ က “ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းတက္ေနတဲ့ ေဆးသင္တန္းကိုပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ပါ။ ငါ့ကိုဖမ္းခဲ့ရင္လည္း ငါေတာ့ အသားအနာမခံဘူး။ ဟုတ္တယ္လို႔ ေျဖမွာပဲ။ မင္းလည္း မင္းအလွည့္ေရာက္လာခဲ့ရင္သာ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ အသင့္ျပင္ထားပါတဲ့” က်မ ဘာဆက္ေျပာစရာ က်န္ပါေသးလဲ။ ( ေဆာင္းပါး- ၄-)
လူယံုကယ္မွ ေထာင္လံုးလံုးက် ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ေရ- လြတ္ေအာင္သာေၿပးေပေတာ့။ က်မဘာဆက္ေၿပာစရာက်န္ေသးလဲ ဆိုသည့္ ခင္ေရႊလိႈင္က ဆက္ၿပီး ဝန္ခံၿပန္တယ္။
“တကယ္လုပ္ ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုမ်ဳိး၀င္းနဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းက က်မကိုျပန္ခိုင္းခဲ့သလို က်မကိုယ္တိုင္လည္း လက္ ေတြ႔က် ၾကည့္ႏိုင္တဲ့အားမရွိတာမို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့…”
ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံရသူေတြရဲ႕ေနာက္ဆံုးအေၿခအေနကို မၿမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါပဲနဲ႔ ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္မသတ္ပါဘူး လို႔ တြင္တြင္ ၿငင္းေနရွာသူ၊ ကိုခ်ိဳႀကီး၊ ကိုေက်ာ္ေဝ နဲ႔ ခင္ခ်ိဳဦး တို႕ရဲ႕ စကားသံေတြ၊ မ်ိဳးဝင္းရဲ႕ “ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အခုမင္း ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ဆိုတဲ့ တီတိုးစကားေတြ ကို မ်က္ၿမင္သက္ေသေတြက ေၿပာဆိုေနခ်ိန္မွာ၊ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို မၿမင္ခဲ့တဲ့ ခင္ေရႊလိႈင္တေယာက္ကေတာ့၊ ကမၻာဦးမွာ ပလာတူးငါးေတြ ႏြံနစ္ေနသလိုမ်ိဳး၊ ု လူးလြန္႔ ၿငင္းဆန္ေနရွာတယ္။ အေႀကာင္းေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၅)
“ေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ က်မ မ်က္လံုးကို သူသတိထား မိၿပီး “မင္းက ငါေျပာရင္ ယံုမွာမဟုတ္ဘူး၊ GS ခင္ဗ်ာ့ပဲ ရွင္းျပလိုက္ပါ” လို႔ ေျပာၿပီး ေဆးခန္းထဲက ထြက္သြားတယ္။”
“ကိုသံေခ်ာင္းဆီ သြားခြင့္ေတာင္းတုန္းက သူက က်မသြားမွာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး “ငါ မင္းကိုယံုတာပဲ မင္းက ေဆးျဖဳတ္လိုက္တာကိုး” တဲ့။ ကိုသံေခ်ာင္းဆိုတဲ့လူက အဲဒီလိုလူမ်ဳိး။”
ေအာ္- ကိုသံေခ်ာင္း ကိုသံေခ်ာင္း ---လူေတြကို ေခါင္းၿဖတ္သတ္ေပမဲ့ ဒီလို ယံုႀကည္ရမဲ့ ေကာင္မေလးကို သံေယာဇဥ္အေငြ႕အသက္ေလးေတြနဲ႔ ေၿပာတတ္ရွာသားပဲ။
အဆိုေတာ္ “မိုင္” ဆိုေနက် သီခ်င္းတပုဒ္ကိုသာ သတိယေနမိရဲ႕။
မလြမ္းပိုေလ x x x x ေဆာင္းႏွင္းပြင့္ေလးေတြကို ၿမင္တိုင္း x x x x အကို႔ကို သတိယလို႔ ငိုေနရတယ္ေပါ့။
ဆက္လက္တင္ၿပသြားပါအံုးမယ္
ဒါေပမဲ့ ေတာက်ီးကန္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရီရတယ္။ မီးပြိဳင့္မရိွတဲ့ ရြာစြန္ရြာဖ်ားမွာ ေမြးဖြားႀကီးၿပင္းခဲ့တဲ့သူေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ကို ေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး။ ပ်ာယာခပ္ေနတယ္။ လမ္းမကူးတတ္၊ ကားလာရင္ တိုက္မယ္ထင္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေနရ။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ေမြးေမြး ၿပည္သူက ၿပည္သူပါပဲ။ ကံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ ေနရာကြဲၿပီး လူၿဖစ္လာရႀကတာမို႔လား။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတာက်ီးကန္းေလးေတြက ေသးသိမ္က်ဥ္းေၿမာင္းတဲ့ အယူအဆေတြထဲမွာ နစ္ၿမွဳပ္ေနဆဲဆိုတာ သတိထားမိတယ္။ သူတို႔က ကံေကာင္းလို႔ တတိယႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္ႀကေပမဲ့ အခုထက္ထိ သူတို႔ရဲ႕မသိစိတ္မွာ သိမ္ငယ္မႈေတြရိွေနတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကိုလည္း ကိုယ့္ဘာသာမယံုရဲသူေတြၿဖစ္ေနတယ္။ ဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳးေစ်းသည္ဘဝနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေအာ္ရင္း ေထာက္လွမ္းေရး ေႀကာက္ေရာဂါကို သေစၦရုပ္ရွင္ကားတခုႀကည့္ေနသလို ရင္တလွ်ပ္လွ်ပ္ ခံစားေနႀကရရွာတယ္။ တစ္တီးတူးတေကာင္ရဲ႕ ကေယာင္ကတမ္းမ်ား အိပ္မက္ေတြ တဲ့ေလ---- ဒုတိယပိုင္းကို သီခ်င္းေလးနဲ႔ စႀကည့္မယ္။
ဘိုင္စကုတ္ႀကည့္ေတာ့ x x x x လူႀကမ္း ကိုအံ့ေက်ာ္ကို x x x x အလြန္တရာႏွစ္သက္ခဲ့မိတယ္
ငါ့နံေဘးနားက ခ်စ္သူေလးကေတာင္ x x x x တၿဖည္းၿဖည္းထိတ္လန္႔လာကာ x x x x ႀကင္နာတတ္တဲ့တေယာက္ကို ရွာ
ဆရာေစာဘြဲ႔မွဴးေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြထဲက “ မွားတဲ့ဘက္မွာ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရင္းႏွီးခဲ့ႀကပါတယ္။ သီခ်င္းဆိုတာကေတာ့ သံစဥ္ေကာင္းတဲ့အခါမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ စိတ္ကူးဆန္းေလးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔သီထားတဲ့အခါမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ဆိုလို႔ရပါတယ္။ လက္ေတြ႔ဘဝဆိုတာကေတာ့ အဲ့သလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။
တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားဟာ လူႀကမ္းေတြ၊ ယုတ္မာေကာက္က်စ္တဲ့သူေတြကို ေလးစားႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားမွာ စိတ္ေရာဂါတခုခုရိွလို႔ၿဖစ္မယ္။ ( ဒါမွမဟုတ္) ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး မမွီရွာလြန္း တဲ့ လူတေယာက္လိမ့္မယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၁)
“ မိုး ညႇင္း၊ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ထဲအထိ ၀င္ခ်ႏိုင္၊ လက္နက္ေတြ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးအေနနဲ႔လည္း အေအာင္ျမင္ဆံုး အခ်ိန္၊ စစ္ခ်ီတဲ့ အခမ္းအနားေတြမွာေတာင္ ဘင္ခရာအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ထားႏိုင္ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြကို တက္ႂကြ မႈေတြ ျမႇင့္ေပးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္” ( ခင္ေရႊလိႈင္ရဲ႕ေဆာင္းပါး- အပိုင္း -၂-မွ )
“အစီစဥ္ရွိရွိလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အေပၚ အစီစဥ္ရွိရွိ ျပန္အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕ စစ္႐ံုး၊ ေကာ္မတီ႐ံုးေတြထဲမွာ ရွိေနရမဲ့ ဗြီဒီယိုမွတ္တမ္းေတြ။ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြလက္ထဲ၊ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းေျပးခဲ့ရပါတယ္ဆိုတဲ့ လူ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ လက္ထဲကေန အလွ်ဳိလွ်ဳိ ပလူပ်ံၿပီး ထုတ္ေ၀ဖို႔စာအုပ္အသင့္နဲ႔အတူ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ ေပၚထြက္လာေနပံုကလည္း “ဒါကို စနစ္တက် လုပ္သြားခဲ့တဲ့ “သူလွ်ဳိတစု ရွိေနတယ္” ဆိုတဲ့ သေကၤတကို ညႊန္ျပေနပါ တယ္။”
( ခင္ေရႊလိႈင္ ရဲ႕ေဆာင္းပါး- အပိုင္း-၁- မွ)
ဘုရားေရ- ဗကပ ရဲ႕ မိုင္းယမ္းတိုက္ပြဲထက္ေတာင္ ႀကီးက်ယ္ခဲ့တဲ့စစ္ပြဲေတြ ငါတို႔ဘာလို႔မသိခဲ့ပါလိမ့္။ ဒီေလာက္ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းတဲ့ ၊ ကခ်င္လြတ္ေၿမာက္ေရးတပ္မေတာ္ ( KIA) ထက္ တိုက္စစ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ ၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေၿမာက္ပိုင္းႀကီးရဲ႕ စစ္ရံုးႀကီးထဲကေန ဘယ္သူေတြက စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ မွတ္တမ္းေတြ၊ ဗြီဒီယိုေခြေတြ ကို ခိုးထုတ္သြားတာလဲ။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလိုက္တာ။
အင္း ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေၿပာရရင္၊ တိုက္စစ္ေကာင္းၿပီး ခံစစ္မေကာင္းတာ ေနမွာေပါ့ေလ။
တကယ္ဆို ဘယ္တိုက္ပြဲမွာ ရန္သူ႔လက္နက္ ဘယ္ႏွစ္လက္သိမ္းပိုက္မိ၊ ဘယ္ကာလမွာ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕စာရြက္စာတမ္းေတြ ခိုးထုတ္ၿခင္းခံရမိ စတဲ့အရာေတြကို သုေတသနလုပ္ၿပသင့္တာေပါ့။ ထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အုပ္စုေတြထဲမွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ပါႏိုင္တယ္ လို႔ တဘက္က စြပ္စြဲသလို၊ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထဲမွာလည္း ရိွႏိုင္တာပါပဲ လို႔ စဥ္းစားေနတဲ့သူေတြရိွတယ္။ လွဆိုင္း လား။ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္လား။ သံေခ်ာင္းလား။ သန္းေဇာ္ နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္မင္းလား။ အလင္းဝင္ခဲ့ဘူးတဲ့ “မဒမ္သံခဲ” လား။ ဒါမွမဟုတ္ မဒမ္သံခဲရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္အရ၊ စာအုပ္ထုတ္မဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ ( ေကာ့ကရိတ္) လား။ လဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ အီႀကာေကြးေႀကာ္ေနတဲ့ ယူဆြတ္ လား ။ နယ္စပ္မွာ ကာရာအိုေကဆိုင္ဖြင့္ အရက္ေရာင္းေနတဲ့ သူတေယာက္ လား။ ဒါဆိုလည္း ၿပည္တြင္းကို ထြက္ေၿပးသြားသူေတြက ေဖေဖၚဝါရီ (၁၂) ရက္ထုတ္ စာမွာ တရားဝင္ ရွင္းႀကဖို႔အတြက္ စိန္ေခၚထားတာပဲ။ သက္ေသခံ ပစၥည္းေတြ ရိွပါတယ္ ဆိုသူေတြကလည္း စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚလိုက္ဖို႔ ေကာင္းတာေပါ့။ ဘာလို႔ အခ်ိန္ကုန္ခံေနတာလဲ။
ကဲ ေလာေလာဆည္ ရိွထားတဲ့ Statistics အရ၊ အခ်က္အလက္ေတြေပၚမွာ စဥ္းစားႀကည့္ရေအာင္။
“အရွင္ဖမ္းမိတဲ့ ရန္သူ႔တပ္သားတေယာက္ကိုေတာ့ ဗန္းေမာ္ရင္းမွာပဲေခၚယူ စစ္ေဆးေမးျမန္းၿပီးေနာက္ လမ္းစရိတ္ေပးၿပီး ျပန္လြတ္ေပးခဲ့တယ္။ “ေသာင္းက်န္းသူေတြ လက္ထဲေရာက္လို႔ကေတာ့ ေခါင္းျဖတ္ခံရမယ္၊ သူပုန္ေတြဆိုတာ လူသား ေတာင္ စားတယ္” လို႔ ၀ါဒျဖန္႔ခံထားရတဲ့ အဲဒီတပ္သားဟာ ေတာထဲမွာ သူနဲ႔ရြယ္တူ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ရဲေမေတြကို ေတြ႔လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။”
( ခင္ေရႊလိႈင္ ရဲ႕ ေဆာင္းပါး -၂ - မွ)
ဒါၿဖင့္ ေၿမာက္ပိုင္းမွာ ၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံမႈေတြဆိုတာ ဝါဒၿဖန္႔ခံရမႈေတြလို႔ဆိုလိုခ်င္တာလား။ ကာကကံရွင္ေတြ ေၿပာဆိုေနႀကတာေတြဟာ မမွန္ဘူး လုိ႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား။ စစ္သားေလးတေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပး အိမ္ၿပန္လႊတ္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္၊ ဘာလို႔ ဒီမိုကေရစီေရးလုပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုက်ေတာ့ ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခဲ့တာလဲ။
ေဆာင္းပါး (၄) မွာက် ေက်ာင္းသား (၁၅) ေယာက္ကို ေခါင္းၿဖတ္သတ္တဲ့ညကို သြားႀကည့္ခဲ့တယ္ လို႔ ဝန္ခံထားၿပန္ေရာ။ မခက္ေပဘူးလား။ ေဆာင္းပါးေရးမယ္ဆိုရင္၊ အရင္ေဆာင္းပါးတံုးက ဘာေရးခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြကိုလည္း မွတ္မိေစခ်င္ပါတယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၂)
“ဘယ္တုန္းကမွ က်မကို အဖမ္းခံထားရတဲ့ဘက္မွာ တာ၀န္မခ်ေပးခဲ့ဘူး။ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ ဘယ္ရဲေမေတြကို အ ေစာင့္ခ်ထားတယ္ဆိုတာလည္း က်မ မသိဘူး။ ေဆးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့တာ၀န္ကိုေတာ့ ေဆးတာ၀န္ခံ ရဲေမ အန္ရမ္တီး (မိုးေကာင္း) နဲ႔ ေဆးဆရာမ တင္စန္းဦး (မိုးညႇင္း) ပဲ တာ၀န္ယူခဲ့တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ မအဂၤါကို စစ္ေဆးခဲ့သူက ေဆးတာ၀န္ခံ ဆရာမ အန္ရမ္တီး ပါ။ စစ္ခဲ့တာကိုပဲေျပာၿပီး ဘယ္သူစစ္တာလဲ ထည့္မေျပာေတာ့ လုပ္ခဲ့သူေတြကပဲ တဏွာ႐ူးလို႔ လုပ္ခဲ့သလို ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစပါတယ္။ ”
ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ ခင္ေရႊလိႈင္ရယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ဘယ္ရဲေမေတြကို အေစာင့္ခ်ထားမွန္းလဲမသိ၊ အဖမ္းခံထားရတဲ့ဘက္မွာ တာဝန္ခ်ေပးၿခင္းမခံရပဲနဲ႔ ယုတ္မာရက္စက္တဲ့ စစ္ေႀကာေရးကာလေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ သိႏိုင္မွာလဲ။ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြက သူတို႔ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို အရက္မူးလာတဲ့အခါတိုင္း ထုတ္ေဖၚဝန္ခံခဲ့ႀကသလို၊ ၿပည္တြင္းက အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာလည္း ေၿဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီးသားေတြ ရိွေနပါတယ္ ။ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေၿပာေနႀကပါတယ္။ စစ္ေႀကာေရးေခါင္းေဆာင္ လွဆိုင္းနဲ႔ ရက္စက္ႀကမ္းတမ္းသူေတြ ကို ကာကြယ္ေနေတာ့၊ မိုးႀကိဳးပစ္တာကို ထန္းလွ်က္နဲ႔ကာေနတဲ့ အရူးမ လို ၿဖစ္မေနဘူးလား။ မိန္းကေလး အဂၤ ါေတြကို ရွာေဖြစစ္ေဆးစဥ္မွာ တေလွ်ာက္လံုးရပ္ႀကည့္ေနသူက စစ္ေႀကာေရးအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ “ သန္းေဇာ္” တေယာက္လည္း ရိွေနပါတယ္ ။ မ်က္ၿမင္သက္ေသေတြ၊ ကာယကံရွင္ေတြဆီက ေၿဖာင့္ခ်က္ေတြရထားၿပီးသားပါ။ ( ကာယကံရွင္ေတြက မႀကာခင္မွာ ၿပန္ၿပီးတုန္႔ၿပန္ႀကပါလိမ့္မယ္)
ဖရိုဖရဲမ်ား (၃)
“မ်က္လႊာေလးေတြခ်ၿပီး ငုတ္တုတ္ေလးေတြ ထိုင္ေန သူ သံုးေယာက္က ရဲေဘာ္ရန္ေအာင္၊ မခင္ခ်ဳိဦး၊ သင္းသင္း၊ မ်က္လံုးခ်င္းစံုၾကည့္မိရင္ က်မအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္တာ ကို သူတို႔သိေနလို႔ ထင္ပါတယ္။ တခ်က္မွ က်မကို မၾကည့္ၾကဘူး။”
“ေနာက္တေခါက္ ေဆးသင္တန္းကို ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ “ဥကၠ႒ (ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္)နဲ႔ (ကိုေအာင္ႏိုင္) အဖမ္းခံရတယ္လို႔ၾကားရင္ က်မကို မဖမ္း လည္း က်မ လာအဖမ္းခံမယ္” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။”
အထက္ပါ စာေႀကာင္းႏွစ္ေႀကာင္းကို ဖတ္ႀကည့္ၿပီး လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ႀကည့္လိုက္ရင္ ခင္ေရႊလိႈင္ မွာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ရိွသလား။ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ ႏွလံုးလွမႈကို တန္ဘိုးမထားခဲ့တာ ထင္ရွားေပၚလြင္ေနပါတယ္။
ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အဖမ္းခံရရင္ က်မကို မဖမ္းလည္း က်မ လာအဖမ္းခံမယ္ လို႔ ေၿပာခဲ့တဲ့သူ၊ ခင္ေရႊလိႈင္ ဒုကၡေရာက္မွာ စိုးလို႔ ခင္ခ်ိဳဦး၊ရဲေဘာ္ရန္ေအာင္ တို႔က မ်က္လံုးခ်င္းဆုိင္ၿပီး မႀကည့္မိေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ၊
ဒါေပမဲ့ ရဲရဲနီ ခင္ေရႊလိႈင္က “ သိခ်င္စိတ္” တခုတည္း နဲ႔ ေခါင္းၿဖတ္သတ္မဲ့ေနရာကို အေရာက္သြားၿပီး ႀကည့္ခဲ့သတဲ့။
( သူမ ေႀကြးေႀကာ္ခဲ့သလို သြားအဖမ္းမခံခဲ့ပါ။ သူမ ဒုကၡေရာက္မွာကို စိုးရိမ္ေနတဲ့သူေတြအေပၚ ေက်းဇူးတင္ စကားတခြန္းမဆိုခဲ့ပါ။ )
ကိုယ့္အေပၚေကာင္းခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုႏွလံုးသား နဲ႔ ႀကည့္ခဲ့ပါသလဲ။ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ တခြန္းမွ မဆိုပဲ၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသား လူလည္မ်ား ေႀကာင့္ ေတာသားေတြ လူသတ္သမားၿဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ကို ႀကားမိေတာ့ ၊ “ အကိုရယ္ က်မက မယ္သီလရွင္ လူထြက္ေလးပါ။ ငတ္လြန္းလို႔ က်မ ဒီဘဝ ေရာက္ရတာပါ၊ ေခတ္ႀကီးက မေကာင္းလို႔ပါ။ က်မ ဝါသနာပါလို႔ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ ” ဆိုတဲ့ ညငွက္တေယာက္ရဲ႕ ဆင္ေၿခကို သြားသတိယမိပါရဲ႕။ ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႕တန္းေတြ ေနာက္တန္းေတြမွာ မနားတမ္းတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ရဲနီ ခင္ေရႊလိႈင္ တေယာက္ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြ ေမွာက္ၿပီး အလင္းဝင္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၄)
“တန္းစီေနရာကေန တေယာက္စီ ေနရာေတြခ်ေပးဖို႔ ေခၚထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က “VCS,CS တို႔ မွား မယ္ေနာ္” လို႔ စကားတခြန္း ေျပာသြားခဲ့တယ္”
“သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေပါက္သိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ “ဟုတ္ပါတယ္” ပဲ ၀န္ခံေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ “ငါတို႔ သူလွ်ဳိမဟုတ္ဘူးကြ” လို႔ က်န္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြၾကားမွာ သံသယေလးတစြန္းတစ ခ်န္ထားႏိုင္ေအာင္ မေအာ္သြားခဲ့ၾကတာလဲ။” ( ေဆာင္းပါး -၅- မွ)
ကဲ အထက္ပါ စာေႀကာင္းႏွစ္ေႀကာင္းကိုသာ ႏိႈင္းယွဥ္ဖတ္ႀကည့္ပါေလ။ အရူးလင္လုပ္ရသလို ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာပါ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ “မွားမယ္ေနာ္” ဆိုတဲ့စကားတခြန္းရဲဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ခင္ေရႊလိႈင္တေယာက္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ ႏုိင္စြမ္းရိွပါရဲ႕လား။
ဒါေပမဲ့ ေဟာ့ဒီစာေႀကာင္းမွာေတာ့ ၿဖတ္ကနဲ ဝန္ခံသြားၿပန္တယ္။
“ကိုေအာင္ႏိုင္ က “ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းတက္ေနတဲ့ ေဆးသင္တန္းကိုပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ပါ။ ငါ့ကိုဖမ္းခဲ့ရင္လည္း ငါေတာ့ အသားအနာမခံဘူး။ ဟုတ္တယ္လို႔ ေျဖမွာပဲ။ မင္းလည္း မင္းအလွည့္ေရာက္လာခဲ့ရင္သာ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ အသင့္ျပင္ထားပါတဲ့” က်မ ဘာဆက္ေျပာစရာ က်န္ပါေသးလဲ။ ( ေဆာင္းပါး- ၄-)
လူယံုကယ္မွ ေထာင္လံုးလံုးက် ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ေရ- လြတ္ေအာင္သာေၿပးေပေတာ့။ က်မဘာဆက္ေၿပာစရာက်န္ေသးလဲ ဆိုသည့္ ခင္ေရႊလိႈင္က ဆက္ၿပီး ဝန္ခံၿပန္တယ္။
“တကယ္လုပ္ ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုမ်ဳိး၀င္းနဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းက က်မကိုျပန္ခိုင္းခဲ့သလို က်မကိုယ္တိုင္လည္း လက္ ေတြ႔က် ၾကည့္ႏိုင္တဲ့အားမရွိတာမို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့…”
ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံရသူေတြရဲ႕ေနာက္ဆံုးအေၿခအေနကို မၿမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါပဲနဲ႔ ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္မသတ္ပါဘူး လို႔ တြင္တြင္ ၿငင္းေနရွာသူ၊ ကိုခ်ိဳႀကီး၊ ကိုေက်ာ္ေဝ နဲ႔ ခင္ခ်ိဳဦး တို႕ရဲ႕ စကားသံေတြ၊ မ်ိဳးဝင္းရဲ႕ “ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အခုမင္း ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ဆိုတဲ့ တီတိုးစကားေတြ ကို မ်က္ၿမင္သက္ေသေတြက ေၿပာဆိုေနခ်ိန္မွာ၊ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို မၿမင္ခဲ့တဲ့ ခင္ေရႊလိႈင္တေယာက္ကေတာ့၊ ကမၻာဦးမွာ ပလာတူးငါးေတြ ႏြံနစ္ေနသလိုမ်ိဳး၊ ု လူးလြန္႔ ၿငင္းဆန္ေနရွာတယ္။ အေႀကာင္းေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္။
ဖရိုဖရဲမ်ား (၅)
“ေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ က်မ မ်က္လံုးကို သူသတိထား မိၿပီး “မင္းက ငါေျပာရင္ ယံုမွာမဟုတ္ဘူး၊ GS ခင္ဗ်ာ့ပဲ ရွင္းျပလိုက္ပါ” လို႔ ေျပာၿပီး ေဆးခန္းထဲက ထြက္သြားတယ္။”
“ကိုသံေခ်ာင္းဆီ သြားခြင့္ေတာင္းတုန္းက သူက က်မသြားမွာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး “ငါ မင္းကိုယံုတာပဲ မင္းက ေဆးျဖဳတ္လိုက္တာကိုး” တဲ့။ ကိုသံေခ်ာင္းဆိုတဲ့လူက အဲဒီလိုလူမ်ဳိး။”
ေအာ္- ကိုသံေခ်ာင္း ကိုသံေခ်ာင္း ---လူေတြကို ေခါင္းၿဖတ္သတ္ေပမဲ့ ဒီလို ယံုႀကည္ရမဲ့ ေကာင္မေလးကို သံေယာဇဥ္အေငြ႕အသက္ေလးေတြနဲ႔ ေၿပာတတ္ရွာသားပဲ။
အဆိုေတာ္ “မိုင္” ဆိုေနက် သီခ်င္းတပုဒ္ကိုသာ သတိယေနမိရဲ႕။
မလြမ္းပိုေလ x x x x ေဆာင္းႏွင္းပြင့္ေလးေတြကို ၿမင္တိုင္း x x x x အကို႔ကို သတိယလို႔ ငိုေနရတယ္ေပါ့။
ဆက္လက္တင္ၿပသြားပါအံုးမယ္
No comments:
Post a Comment