၃/၈၈ အင္းလ်ား

အမွတ္တရ မတ္လတံတားနီ

ေရးသူ- (ကုိ)မုိးေမာင္ေမာင္
(၁၆)
ကြန္ဗုိေကး႐ွင္းႀကီးကုိသတိရတယ္။ စာ႐ြက္အပုိင္းေလးေတြ၊
ထမင္းေစ့ေလးေတြကုိ သတိရတယ္၊ လွမ်ဳိးေနာင္၊ ေဇာ္မင္း၊
ေဌးႀကြယ္တုိ ့ကုိသတိရတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြ သူတုိ ့ကုိ
မခ်ီၿပီး ေက်ာင္းဝင္းတပတ္လွည့္လည္ႀကပုံကုိသတိရတယ္၊၊
အီကုိေဆာင္ ဂိတ္ေပါက္ကုိ သတိရတယ္။ ခင္ေမာင္ရီ(ခ)
တင္ေအး၊ အိတ္ခ်္ယင္းမာ၊ ညိဳထြန္း။ ညြန္ ့ဝင္းတုိ ့ကုိ သတိရ
တယ္၊ ေရအုိးႀကီးတစ္လုံး ရင္မွာပုိက္ၿပီး ေၿပးထြက္လာတဲ့
ခရမ္းၿပာ လဘက္ရည္ဆုိင္ေဘးက ငရုတ္ဆီခ်က္တဲ့ အိမ္ပုိင္႐ွင္
ကယားသူေဌးမႀကီးကုိသတိရတယ္ ကမာၻမေက် ၿမန္မာၿပည္
သီခ်င္းကုိသတိရတယ္၊ မဂၤလာပါ ၿပန္မထြင္းရေသးလုိ႕
ေျမစုိင္ခဲေတြပြထေနတဲ့ အင္းယားကန္ေဘာင္႐ုိးကုိ သတိရတယ္
ေဖြးေဖြးၿဖဴတဲ့ တံတားေသးေသးေလးကုိသတိရတယ္၊ေၿမစာရင္း
ဦးစီးဌာနနဲ ့သံဆူးႀကိဳးတန္းေတြကုိသတိရတယ္၊ကုလသမဂၢသို႕
တင္ၿပမည့္ ေက်ာင္းသားထု၏နစ္နာခ်က္ ၁၄ ခ်က္ဆုိတဲ့
ဗလာစာ႐ြက္ပုိင္းေလးကုိ သတိရတယ္၊ ဝါးလုံးပုိင္းကုိ ဓါးနဲ႕
၂ ခ်မ္းခြဲလုိက္သလုိ မာလာေဆာင္ေ႐ွ႕ကေန ကန္ေဘာင္ဘက္ကုိ
တၿခမ္း၊ ခရမ္းၿပာဘက္ကုိတၿခမ္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ကြဲထြက္
သြားတဲ့ ၿပာမြဲမြဲ ယူနီေဖါင္းအုပ္ႀကီးကုိသတိရတယ္၊ အဲဒီ၂ အုပ္
ႀကားကေန လီဗာကုန္နင္းၿပီး ေမာင္းထြက္လာတဲ့မ်က္ရည္ယုိဗုံးကုိ
ကားေခါင္မုိးကေန ဒလက္နဲ ့ၿပစ္လုိ ့ရတဲ့ ကားၿပာႀကီးေတြကုိ
သတိရတယ္၊ သံဆူးႀကဳိးတန္းအေရာက္မွာ ကားကုိ ဂငယ္ေကြ႕
ဆြဲေကြ႕လုိက္ပုံ၊ ခုိလုိက္လာတဲ့ ၿပာမြဲမြဲေကာင္က တမဟုတ္ခ်င္း
ခုန္ဆင္းၿပီး အနီးဆုံး ညီတစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္
သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္
သုိ႕မဟုတ္ ငါ့ကုိယ္ထဲက ေသြး ၆ ပုလင္းကုိ ႐ုိက္ခြဲလုိက္တာကုိ
သတိရတယ္၊ အင္းယားကန္ေဘာင္႐ုိးနဲ ့မာတင္ရိပ္သာလမ္းႀကား

ကုိ သူ႐ူးတေယာက္လုိ ေခါက္တုံ ့ေခါက္ၿပန္ေၿပးၿပီး ၿပာမြဲမြဲ
ေကာင္ေတြကုိ ေၿမစုိင္ခဲေတြနဲ ့တလစပ္လုိက္ပစ္ေနမိတဲ့
ကဗ်ာဆရာ သိတ္ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ကုိ သတိရ
တယ္၊ ၿခံေလးတခုထဲက မန္က်ဥ္းပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ကြပ္ပ်စ္ေလး
ခင္းၿပီး လသာသာညေတြမွာ ေရေႏြးႀကမ္းနဲ ့ငါးရံ ့ေၿခာက္ဖုတ္
ဆီဆမ္းေလးစားၿပီး မိန္းမကုိ ကဗ်ာေတြ႐ြတ္ၿပခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ေလး
က်ဳိးေက်သြားတာကုိသတိရတယ္၊ ေႀကာက္လန္ ့တႀကားနဲ႕
ေရထဲကကေန ကန္ေဘာင္ဘက္ကုိၿပန္ကူးလာတဲ ့ညီတေယာက္
သုိ႕မဟုတ္ အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္
သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ကုိယ္ထဲက
ေသြး ေၿခာက္ပုလင္းကုိ ၿပာမြဲမြဲ ေကာင္တေကာင္က ဆြဲမ
တင္လုိက္ပုံ ၿပီးေတာ့မွ နဖူးကုိ ႐ုိက္ခ်လုိက္ပုံကုိ သတိရတယ္၊
၃ ပဲသား တမတ္သား ဆြဲႀကဳိးေလးေတြနဲ႕ ညီမတေယာက္
သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ရဲ႕ ဖူးသစ္စရင္သားေတြေပၚမွာ
ေစာ္ကားက်ဴးေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ၿပာမြဲမြဲေကာင္ေတြရဲ႕ လက္သရမ္း
ေတြကုိသတိရတယ္၊ မာတင္ရိပ္သာလမ္းႀကားက တုိက္ႀကီး
တလုံးကုိသတိရတယ္၊ ေႀကာက္ေႀကာက္လန္႕လန္ ့နဲ ့
မလြယ္ေပါက္တံခါးေလး ဖြင့္ထားတဲ့အေႀကာင္း လာေၿပာတဲ့
အိမ္ေဖၚမေလးတေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိသတိရတယ္၊
ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္ ငယ္ငယ္က
ေရခ်မ္းစင္လုပ္တမ္း ကစားသလုိ လက္ခ်င္းယွက္ၿပီး ညီမ
တေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ကုိ အုတ္တံတုိင္း
တဖက္ကုိ ေက်ာ္ႏုိင္ေအာင္ကူညီေနႀကပုံကုိသတိရတယ္
ေရစင္ႀကီးေအာက္က ဖါးေလာင္းေလးေတြ ကူးေနၿပီး
ေရညွိေတြနဲ ့ခၽြဲေနတဲ ့ အုတ္ကန္ေလးထဲကေရေတြကုိ ေမာေန
တဲ့ ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
ငါ့ရင္ထဲက ေသြးေၿခာက္ပုလင္းကုိ လက္ခုပ္ေလးေတြနဲ႕
ခံလုိ ့အၿပန္အလွန္တုိက္ေနႀကပုံကုိ သတိရတယ္၊
ဒီေကာင္ေတြကုိ လက္စားေခ်ရမယ္ကြဆုိၿပီး ေထာ့က်ဳိး
ေထာ့က်ဳိးနဲ႕ အင္းစိန္လမ္းမဘက္ကုိ ဦးေဆာင္ထြက္သြား
တဲ့ ေအာင္သူကုိ သတိရတယ္၊ မ်က္ရည္ေတြနဲ ့နာနာက်ဥ္းက်ဥ္း
႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငုိရင္း ေအာင္သူေနာက္ကုိ ေၿပးလုိက္သြားတဲ့
မင္းသူကုိ သတိရတယ္၊ ေဒါသေတြနဲ ့အံႀကိတ္ တက္ေခါက္
ေနတဲ ့ကုိလင္း(ခ) ႐ြက္ႏုသစ္ကုိ သတိရတယ္၊ ေ႐ွးေဟာင္း
သုေတသနဌာနဝင္းထဲက ကဗ်ာဆရာ ကုိဂ်က္ရဲ႕ တစ္ထပ္
တုိက္ပုေလးကုိ သတိရတယ္၊ ညေနေၿခာက္နာရီေက်ာ္မွာ
တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ကပ္ေနတဲ့ ၿပည္လမ္းမႀကီးအတုိင္း
၈ မုိင္ဘက္ကုိ ခံစားခ်က္မဲ့ ေလ်ာက္ၿပန္လာခဲ့ပုံ၊ အာစီတူး
အဝက အင္းယားေလးကန္နဲ ့စကားေၿပာခဲ့ပုံ ေအဒီလမ္းထိပ္
မွာ စစ္သား ၂ ေယာက္ပ်င္းရိပ်င္းတြဲရပ္ေနပုံကုိ သတိရ
တယ္၊ ငါတုိ ့အဖမ္းမခံရရင္ ေနာက္ေန ့ မနက္ ရ နာရီမွာ
သိပၸံကင္တင္းမွာေတြ႕မယ္ဆုိတဲ ့ကတိစကားကုိ သတိရတယ္။

(၁၇)
လုိင္ဘရီေ႐ွ႕က ကံံ့ံေကာ္ပင္ေအာက္က အုတ္ခုံေလးကုိ သတိ
ရတယ္၊ ၈ နာရီေလာက္မွာ ေသြးေတြ ၿပန္လည္ေပါင္းစုံ လာႀကပုံ
ကုိ သတိရတယ္၊ သားေရဂ်ာကင္အနက္ကုိ ကံံံ့ေကာ္ပင္ကုိင္း
တခုေပၚ ဟန္ပါပါပစ္တင္ရင္း အဓိပတိလမ္းနဲ႕ လုိင္ဘရီအဝင္ဝ
အုတ္ခုံေလးေပၚကေန စကားေၿပာေနတဲ့ ေဇာ္မင္းကုိ သတိရတယ္၊
နယ္ေၿမ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရးက ကုလားတေယာက္ကုိ
ေထာက္လွမ္းေရးဆုိၿပီး စဖမ္းတာ၊ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္
႐ႊင္႐ႊင္နဲ႕ ၿပန္လႊတ္ေပးလုိက္တာ သတိရတယ္၊ ေက်ာင္းသားမ်ား
အပန္းေၿဖရိပ္သာအဝင္ဝ ကြန္ကရစ္အမုိးႀကီးနဲ ့ေအာက္က နယ္ေၿမ
ရုံးခန္းေလးကုိ သတိရတယ္၊ ဆရာေတြ ဆရာမေတြေရာက္လာၿပီး
တားၿမစ္ပုံ၊ ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲ
က ေသြးေၿခာက္ပုလင္းရဲ႕ ခံစားရပုံေတြကုိ သတိရတယ္၊
ဆရာဆရာမေတြကုိ ထုိင္ကန္ေတာ့ၿပီး ခဲေတြနဲ႕ ေပါက္မလုိ႕
႐ြယ္လုိက္ေတာ့မွ အဓိပတိလမ္း ဟုိဘက္ထိ ဆုတ္သြားၿပီး
သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကေန ဝမ္းနည္းေႀကကြဲ စုိးရိမ္ၿခင္းမ်ားစြာနဲ
ရပ္ေငးေနႀက႐ွာတဲ့ တုိ႕ေက်းဇူး႐ွင္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကုိ
သတိရတယ္။ သတင္းႏွင့္ၿပန္ႀကားေရး ေကာ္မီတီ၊ လုံၿခဳံေရး
ေကာ္မီတီ၊ ဘဏၭာေရးေကာ္မီတီ၊ စည္းရံုးေရးေကာ္မီတီ
ဆုိၿပီး ဖြဲ႕ၿဖစ္တာ သတိရတယ္၊ ခင္မာေဝ၊ ယုယုေမာ္၊ မုိးၿမင့္ဦး၊
သက္ဇင္၊ ေ႐ႊတူ(ခ) ဝင္းထုိက္တုိ ့ကုိ သတိရတယ္။ ကြန္ဗုိ
ေကး႐ွင္းေနာက္မွာ ရပ္ကြက္ေကာင္စီေတြ ရဲေတြနဲ႕ ေလာက္စာလုံး
တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကုိ သတိရတယ္၊ စာတုိက္ပုံး
ေတြနဲ ့အဓိပတိလမ္း ဓါတ္တုိင္ေတြမွာ ေထာက္လွမ္းေရးက
ကင္မရာေတြ တပ္ထားတယ္လုိ႕ ေၿပာတဲ့ သူရိန္ ကုိ သတိရ
တယ္၊ ငါတုိ ့မိန္းမေတြေတာင္ စင္ေပၚတက္ေၿပာေနတာ နင္တုိ႕
ေယာကၤ်ားေတြ ေရွ႕တုိးမလာရဲဘူးလားဆုိၿပီး ထမိန္ကုိ ေပါင္ရင္း
ေလာက္အထိ ဆြဲတင္လုိက္တဲ့ ယုယုေမာ္ရဲ႕ဟန္ကုိ သတိရ
တယ္။ အဓိပတိလမ္းေပၚမွာ ၅ ေယာက္တတြဲ ညီညီညာညာ
ထုိင္ခဲ့တဲ့ ညီေတြ အကုိေတြ ညီမေတြ အမေတြ သုိ ့မဟုတ္
ငါ့ရင္ထဲက ေသြးေၿခာက္ပုလင္းကုိ သတိရတယ္၊ လုိင္ဘရီ
အုတ္ခုံေပၚကေန ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ထုိင္ႀကည့္ေနတဲ့ မင္းေဇယ်ကုိ
သတိရတယ္၊ ခုၿဖစ္ရပ္ဟာ ၿမန္မာၿပည္မွာဒီမုိကေရစီဆုိတာမ႐ွိ
လုိ ့ဆုိၿပီး ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ဒီမုိကေရစီကုိ တရားဝင္ မိတ္ဆက္
ေပးခဲ့တဲ့ ကုိေမာင္ေမာင္(ခ) ဗုိလ္တုိက္ေမာင္းကုိ သတိရတယ္၊
စုိင္းထင္ေက်ာ္(ခ) ၿခေသၤ့ကုိ သတိရတယ္၊ ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ပတ္ထြက္လာၿပီး အာစီေခါင္မုိးေပၚ
မွာ ၿပန္ဆုံႀကတဲ့ ညီမေလး ေပါက္စီနဲ ့အကုိ သာေက်ာ္ေမာင္တုိ႕
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္တင္းတင္းဖက္ထားႀကပုံကုိ သတိရ
တယ္၊ သူတုိ ့လုိဘဲ ရန္ကင္းက လုိက္လာတဲ့ ၉ တန္း ေက်ာင္းသား
ေလး ေစာလင္းကုိ သတိရတယ္၊ နင္တုိ႕ ဒီအတုိင္းလုပ္ေနလုိ႕
မရဘူး၊ အသံခ်ဲ႕စက္ သုံးမွရမယ္ ဂ်ပ္ဆင္ခ်ာခ်္ထဲမွာ ႐ွိတယ္လုိ႕
လာအႀကံေပးခဲ ့တဲ ့ ေမၿငိမ္း၊ ေဇာင္းထက္၊ အံ့ဘြယ္ေက်ာ္တုိ႕
အုပ္စုကုိ သတိရတယ္၊ က်မတုိ ့လည္း ဒီေက်ာင္းက ထြက္တာဘဲ၊
႐ွင္တုိ ့မယုံရင္ ႀကဳိက္တာလုပ္။ တုိ ့ေက်ာင္းသားေတြဆီ တုိ႕
လာတာလုိ႕ ရဲရဲႀကီးေၿပာခဲ့တဲ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က ဒုရဲအုပ္ အမႀကီး
၂ ေယာက္ကုိ သတိရတယ္၊ သာသနာပုိင္ပစၥည္းကုိ ကၽြန္ေတာ့္လက္
နဲ ့ေပးခြင့္မ႐ွိပါဘူးဆုိၿပီး သံႀကဳိးကြင္းေပၚမွာ ခတ္ထားတဲ့ ဂ်ပ္ဆင္ ခ်ာ့ခ်္
ေဘးအဝင္ေပါက္ေသာ့ကုိ ေက်ာင္းသားေတြဘက္ကုိ လွည့္ေပးထား
ခဲ့တဲ့ ဂ်ပ္ဆင္ ခ်ာ့ခ်္က အေစာင့္အကုိႀကီးကုိ သတိရတယ္၊ ခ်ာ့ခ်္ထဲ
ကေန အသံခ်ဲ႕စက္ပစၥည္းေတြ ယူႀကေတာ့ ဘစ္ေ႐ွာ့ႀကီးရဲ႕
အခန္းနဲ ့ တရားေဟာစင္ၿမင့္ေပၚက သမၼာက်မ္းစာအုပ္ကုိ လုံးဝမထိ
ဘုိ ့ေၿပာခဲ့တဲ ့စကားသံေတြကုိ သတိရတယ္၊ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ
အာစီအမုိးေပၚမွာဆင္ရင္း ေခၽြးတလုံးလုံးၿဖစ္ေနတဲ့ အံ့ဘြယ္ေက်ာ္
ကုိ သတိရတယ္၊ ေငြစာရင္းဌာန အေပၚထပ္ကေန ဓါတ္ပုံ႐ုိက္တယ္
ထင္ၿပီး သြားစီးႀကတာ သတိရတယ္၊ လွည္းတန္းထိပ္ကေန
လက္ကုိင္ပုဝါေတြ၊ စားစရာေတြပုိ ့ေပး၊ ေက်ာင္းသားေတြေရးသမွ်ကုိ
သံစည္း႐ုိးႀကားကေစာင့္ယူၿပီး စာကူးစက္နဲ ့ပြားေပးတဲ့ ရတနာထြန္း
စတုိးနဲ ့ လူထုႀကီးကုိ သတိရတယ္၊ အာစီ အေပၚဆုံးထပ္ ရုိးရာ
ပြဲေတာ္ေတြ က်င္းပတဲ့ခန္းမႀကီးထဲမွာ ဖြဲ ့စည္းတဲ့ တုိးတက္ေသာ
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႕ (တ.တ.ဖ)ကုိ သတိရတယ္၊
ေကာ္မီတီဝင္ ၂၁ ဦးပါတာ သတိရတယ္၊ သူတုိ႕ေတြ ၿမန္မာ့အသံ
နားခ်ိန္ ေန ့လည္ ၂ နာရီနဲ ့ ၿပန္စမယ့္ ညေန ၄ နာရီႀကားမွာ
ၿဖဳိခြင္းလိမ့္မယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဆက္လုပ္ဘုိ ့ တုိ ့ထဲကတစ္ဝက္
အၿပင္ကုိ ထြက္ရလိမ့္မယ္လုိ႕ အႀကံေပးခဲ့တဲ့ မင္းေဇယ်ကုိ
သတိရတယ္၊ အလႈေငြေတြကုိ ေၿခေထာက္နဲ႕ေတာင္ နင္းသိပ္
ထည့္ထားရတဲ့ တကၠသုိလ္ အႏုပညာအသင္း စတုိခန္းထဲက
ယူလာတဲ့ ၂ ေပ ပတ္လည္ေလာက္႐ွိတဲ ့ ၂ ေပေလာက္ၿမင့္တဲ့
အလူမီနီယမ္ ေသတၱာ ၂ လုံးကုိသတိရတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြ
ဒီေန ့ကစၿပီး သပိတ္စခန္းခ်ႀကေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ မ်က္ႏွာမွာ
အဝတ္စီးထားတဲ့ ခပ္ဝဝအမႀကီးတေယာက္က ဒီေန ့ညေနစာကုိ
ကၽြန္မတုိ ့မိသားစုကတာဝန္ယူတယ္၊ အလႈေငြ အခုလည္း ၅၀၀၀
က်ပ္ထည့္ဝင္ပါတယ္၊ အမည္မသိ အလႈ႐ွင္တဦးလုိ ့မွတ္ထား
ေပးပါဆုိၿပီး လွည့္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ စင္ေပၚကေန ဒီေန႕
ညေနစာကုိ ဦးခ်စ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မိသားစုက လႈဒါန္းပါတယ္
လုိ ့ေႀကၿငာလုိက္ေတာ့ ၿပန္ေၿပးလာၿပီး ေခြးေကာင္ေလးေတြ
နင္တုိ ့ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ ဆုိၿပီး ေက်နပ္ၿခင္းတဝက္ စိတ္လႈပ္႐ွား
ၿခင္းတဝက္နဲ ့ေၿပာသြားတဲ့ ဦးခ်စ္သမီး အႀကီးဆုံး အမႀကီးကုိ
သတိရတယ္။ ေန ့လည္ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာ အဓိပိတိလမ္းမႀကီး
မိန္းတံခါးကေန ခြာသံညီညီနဲ ့ဝင္လာတဲ့ၿပာမြဲမြဲေကာင္ေတြကုိ
သတိရတယ္၊ သူတုိ ့ေရွ႕ကေန တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္း
လုိက္လာတဲ့ ေကာင္တခ်ဳိ ့ကုိ သတိရတယ္၊ တရားေဟာေနတာ
မရပ္လုိ ့စင္ေပၚကေန အတင္းဆြဲခ်ၿပီး ေၿပးခုိင္းရတဲ့ အကသ
ေက်ာင္းသားေလး ေစာလင္းရဲ႕ မ်က္လုံးေတြနဲ ့ေမး႐ုိးေတြ
ေထာင္တက္ေနတာကုိ သတိရတယ္၊ ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မ
တစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲက ေသြးေၿခာက္ပုလင္းရဲ ့မုန္တုိင္း
ေခၚသံေတြကုိ သတိရတယ္၊ထင္းရူးသားအလံတုိင္ ထက္ပုိင္းက်ဳိး
ေတြကုိ သတိရတယ္အုတ္ခဲအပုိင္းအစေတြကုိ သတိရတယ္၊
ေဖါင္ ေဖါင္ ဆုိၿပီးႀကားရတဲ ့အသံအဆုံးမွာ ႏုိ ့ဆီဗူးခြံေသးေသး
ေလးေတြေရွ႕ကုိက်လာၿပီး အေငြ ့တလူလူထြက္လာတာကုိ သတိရ
တယ္၊ ၿပာမြဲမြဲ လူအုပ္ႀကားမွာ ေလး ငါးေယာက္ခ်ဳပ္လုိ႕ မႏုိင္၊ ႐ုိက္လုိ႕
မလဲတဲ့ ညီတစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္ကုိ တစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲက
ေသြးေၿခာက္ပုလင္း၊ ငါ ့ရင္ထဲက ေသြးေၿခာက္ပုလင္း တေဖါင္းေဖါင္း
ေပါက္ကြဲေနတာ ငါ ၿပန္ႀကားေနရတာ သတိရတယ္၊ အဲဒီေန ့မွာ
ၿခံတၿခံထဲက မန္က်ဥ္းပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေရေႏြးႀကမ္းေလး ေသာက္လုိက္၊
ငါးရံ႕ေၿခာက္ဖုတ္ေလး ၿမည္းလုိက္နဲ ့မိန္းမကုိ ကဗ်ာေလးေတြ
ရြတ္ၿပေနတဲ့ ၂၃ ႏွစ္သားေလးတစ္ေယာက္ ေသသြားတာကုိ
သတိရတယ္၊
ငါေမြးလာတာကုိ သတိရတယ္၊
ငါေမြးလာတာကုိသတိရတယ္၊
ငါေမြးလာတာကုိသတိရတယ္၊
ပုဂံလမ္းေပၚ ေက်ာင္းၿပင္ထြက္တဲ့ တံခါးဝမွာ ငါတုိ ့ ၅၁ေယာက္
ထုိင္ၿပီးအဖမ္းခံဘုိ႕ ေစာင့္ေနတာကုိ သတိရတယ္၊ ေက်ာင္းဝင္းတံခါးကုိ
ေက်ာ္တက္ဘုိ႕ လုပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဘက္နက္နဲ ့လွန္ ့ၿပီး
ရယ္ေနတဲ့ ၿမန္မာစကားမတတ္တဲ့ စစ္သားေတြကုိ သတိရတယ္၊
ေပါက္စီကေလးကုိ ….ိုးမေလး နင္ေတာ့ ဒီည ဆႏၵၿပတဲ့ အရသာသိဘုိ႕
ၿပင္ထားေပေတာ့လုိ ့ေၿပာခဲ့တဲ့ ၿပာမြဲမြဲေကာင္တေကာင္ရဲ႕ စကားသံကုိ
သတိရတယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႕ သားသမီးခ်င္းမစာနာမေၿပာပါနဲ ့လုိ႕
ေၿပာလုိက္တဲ့ မုိးၿမင့္ဦးရဲ႕ ခါး႐ုိးကုိ၊ ေနာက္ ၿပာမြဲမြဲ တေကာင္က
စစ္ဖိနပ္နဲ ့ကန္လုိက္တာ သတိရတယ္၊ စစ္သားတစ္စုဝင္လာၿပီး
ဗုိလ္ႀကီးလုပ္သူက ေက်ာင္းသားေတြကုိ မႏွိပ္စက္ဘုိ ့၊ ခနေန
အခ်ဳပ္ကားနဲ ့လာေခၚမယ္လုိ ့ေၿပာတာသတိရေနတယ္၊
ပုဂံလမ္းကေန အခ်ဳပ္ကားနဲ ့တင္ၿပီး တကၠသုိလ္ဓမၼာ႐ုံဝင္းထဲကုိ
ေခၚသြားတာ၊ အဲဒီမွာ ေက်ာင္းသားေတြအၿပည့္နဲ႕ အခ်ဳပ္ကားေတြ
အမ်ားႀကီး တန္းစီရပ္ထားတာ၊ ရပ္ကြက္ထဲက လူတခ်ဳိ႕
ေအာက္ကေနၿပီး စားစရာေတြေပးတာ၊ အိမ္လိပ္စာေတာင္းတာေတြ
သတိရတယ္၊ တလမ္းလုံးမွာ ကမာၻမေႀက ၿမန္မာၿပည္သီခ်င္းကုိ
သံၿပဳိင္ ေအာ္ဆုိ သြားႀကတာ၊ ေက်ာင္းသားကဒ္ေတြ ပစ္ခ်
ေပးခဲ့ႀကတာ၊ စာေတြေရးၿပီး လူစုစု႐ွိတဲ ့ေနရာေတြမွာ ၿပစ္ခ်ေပး
ခဲ့တာ၊ လူေတြေႀကာက္ေႀကာက္နဲ ့ေၿပးေကာက္ႀကတာေတြ
သတိရတယ္၊ အင္းစိန္ ဂုံးေက်ာ္တံတားႀကီးၿပင္ေနတာသတိရတယ္၊
အင္းစိန္ဘူတာ သံလမ္းအကူးမွာ ဖရဲသီးသည္ေလးေတြ ေၿပးလာၿပီး
အကုိတုိ ့အမတုိ ့စားႀက စားႀက ဟုိလက္ဘက္ရည္ဆုိင္က
အကုိႀကီးေတြေကၽြးတာဆုိၿပီးေၿပာတာ သတိရတယ္၊အခ်ဳပ္ကား
တံခါးဝက ရဲက ဖရဲသီးသည္မေလးကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္လုိ႕
လဲသြားခ်ိန္မွာဘဲ တအုံးအုံး ၿမည္သံေတြ အခ်ဳပ္ကားနံေဘးနံရံမွာ
ဆူညံေနတာ၊ အခ်ဳပ္ကား ေၿမေအာက္ဓါတ္ႀကဳိးလုိင္းေတြသြယ္ဘုိ႕
တူးထားတဲ့ ေၿမာင္းထဲ ထုိးက်သြားတာ သတိရတယ္၊ ခုနက ခဲေတြ
တုတ္ေတြ ေခြးေၿခေတြနဲ႕ ဝုိင္းသမႀကတဲ့ ညီအကုိေတြ အခ်ဳပ္ကား
တံခါးေသာ့ကုိ မဖြင့္တတ္တာ၊ တုိ ့ေတာ့လြတ္ၿပီဆုိၿပီးေပ်ာ္ေနတုန္း
မွာဘဲ ကားက ဘက္ဂီယာဆုတ္ၿပီး ေၿမာင္းထဲကလြတ္လာတာ
ေရွ႕ကုိ တ႐ွိန္ထုိးေမာင္းထြက္ၿပီး လူအုပ္ႀကီးေဝးက်န္ခဲ့တာ သတိ
ရတယ္၊ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ့ကမာၻမေႀက ကုိ ဆက္ဆုိရင္း
တုိ ့ကာကြယ္မေလ အဖုိးတန္ ေၿမဆုိတဲ့ အခ်ပုိက္အဆုံးမွာ
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အင္းစိန္တြဲဘက္ေထာင္ရဲ ့ဗူးဝႀကီးမွာ
အခ်ဳပ္ကားႀကီးရပ္လုိက္တာကုိ သတိရတယ္။
(၁၅)(၁၆)…..(၁၅)(၁၆) အသေခ်ၤ ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္
အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ကုိ လႈပ္႐ွားေမာင္းႏွင္ေနတဲ့
ေသြးေၿခာက္ပုလင္း၊ ေသၿပီးတဲ့သူကုိ သတ္လုိ ့မရဘူး၊ သူတုိ ့ကုိ
သတိရၿခင္းနဲ ့ ငါ့လိပ္ၿပာကုိ ထုံမႊမ္းထားတယ္ေဟ့၊ ငါတုိ ့ဟာ
ဝိဥာဏ္ တစ္ခုစီမဟုတ္ဘူး၊ ငါတုိ႕ရဲ႕ ဝိဥာဏ္တခုတုိင္းဟာ
အၿခား ညီေတြ၊ အၿခားအကုိေတြ၊ အၿခားညီမေတြ၊ အၿခားအစ္မ
ေတြ သုိ ့မဟုတ္ အၿခားေသာ ေသြးအုပ္စုတူ ေသြးပုလင္းေပါင္း
သန္းနဲ ့ခ်ီလုိ႕ အၿပန္အလွန္ ကုိယ္စားၿပဳတယ္ေဟ့၊ ငါတုိ ့ဟာ
ဝိဥာဏ္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ၊ အမွန္တရားၿမတ္ႏုိးသူေတြရဲ႕
အသည္းႏွလုံးထဲကုိ စိမ့္ဝင္ ထုံကူးႏုိင္စြမ္းတဲ့ ဝိဥာဏ္ေတြ၊
ငါ အသက္႐ႈ ရပ္သြားတဲ့တေန ့မွာ ငါ့ဝိဥာဏ္က ညီတေယာက္
သုိ ့မဟုတ္ အကုိ တစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္
သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ရဲ႕ ေသြးေၿခာက္ပုလင္းထဲမွာ
ေပ်ာ္ဝင္သြားလိမ္းမယ္လုိ႕ ငါယုံတယ္။

သင္ပုန္းေခ်တယ္ဆုိတာကုိ ေမ့ၿပစ္လုိက္တယ္လုိ႕
ဘာသာၿပန္လုိ ့မရ။

မုိးေမာင္ေမာင္
(၁၆ မတ္ ၂၀၁၂)
 ပ်ဴႏိုင္ငံ မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။