ေၿမာက္ပိုင္းေဒသ မွ အရိုးတြန္သံမ်ား (အပိုင္း-၃-)

(ေအာင္မုိး၀င္း)

by Maung Maung Wann on Thursday, 29 December 2011 at 22:15

မိတ္ေဆြေတြကို အသိေပးစရာ ႏွစ္ခုရိွပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ဒီလို စိတ္ထိခိုက္၊ ဒဏ္ရာအနာ တရၿဖစ္စရာေကာင္းတဲ့ အေႀကာင္းအရာေတြကို အင္တာနက္မွာ တင္ၿပီးမေရးခ်င္ပါဘူး။ ၁၉၉၈ ထိုင္းနယ္ စပ္ကိုေရာက္လာကတည္းက ဒီကိစၥေတြကို ရွင္းႀကဖို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာဆိုခဲ့ဘူးတယ္။ “အေရးေတာ္ ပံုၿပီး ရင္ ရွင္းမွာပါ” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔သာ ေခြ်းသိပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိႀကတဲ့အတိုင္းပဲ။ ၿပည္ပမွာ ဒီလို စရိုက္ေတြန႔ဲသြားလို႔ကေတာ့ အေရးေတာ္ပံုသက္တမ္း ေနာက္ထပ္ ႏွစ္(၅၀) ႀကာလည္း ၿပီးႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။  လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တေယာက္၊ က်ေနာ့္ဆီကို လမ္းႀကံဳလို႔အ လည္ဝင္လာပါတယ္။ အဲ့ဒီတံုးကလည္း သူကတဆင့္၊ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ဆီကို စကားလက္ေဆာင္ ပါးလိုက္ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြနဲ႔ေတြ႕႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ လုပ္ပါ။ ဒီကိစၥဟာ လူေတြသက္ရွိ ထင္ရွားရိွေန စဥ္မွာ ရွင္းရမယ္လို႔ ေၿပာလိုက္ပါတယ္။အဲ့ဒီစကားေတြကိုက်ေနာ့ဘာသာ ႀကားကေနပြဲစား လုပ္ေၿပာေပးေန တာ အေႀကာင္းရိွပါတယ္။ သူ႔ကို သဲႀကီးမဲႀကီးလိုက္ေနတဲ့ အုပ္စုေတြရိွေနသလို၊ အခ်ိန္ႀကာလာတာနဲ႔အမွ်၊ ဒီကိစၥႀကီးက ရႈပ္ေထြးလာေတာ့မွာမို႔ပါ။ ပက္ပက္စက္စက္ ခံလိုက္ရသူေတြက အမ်ားႀကီးပဲေလ။ ဘယ္လို လုပ္ေႀကေအးႏိုင္မွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ဘီဘီစီ မွ ဘယ္လိုအလုပ္ၿပဳတ္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကိုလည္း က်ေနာ္သိေနလို႔ပါ။

က်ေနာ္က ဒီလိုေတြးတယ္။  “ လူသတ္မႈႀကီးက ဆိုးဆိုးဝါးဝါးၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြက ကာယကံရွင္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတာင္းပန္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ သိကၡာၿပန္ဆယ္လို႔ရမဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းေလး တခုလိုမ်ိဳးဆို သိတ္ေကာင္းမွာပဲ” လို႔ စိတ္ကူးခဲ့ မိတယ္။ ဥပမာ ရဝမ္ဒါမွာ ၿပန္လုပ္တဲ့ ၿပန္လည္သင့္ၿမတ္ေရးဇာတ္လမ္းေတြလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒါကလည္း က်ေနာ့္စိတ္ကူးပါ။ ႀကံဳေတြခံ စားခဲ့ရသူေတြရဲ႕ ဆႏၵကိုသာ ဦးစားေပးစဥ္းစားႀကရမွာ မဟုတ္လား။ လူသတ္မႈမွာ တာဝန္ရိွသူေတြက ဘာမွအေႀကာင္းမၿပန္လာတဲ့အတြက္ ခုလို အင္တာနက္ေပၚမွာ ခ်ေရးၿပီး ၿပည္သူလူထုနဲ႔သတင္း သမားေတြ ကို ခ်ၿပရတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္သြားတာပါ။ ဒါကလည္း က်ေနာ္ေရြးတဲ့လမ္းမဟုတ္ဘူး။ ကာယကံ ရွင္ေတြ ေရြး တဲ့လမ္းၿဖစ္တယ္။

ဒုတိယကအခ်က္ကေတာ့- က်ေနာ့ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြဟာ ေဖ့ဘြတ္မွာတင္ေရးၿပီး ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္ထင္ရင္ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ မွားသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ လူသတ္မႈႀကီးကို တင္ၿပတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔သင္ႀကားခဲ့တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္ တခုၿဖစ္တဲ့ System Dynamics လို တည္ေဆာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ လူေတြ၊ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အေႀကာင္းအရာေတြကို ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ထားတဲ့ System ေတြမွာ ထည့္ထားတယ္။ အဲ့ဒီ ဒီဇိုင္းကိုပံုေဖၚလည္ပတ္ႀကည့္တယ္။ အရွိန္တခုေရာက္ရင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ဇာတ္ေဆာင္ေတြဟာ ေဟာ့ဒီ System ထဲမွာ အလိုလို လိုက္ၿပီးလည္ပတ္ရပါတယ္။ မလည္ ပတ္ဘူးဆိုရင္၊ ေနာက္တဆင့္မွာ ႀကိတ္ေခ်ခံရတတ္ပါတယ္။ အခုမွ စလည္ပတ္ခါစပဲ ရိွပါေသးတယ္။  အရွိန္ရလာတာနဲ႔အမွ်၊ ခရီးတခုဟာ မလႊဲမေသြေရာက္လာမွာပါ။  လူေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒီ အၿဖစ္အပ်က္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႔ၿမင္ခဲ့တဲ့သူတခ်ိဳ႕ ဟာ ယေန႔ခ်ိန္ထိ တာဝန္မဲ့စြာ တိတ္ဆိတ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာေတြ ပါပဲ။ ေသြးဆူၿပီး ဆႏၵေစာေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြလည္း ဇာတ္လမ္းကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္ ေစခ်င္ပါတယ္။ ၿပည္သူလူထုရဲ႕ အသံကို နားေထာင္ႀကည့္ပါ။ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕အသံေတြကို နားေထာင္ႀကည့္ပါ။ အဆင္ေၿပသြားမွာပါ။ တရားကို နတ္ေစာင့္ပါတယ္။

 ေၿမာက္ပိုင္းေဒသမွ အရိုးတြန္သံမ်ား ( အပိုင္း-၃-) ကို သံုးသပ္ႀကည့္ႏိုင္ႀကပါေစ။

(က)

ကမ္းပါးၿပိဳတဲ့ ညေအာက္ကိုမွ အနီးကပ္ေရာက္သြားမိခဲ့ႀကတယ္

တၿဖည္းၿဖည္းေမွာင္မိုက္လာတဲ့ ပါေဂ်ာင္ရဲ႕ အာသံကုန္းၿမင့္ေပၚမွာ ငါ့တုိ႔ခႏၶာကိုယ္ေတြ က ေရြ႕ေနဆဲပဲေလ                                    ဟိုး--- ေအးစက္တဲ့ေလထုထဲကေန “ တကၠသိုလ္ ---- ဒို႔ ေက်ာင္း------”ဆိုတဲ့ ေဆြးေဆြးေၿမ႕ေၿမ႕ ဆိုေန သံေတြေလ--- အိမ္ၿပန္ခ်င္လိုက္တာကြာ---  “တကၠသိုလ္နယ္ေၿမတေနရာဆီမွာ--” သီခ်င္းကို ဘယ္သူဆိုေနတာလဲ။ -----  ငါတို႔လည္း သီခ်င္းသံေတြနဲ႔အတူ လြင့္ေမ်ာေနတယ္။

“လွေဆာင္”ဆိုတဲ့ေကာင္က ေခါင္းၿပတ္ႀကီးကိုကန္ခ်ရင္း “ ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေခါင္း မာတဲ့ေကာင္ေတြပဲ” “ ေတာ္ေတာ္လည္း ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ေတြ ပီသႀကပါလား”  တဲ့

သန္းေဇာ္တို႔ အုပ္စုက သူတို႔လက္ထဲက ဓါးေတြကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ “ ဒီေကာင္ေတြကို ခုတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပတ္ဘူး”တဲ့

သူ႔တို႔ရဲ႕အသံနက္ႀကီးေတြကို ့ဝိညာဥ္ေတြ နဲ႔ လုိက္ႀကည့္ေနမိတယ္

ေက်ာ္ေဝ- ခ်ိဳႀကီး- စိုးဝင္းသန္း--- ထစမ္း ထစမ္း ေခါင္းၿပတ္ေတြကို ေနာက္မွ ၿပန္ဆက္ႀကကြာ---

အဲ့ဒီ လွေဆာင္၊ မ်ိဳးဝင္း၊ သန္းေဇာ္ ၊ သံေခ်ာင္း ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြ ေနာက္ကို လိုက္ႀကရမယ္

သူတို႔ရဲ႕ လိပ္ၿပာေတြကို ငါတို႔ ဝိညာဥ္ေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားႀကေဟ့

သူတို႔ရဲ႕ လိပ္ၿပာေတြကို ငါတို႔ ဝိညာဥ္ေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားႀက----

ဟိုမယ္ ----ဟိုမယ္-- “လွေဆာင္” ဆိုတဲ့ေကာင္ ကခ်င္ၿပည္နယ္ထဲမွာ ၿပန္ေပၚလာၿပီ

ေသခ်ာနားေထာင္စမ္း ေသခ်ာနားေထာင္စမ္း

အဲ့ဒီ လူသတ္သမားေတြရဲ႕ေၿခသံေတြကို ငါတို႔ႀကားေနဆဲပဲ

ေက်ာ္ေဝ-- မင္းဟစ္ေႀကြးခဲ့တဲ့စကားတခြန္း ၿပန္ေအာ္ေၿပာလိုက္စမ္းကြာ

“ငါ့ကို မင္းတို႔ သတ္လို႔ရမယ္- ငါ့ဝိညာဥ္ကို မင္းတို႔မသတ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ၊ ဓမၼစစ္ေက်ာင္းသား ေက်ာ္ေဝ ကြ”

“ငါ့ကို မင္းတို႔ သတ္လို႔ရႏိုင္မယ္- ငါ့ဝိညာဥ္ကို မင္းတို႔ မသတ္ႏိုင္ပါဘူး” “ငါ့ကို မင္းတို႔ သတ္လို႔ရႏိုင္မယ္ ငါ့ဝိညာဥ္ကို မင္းတို႔ မသတ္ႏိုင္ပါဘူး”

(ခ)

ဝိညာဥ္စီး တယ္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကားဘူးမလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ အသံထြက္ခြင့္မရရွာတဲ့ ဝိညာဥ္ေတြ ကို က်ေနာ့အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ သိမ္းထားခဲ့တယ္။ ညတိုင္ရင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ေရွ႕မွာ သစၥာဆိုခဲ့တယ္။ “ သူတို႔အတြက္ထုတ္ေၿပာ ႏိုင္ခြင့္ရမဲ့ အခြင့္အေရး တခါေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ ရပါရေစသား” လို႔။

ခုေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ကြ်ံံဝင္လာတဲ့ စကားေတြထဲမွာ ဝန္ခံၿခင္းတဝက္၊ အမွားတသက္ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ေနရၿပီ။

ဧရာဝတီမဂၢဇင္း 

(အဂၤလိပ္) ေဆာင္းပါးထဲမွာ ေဆာင္းပါးရွင္ေတြက ေၿမာက္ပိုင္းလူသတ္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ကို ေမးခြန္းတခုေမးေတာ့၊ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္က လူသတ္မႈကို ၿငင္းဆန္မႈမရိွစြာပဲ ေၿဖခဲ့တယ္။ “ ေက်ာင္းသား (၁၅) ေယာက္ဟာ ေထာက္လွမ္းေရးအစစ္အမွန္ၿဖစ္ေႀကာင္း ခိုင္မာတဲ့အေထာက္ အထားေတြရိွပါသတဲ့။ “ေဆာင္းပါး (၁) နဲ႔ (၂) မွာ က်ေနာ္ ခင္းထားတဲ့ လမ္းေႀကာင္းထဲကုိ တည့္တည့္ဝင္လာတာပဲ” လုိ႔ ေတြးေနမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္တေယာက္၊

၁၉၉၂ ေဖေဖၚဝါရီ (၁၈) ရက္ေန႔ The Nation သတင္းစာ ကို ၿပန္ဖတ္သင့္တာေပါ့။ ေၿမာက္ပိုင္း လူသတ္ပြဲ အၿပီးမွာ၊ The Nation သတင္းေထာက္ YindeeLertcharoenchok က အဲ့ဒီေနရာကို ေရာက္သြားၿပီး ေၿမာက္ပိုင္း ABSDF ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ မသတ္ရေသးတဲ့ ဖမ္းဆီးထားခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ေတြ႔ဆံုအင္တာဗ်ဴးထားမႈကို ေဆာင္းပါးလုပ္ထားတာ။ ေဆာင္းပါးအမည္က  Burmese Rebels Defend Executions။ အဲ့ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ ( အပိုဒ္-၁၃) မွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ (ကခ်င္) နဲ႔ ေရာ္နယ္ ေအာင္ႏိုင္က အခုလို ဝန္ခံထားတယ္။

Aung Naing and Kyaw Kyaw , however, admitted that torture, particularly “ beating and telephone-wire electric shocks ” were applied to force confessions.

“ဝန္ခံဖို႔အတြက္ ရိုက္ႏွက္ၿခင္းနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ေရွာ့တိုက္ၿခင္းလို ႏွိပ္စက္ညင္းပမ္းမႈေတြကိုအသံုးၿပဳခဲ့ပါတယ္” တဲ့။ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အေၿဖမထြက္မခ်င္း ႏွိပ္စက္ညွင္းပမ္းမႈေတြကို ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ခဲ့ႀကတာဆိုတာမို႔ လား။ ႏွိပ္စက္ခံရသူေတြက ေနာက္ဆံုး သူတို႔ေၿပာတာ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ စစ္ေႀကာေရးစခန္းက လြတ္ရင္ၿပီးေရာ၊ “ဟုတ္တယ္” လို႔ အေၿဖေပးလိုက္ႀကရေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ ေၿမာက္ပိုင္းလူသတ္မႈၿဖစ္ပြားေနစဥ္ကာလတံုးက က်ေနာ္နဲ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္  ဗကသ ( အ ထက္ဗမာၿပည္) ေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႕ ဟာ မႏၱေလးအက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာပါ။ မႏၱေလးေထာက္ လွမ္းေရးအုပ္စုေတြက သူတို႔ကို အက်ဥ္းေထာင္ထဲကေန ညတိုင္းဆြဲထုတ္ၿပီး၊ ဓါတ္ပံုေတြကို ၿပၿပီး ေသခ်ာမႈေတြ ယူသတဲ့။ “ ဒါ-- ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဟုတ္တယ္မို႔လား” “ ဒီ ပံုကေတာ့ စိုးဝင္းသန္း မို႔လား” “ ဒီေကာင္ကေရာ ဘယ္သူလဲ”

အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ ေရာက္ေနရွာတဲ့ ဗကသေတြဟာ ႀကိတ္ၿပီး ငိုခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ လူေတြေသၿပီးတုိင္း ဓါတ္ပံုေတြက အၿမန္ေရာက္ ေရာက္လာေတာ့ ပါေဂ်ာင္ စခန္းရဲ႕ လူသတ္မႈေတြထဲမွာ အစိုးရစစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕လူေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္ သတင္းပို႔ေနတယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရတာေပါ့။ ဓါတ္ပံုေတြကို ႀကည့္လိုက္ၿပန္ေတာ့လည္း လူေသေတြကို ညမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ရိုက္ထားတာလို႔ ဆိုတယ္။

ဒါၿဖင့္ မႏၱေလး ေထာက္လွမ္းေရးဆီကို ဓါတ္ပံုေတြ ေပးပို႔ေနသူေတြက ဘယ္သူလဲ။

မႏၱေလးေထာက္လွမ္းေရးေတြဆီကို ဓါတ္ပံုေတြ ေပးပို႔ေနသူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။

ေသခ်ာတာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြပ္ခံရ၊ အသတ္ခံရတဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူးေလ။

                                                               

(ဂ)

ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားစဥ္ကာလမွာ “နန္းေအာင္ေထြးႀကည္” ဆိုတဲ့ ေဘဘီရဲေမေလးက သူနဲ႔ စကားေၿပာခြင့္ရခဲ့တယ္။ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ဆိုတာ က်ေနာ္ တို႔တင္ၿပ ထားတဲ့ ဓါတ္ပံု ( ရဲေမ ၄ ေယာက္ရပ္ေနတဲ့ပံု) ထဲက ညာဘက္အစြန္က ေကာင္မေလး။ တကယ္ေတာ့ ေၿမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲ႕ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ ကိုလည္း ေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲ၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ့ႀကတယ္။ သူမမ်က္ႏွာကို မီးရဲ ရဲေတာက္ေနတဲ့ ထင္းမီးနဲ႔ ထိုးႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။ နဂိုက ေခ်ာေမာလွပခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာတခုလံုး ဒဏ္ရာဒဏ္ ခ်က္ေတြရခဲ့ရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွမခ်င္းမစာနာ  မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း စစ္ေဆးနည္းေတြကို လုပ္ခဲ့တယ္။  ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အသတ္ခံရေတာ့မယ္ လို႔ သူကိုယ္တိုင္ သေဘာေပါက္ သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ ကို ေၿပာရွာတယ္။ “ မငယ္  ငါ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ နင္ လြတ္သြား လိမ့္မယ္လို႔ထင္ေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ဟာ ငါ့စိတ္ထဲမွာ တကယ့္ကို ယံုႀကည္ေနတာ နင္လြတ္ သြားလိမ့္မယ္။ နင္လြတ္သြားတဲ့ အခါက်ရင္ ေဟာ့ဒီေနရာေလးမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အရာေတြအားလံုးကို ၿပန္ၿပီးေၿပာၿပေပးပါမယ္ လို႔ ဂတိေပးစမ္းပါဟာ” တဲ့။ “ စိတ္ခ်ပါအကိုႀကီး က်မေၿပာၿပပါမယ္” တဲ့။ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ က မ်က္ရည္ေတြႀကားကေန ဂတိေပးခဲ့တယ္။

ဘဝဆိုတာ အံႀသ ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္အပါအဝင္ ေၿမာက္ပိုင္းေဒသမွာ ႀကံဳေတြ႔ခံစား လာခဲ့ရသူေတြ၊ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြ အမ်ားအၿပား နဲ႔ ဆံုဆည္းခြင့္၊ စကားေၿပာေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ ရလိုက္တယ္။ မငယ္ (ခ) နန္းေအာင္ေထြးႀကည္က  “ က်မေလ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို တရက္မွ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ဘူး” တဲ့။ သူမက ဘယ္သူ႕ကိုမွ အဆက္အသြယ္မလုပ္ပဲ သူတေယာက္တည္း ေအာ္စီမွာ ဇာတ္ၿမွဳပ္ေနၿပီး ဘဝကို ရွင္သန္ခဲ့ရတယ္။ ငရဲက သယ္လာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို က်ေနာ္ၿမင္ေနရတယ္။ ဟုတ္မွာေပါ့ေလ။  က်ေနာ္လည္း သူတို႔တေတြၿပန္ေၿပာၿပတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကို ဆက္ၿပီးနားမေထာင္ရဲေလာက္ေအာင္ပဲ။ ပါေဂ်ာင္ေဒသ က ေအာ္ဟစ္ဆူညံေနတဲ့ ဝိညာဥ္ေတြ က်ေနာ့ရင္တခုလံုးဆီ မခ်ိမဆန္႔လူးလြန္႔ေနတယ္။  “မငယ္” ကို က်ေနာ္အားေပးခဲ့ဘူးတယ္။

“ ၿဖစ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ယူႀကံဳးမရဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ဒီလူေတြ သူ႔အရိွန္နဲ႔သူသြားမွာပါ။ ခင္ဗ်ား မပူပါနဲ႔။ တည္ၿငိမ္ေအာင္ေနပါ။ အကုသိုလ္ကံေတြကို ေရာက္မလာေစနဲ႔။ ဒီ လူေတြ ဝဋ္လည္အံုးမွာပါ။ ယံုစမ္းပါ” လို႔။ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္က က်ေနာ့ကို ေၿပာတယ္။ “ ကိုေအာင္မိုးဝင္း ကလည္း ထိန္လင္း အတိုင္းပဲ သံေဝဂ တရားစကားေတြ ေၿပာတယ္ တဲ့။ ေအးေလ။ သူမရဲ႕ ဘဝမွာ ရက္ရက္ စက္စက္ႀကံဳေတြ႔ ခဲ့တာဆိုေတာ့ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္တုန္႔ၿပန္ခ်င္တဲ့စကားလံုးေတြကို အလိုရိွမွာ အမွန္ပဲ။ က်ေနာ္ေတြးတာက ဒီလိုပါ။ ဒါဟာ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ လူသတ္ပြဲပဲ။ လူေတြကို လေပါင္းမ်ား စြာဖမ္း၊ ႏွိပ္စက္ ညွင္းပမ္းၿပီးမွ ေခါင္းၿဖတ္သတ္တာမ်ိဳးေတြဆိုတာ က်ေနာ္ေနေနတဲ့ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ တခါ တေလၿပတဲ့ စိတၱဇ လူသတ္ကား ရုပ္ရွင္ေတြမွာပဲ ႀကည့္ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္မမ်ားဘူး။ ဒီလို လူမ်ိဳးေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္း စိတ္ခံစားမႈေတြနဲ႔သြားလုပ္လို႔မၿဖစ္ဘူး။ စံနစ္တက်ၿပင္ဆင္ရမယ္။ သူတို႔လိုပဲ ေသြးေအးေအးနဲ႔ တုန္႔ၿပန္ရမယ္။ ဒီမိုကေရစီေရးတက္ႀကြလႈပ္ရွား သူေတြေယာင္ေယာင္ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြကို တဆင့္ၿခင္းဆြဲခြ်တ္ပစ္ရမယ္။

 တခါတေလေတာ့လည္း ရီစရာေတာ့ ေကာင္းတယ္။ လူသတ္မႈနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ သူေတြက သူတို႔ကို အင္တာနက္မွာ တေယာက္ေယာက္က ခ်တိုင္း၊ ေနာက္ကြယ္ကေန က်ေနာ္က ေၿမွာက္ေပးတယ္ လို႔ ထင္ႀကတယ္။ က်ေနာ္က ဘာလို႔ေနာက္ကြယ္က ေနရမွာလဲ။ ထိုင္းနယ္စပ္ကို ေၿခခ် ကတည္းက ဒီကိစၥကို  ေၿဗာင္ေမး၊ ေၿဗာင္ေၿပာ၊ ေၿဗာင္ စိန္ေခၚေနခဲ့တာပဲ မို႔လား။ လာရင္ ေရွ႕တည့္တည့္က လာမွာ စိတ္ခ် လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေၿပာေနမိတယ္။ က်ေနာ္ေႀကာက္ရမဲ့အဖြဲ႔ဆိုတာ တဖြဲ႔မွ မရိွဘူးေလ။  ေႀကာက္တတ္ရင္ အေစာႀကီးကတည္းက ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ဘူး။ အထူးသၿဖင့္ ေခြးအ လိုလို လူမ်ိဳးေတြကို ေႀကာက္ စရာမလိုဘူး။ ေခြးအ ဆိုတာက အုပ္စုရိွမွ အမဲလိုက္ရဲတယ္။ အပုပ္ကို စားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခြးအ ေတြ အမဲလိုက္ေလ့ရိွတဲ့ ေနရာေဒသဟာ သိတ္က်ဥ္းပါတယ္။ ါ့။ က်ေနာ္တို႔ အမဲလိုက္မဲ့ေနရာက အမ်ားႀကီးပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ သမိုင္းဆိုတာကေတာ့ ရွင္းႀကရအံုးမွာပါ။ လူဆိုတာ စိုက္တဲ့အတိုင္း ရိတ္သိမ္းႀကရမယ္။

(ဃ)

ကခ်င္လြတ္ေၿမာက္ေရးတပ္မေတာ္ ( KIA) ၊ မငယ္ (ခ) နန္းေအာင္ေထြးႀကည္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွတ္မွတ္ရရၿဖစ္ေနတဲ့ အေႀကာင္းအရာေလးတခုကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၉၂ အစိုးရသတင္း  စာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေကအိုင္ေအ နဲ႔ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္ ေက်ာင္းသားထုကို ရန္တိုက္ေပးထား တာေတြ႕႔ႀကပါလိမ့္မယ္။ ေကအိုင္ေအ ဟာ ကခ်င္ေက်ာင္းသားေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ဗမာေက်ာင္းသားေတြကို သတ္တယ္-- ဘာညာ ဆိုတဲ့ ဝါဒၿဖန္႔မႈေတြပါ။ စစ္အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲကို သံေယာင္လိုက္ၿပီး ေလွ်ာက္ေၿပာေနတဲ့ သူေတြရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၿဖစ္သမွ် ရာဇဝတ္မႈ ကို ေသဆံုးသြားတဲ့ မ်ိဳးဝင္းအေပၚမွာ လႊဲခ်ၿပီး ဇာတ္လမ္းဆင္ေရွာင္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ်င္ပံုရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေရွာင္ထြက္လို႔မရပါဘူး။ အာသံကုန္းၿမင့္မွာ လူသတ္မႈကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာ မ်ိဳးဝင္းတေယာက္တည္း မဟုတ္သလို၊ ဖမ္းဆီးထားတဲ့ မႏၱေလးေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ကို ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ၿပတဲ့ အထဲမွာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္လည္းပါပါတယ္။ မႏၱေလးက ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ကိုရာေက်ာ္ရဲ႕မ်က္ႏွာ ကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ခြ်တ္ၿပီး ရိုက္ခဲ့တာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ပါ။ ဗမာၿပည္ဆီကို ထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္သြားတဲ့ ကိုရာေက်ာ္ ကေတာ့ မႏၱေလး အက်ဥ္းေထာင္ ထဲမွာ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ရွည္က်ရင္း က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။

မ်ိဳးဝင္း တို႕႔ အုပ္စုက ေကအိုင္ေအဟာ သူတို႔ေနာက္က ရိွတယ္။ သူတို႔ကသာ ေကအိုင္ေအနဲ႔ပိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ထင္ေယာင္ထင္မွား ဟန္ပန္ေတြကို လုပ္ခဲ့ႀကပံုရပါတယ္။ ဗမာၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီ ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႕က သတိေပးခဲ့တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ “ က်ေနာ္တို႔မွာ အေတြ႕အႀကံဳရိွတယ္။ ၿဖဳတ္ထုတ္သတ္ လုပ္ခဲ့မိလို႔ က်ေနာ္တို႔ပါတီဟာ တေလွ်ာက္လံုးေပးဆပ္ေနရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔မလုပ္ႀကပါနဲ႔ဗ်ာ” လို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။ နားမေထာင္ပါဘူး။ လူသတ္မႈေတြ နားနဲ႔မဆန္႔ေအာင္ ႀကားလာရတဲ့အ ခါ ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ေတြေရာက္လာၿပီး အတင္းဝင္ေရာက္တား ဆီးပါေတာ့တယ္။ ေကအိုင္ေအ ဟာ မ်ိဳးဝင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေၿမာက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြကို အင္မတန္စိတ္ပ်က္သြားခဲ့တယ္။ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ကို သူတို႔စစ္ေမးမယ္ ဆိုၿပီး၊ လႊဲေၿပာင္းယူခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ သံုးေယာက္က နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ကို စစ္ေဆးစဥ္ကာလက မွတ္တမ္းေတြ ကိုယူၿပီး ၿပန္လည္ေမးခြန္း ထုတ္ခဲ့တယ္။

“သမီးရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ကုိယ္ပိုင္နံပါတ္က (------x+) ဟုတ္လား”

“ ဟုတ္ပါတယ္”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္နဲ႔ ေကအိုင္ေအ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ရီႀကတယ္။ “ ကဲ--- ငါ့သမီး ခုခ်ိန္က စၿပီး သမီးဝန္ခံေၿပာဆိုေနတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာႀကီးကို ေမ့လိုက္ေတာ့။ “သမီးေၿပာတဲ့ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း နဲ႔ တန္းတူၿဖစ္ေနတယ္” တဲ့။ ဗမာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ တသက္လံုးတိုက္လာခဲ့တဲ့ ေကအိုင္ေအ က ရန္သူရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ေတြ၊ သင္တန္းဆင္း နံပါတ္ေတြကို အလြတ္ရတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနံပါတ္ဆိုတာေတြကလည္း မ်ိဳးဝင္း၊ သံေခ်ာင္းနဲ႔ စစ္ေႀကာေရးမွာ ပါဝင္ခဲ့သူေတြက ဇြတ္အတင္းဖန္တီးဝန္ခံခိုင္းတာ ဆိုေတာ့ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္အေနနဲ႔ အဲ့ဒီအတိုင္းပဲ ႏုတ္တိုက္ရြတ္ဝန္ခံ ထြက္ဆိုရေတာ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က နန္းေအာင္ေထြးႀကည္ကို ေၿပာတယ္။ “ ငါ့သမီး- ဒီကိစၥက ၿပန္ၿပီးရွင္းရမယ္။ ဒီလိုခံေနလို႔မၿဖစ္ဘူး။ ငါ့သမီးတို႔က ခံခဲ့ရတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ပါ။  ငါတို႔လည္း အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေတာ့မွာဆိုေတာ့ ----”  မႀကာခင္မွာပဲ ေကအိုင္ေအ နဲ႔ ဗမာအစိုးရႀကားမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီမႈ စကားေၿပာပြဲေတြက စတင္ခဲ့တယ္။ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္လည္း ဒုကၡသည္စခန္းက တဆင့္ ေအာ္စီ ( ------) ကို ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ေၿပာသလိုပါပဲ။

“က်မ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္” တဲ့။ ေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကလည္း အႏွစ္ (၂၀) ေလာက္ၿဖစ္သြားတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေၿမာက္ပိုင္း လူသတ္မႈဟာ တခ်က္ခုတ္ (၃) ခ်က္ၿပတ္ ႀကံတဲ့ပြဲၿဖစ္တယ္။

(၁) ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္က ေက်ာင္းသားအစစ္အမွန္ေတြကို သတ္ပစ္တယ္

(၂) ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢႀကားမွာ အထင္အၿမင္မွားေအာင္ရန္တိုက္ေပးတယ္။

(၃) ေဖေဖၚဝါရီ (၁၂) ၿပည္ေထာင္စုေန႔မွာ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ သတ္ၿပလိုက္ၿခင္းအားၿဖင့္၊ ေကအိုင္ေအ ဟာ ဗမာေက်ာင္းသားေတြကို သတ္ၿဖတ္လိုက္ႀကၿပီ ဆိုၿပီး ဗမာေက်ာင္းသားနဲ႔ ေကအိုင္ေအ ကို ရန္တိုက္ေပးလိုက္တယ္။ မ်ိဳးဝင္းတို႔အုပ္စုကို ကခ်င္လက္နက္ကိုင္တပ္က ပစားေပးထား ေၿမွာက္ပင့္ထားၿပီး ဗမာေက်ာင္းသားေတြကို သတ္ခဲ့တယ္ ဘာညာေပါ့။ ၁၉၉၂ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အဲ့ဒါပါပဲ။ မ်ိဳးဝင္းတို႔အုပ္စုရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈ အစစ္အမွန္ေတြကို ေရာထည့္ေပးလိုက္ၿပီး စစ္အစိုးရက သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးဝါဒၿဖန္႔ခ်ီပြဲကို လုပ္ခဲ့တယ္။

 ၿပႆနာက ၿပည္သူေတြဟာ အစိုးရသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲထဲက အခ်က္အလက္ေတြကို ဘာတခုမွ မယံုႀကည္ခဲ့ႀကေတာ့၊ ေၿမာက္ပိုင္းမွာ ႏွိပ္စက္သတ္ၿဖတ္ခဲ့ တာေတြကိုလည္း နားမေထာင္ခဲ့ႀကေတာ့ဘူး။ ၿပန္ဝင္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဒဏ္ရာကို လွန္ၿပလည္း အစိုးရရဲ႕လုပ္ႀကံဝါဒၿဖန္႔မႈ လို႔ ထင္ေနခဲ့ႀကတယ္။ လိႈင္းက တအားႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔ရဲ႕ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ကလည္း ဒီအခ်က္ကို သေဘာေပါက္ပံုရတယ္။ ေၿမာက္ပိုင္းကေန အသက္လုေၿပးလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ကံမေကာင္းႀကပါဘူး။ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ရွည္ေတြ က်ကုန္ႀကၿပန္တယ္။

 (င)

ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အေႀကာင္းကို ေၿပာမယ္ဆိုရင္ ဗကသ ညီလာခံႏွစ္ခုအေႀကာင္းကို မိတ္ ဆက္ေပးရမယ္။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံု အၿပီး ေနာက္ဆံုးက်င္းပတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္း သားသမဂၢမ်ားညီလာခံ ႏွစ္ခုလံုးဟာ မႏၱေလးမွာ က်င္းပခဲ့တာၿဖစ္တယ္။ ၁၉၈၉ မွာက်င္းပတဲ့ ဗကသ ညီလာခံကို မႏၱေလးတကၠသိုလ္၊ အင္းဝေဆာင္ (၉) မွာ ၿပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ဗကသေခါင္းေဆာင္ေတြက ကိုၿပံဳးခ်ိဳ၊ ကိုေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ကိုရန္မ်ိဳးသိန္း ( ေဆးတကၠသိုလ္)၊ဒုတိယအႀကိမ္က်င္းပ တဲ့ ညီလာခံက ၁၉၉၀ ၊ မႏၱေလး မစိုးရိမ္တိုက္ထဲမွာ က်င္းပတာၿဖစ္တယ္။ ရန္ကုန္ ဗကသ က ႏွစ္ဖြဲ႔ကြဲ ေနတယ္။ ကိုကိုႀကီး ဦးေဆာင္တဲ့ ဗကသ နဲ႔ ကိုေအာင္ထြန္း( ေက်ာင္းသားသမဂၢ သမိုင္းစာအုပ္ေရးသူ)၊ ဗသက္ေအာင္၊ ၿဖိဳးမင္းသိန္း တို႔ ေခါင္းေဆာင္ တဲ့ (ေအာက္ဗမာၿပည္၊ ဗကသ)၊ အခု ရွစ္ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္မွာ လုပ္ေနတဲ့ ကိုထြန္းၿမင့္ေအာင္ ဆိုတာလည္း ၿဖိဳးမင္းသိန္းနဲ႔တဖြဲ႔တည္းပဲေလ။ ၁၉၉၀ တေလွ်ာက္၊ ရန္ကုန္ ဗကသ ႏွစ္ဖြဲ႔လံုး မႏၱေလးကို လာႀကရတယ္။ ကိုၿပံဳးခ်ိဳ၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ကိုကိုႀကီး တို႔တေတြလည္း သက္ရိွထင္ရွားရိွေနပါေသးတယ္။ ၿပည္ပမွာေရာက္ေနေသာ မဟာ့ မဟာ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူမ်ား----- ကိုယ့္သမိုင္းေတြခ်ည္း ကိုယ္ရည္ေသြး အမႊန္းတင္ေၿပာမေနပါနဲ႔။ သူမ်ားေတြရဲ႕ သမိုင္းေတြကိုလည္း အသိအမွတ္ၿပဳႀကပါအံုး။ 

အၿပင္မွာ သမိုင္းလိမ္တာေတြ၊ လက္ဝါးႀကီးအုပ္တာေတြမ်ားလာတယ္။ ဂိုဏ္းဂဏဖြဲ႔ရန္ၿဖစ္တာကလည္း မ်ားလာတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ကလည္း ေလးစားမႈမရိွေတာ့ဘူး။ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြကလည္း မေလးစားေတာ့ဘူးေလ။  သမိုင္းနားမလည္ေတာ့ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္က ေထာက္လွမ္းေရးၿဖစ္၊ NGOs ေတြဆီမွာ ပိုက္ဆံရွာႏိုင္တဲ့သူေတြက ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္လို႔ၿဖစ္နဲ႔။ ၿပည္ပမွာ အဲ့သလို မိုးႀကီးခ်ဳပ္ေနမဲ့အစား၊ ရွစ္ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ၿပန္ၿပီးေတာ့ ဆယ္ယူႀကေစခ်င္ပါတယ္။

ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္

ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္းမွာ မႏၱေလး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အသံလႊင့္႒ာနတခုရိွပါတယ္။ GTI ေက်ာင္းဝင္း အတြင္းကေန ထုတ္လႊင့္တာပါ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဆိုတာ ဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ ဥကၠ႒ ပါ။ သူ႔ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသူ ေတြက “အကိုႀကီး” လို႔ေခၚဆိုေလ့ရိွတယ္။ အေရးေတာ္ပံုအရိွန္ၿမင့္လာတယ္။ သူ႔ကိုလည္း သပိတ္တပ္ေပါင္းစုထဲမွာ ေတြ႔လာရတယ္။ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးဝင္းအတြင္း အစည္းအေဝးပြဲေတြမွာ သြားတက္ခဲ့တယ္။ ေဒၚခင္ႀကည္စ်ာပန အခမ္းအနားေတြမွာ ဦးေဆာင္ပါဝင္ ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို သိႀကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ညီ ကိုလတ္ က ကိုေမာင္ေမာင္ဝမ္းတို႔နဲ႔ အတူ မကသ မွာ လုပ္တယ္။

ဗကသ သမဂၢညီလာခံ ( ၁၉၈၉)

၁၉၈၈ ႀသဂတ္စ္ (၂၈) မွာ ၿပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဗကသ ညီလာခံဟာ တတိုင္းၿပည္လံုးက ေက်ာင္းသားေတြကို မစုစည္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ တႏိုင္ငံလံုးကို ကိုယ္စားၿပဳမဲ့ ညီလာခံတခုကိုက်င္းပႀကဖို႔ ၿပင္ဆင္ခဲ့ႀကတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း ဗကသ၊ မကသ ကြဲေနေတာ့ မႏၱေလးမွာ ညီလာခံႏွစ္ခုၿဖစ္ခဲ့တယ္။ တခုက- မႏၱေလးတကၠသိုလ္၊ အင္းဝေဆာင္ (၉) မွာ က်င္းပတဲ့ ဗကသ ညီလာခံ။ ေနာက္တခုက ကိုေမာင္ေမာင္ဝမ္း၊ ကိုလတ္၊ တို႔ ဦးစီးက်င္းပတဲ့ ရတနာဘံုမၼိနယ္ေၿမ ကဥၥနေဆာင္ ထဲက၊ မကသ ညီလာခံ။ ရန္ကုန္ ဗကသ ကေန တက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ကိုၿပံဳးခ်ိဳ၊ ကိုေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ရန္မ်ိဳးသိမ္း တို႔ၿဖစ္တယ္။ ကိုညိဳထြန္း ကေတာ့ မႏၱေလးမွာ ဗကသ ဖြဲ႔စည္းဖို႔အတြက္ ဘုရားႀကီး၊ ၿမေတာင္၊ မစိုးရိမ္ -- စတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအစည္းအေဝးေတြမွာ  ကတည္းက ေက်ာက္ခ် ပါဝင္ေနေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီညီလာခံမွာ- ဗကက ( အထက္ဗမာၿပည္) ဥကၠ႒ က ကိုသန္႔စင္ ( ေဆးတကၠသိုလ္) နဲ႔ အၿပိဳင္ ေက်ာင္းသားထုေထာက္ခံတဲ့ေခါင္းေဆာင္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္။ သူကလည္း လူခ်စ္လူခင္မ်ားတယ္။ ၁၉၈၉ ဗကသ ညီလာခံကို ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ( အနကလ)၊ ကိုစိုးလင္း ( အနကလ) တို႔လည္း ပါဝင္ခဲ့ႀကပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာ၊ MA ေဒၚအံုး၊ ေဒၚႀကည္ႀကည္ ( သခင္ဇင့္ မိန္းမ) တို႔လို နာမည္ႀကီး မ်ိဳးခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြအၿပင္၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အသီးသီးက ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ၊ တက္ေရာက္ခဲ့ႀကတယ္။ ဒီညီလာခံထဲမွာ ဗိုလ္ႀကီးၿမင့္ဦးရဲ႕ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြကလည္း တရားဝင္တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့ႀကတယ္။ အဲ့ဒီတံုးက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေဘးမွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ နဲ႔ အႀကံေပးလိုက္ လုပ္ေနတာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ပဲ မဟုတ္လား။  တကယ္ေတာ့ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုစိုးလင္း ဆိုတာ ညီလာခံမွာ တတြဲတည္းထိုင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္ေတြမဟုတ္လား။ ကဲ-- ဗကသေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဟာ ေထာက္လွမ္းေရးၿဖစ္လို႔ ေခါင္းၿဖတ္သတ္လိုက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အခိုင္အမာဝန္ခံခ်က္ေတြကို မႏၱေလးသားေတြကို ရွင္းၿပေပးသင့္တာေပါ့။ မႏၱေလးသားေတြကလည္း ဒီကိစၥကုိ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ တုန္႔ၿပန္ႀကမယ္ဆိုတာေတာ့ ယံုႀကည္ေစခ်င္ပါတယ္။

အခ်က္အလက္ေတြ မ်ားေနမွာမို႔ တတိယပိုင္း ကို ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ပါမယ္။

စတုတၳပိုင္းမွာ “ နန္းေအာင္ေထြးႀကည္” ရဲ႕ အစီရင္ခံစာေတြ ကို သူမရဲ႕ မူရင္းလက္ေရးနဲ႔အတူ တင္ၿပေပးပါမယ္။

ေအာင္မိုးဝင္း