အေမး.. ။ပစၥကၡ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနဟာ အေကာင္းဘက္ကို သြားဖို႔အတြက္ ေျခလွမ္းျပင္ေနတယ္ လို႔ ေျပာလို႔ရမလား။
အေျဖ....။ ဒီလိုပဲ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေမွ်ာ္လင့္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္မအၿမဲပဲ ေျပာသလိုပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ရွိရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ အေကာင္းဘက္ေတာ့ ေရာက္မွာပဲ ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ ခံယူလို႔ မရဘူး။ အေကာင္းဘက္ကို ေရာက္ေစခ်င္ရင္ အေကာင္းဘက္ကိုလည္း ေရာက္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေနၿပီလို႔ဆိုရင္ ပိုၿပီး ႀကိဳးစားရမယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ ကိုယ္က အလုပ္လုပ္ရမယ္။ အေကာင္းဘက္ကို ျမန္ျမန္ ေရာက္သြားေအာင္လို႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြ ေျပာၾကတာေပါ့ေနာ္။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္း ေသခ်ာလို႔။ ၾကားကာလ ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ေလ။ အစေလး ေကာင္း႐ံုနဲ႔ အလိုလိုကို သူ႔ဟာသူဒီအတိုင္း ဆက္ဆက္ ဆက္ဆက္ၿပီးေတာ့ အေႏွာင္း ေသခ်ာတဲ့ဆီ ေရာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အစ စၿပီးကတည္းက ဆက္ဆက္ၿပီး လုပ္ေနရမွာပဲ။ ဘဝ ဟာဒီလိုပါပဲ။ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ႀကိဳးစားရမွာပဲ။
အေမး.......။အစိုးရနဲ႔ အလုပ္ သေဘာပါတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ စျဖစ္မယ္ထင္လဲ။
အေျဖ....။ ဒါကေတာ့ ျဖစ္တဲ့အခါ သိရမွာေပါ့။ ကြၽန္မက အဲဒီလို ခန္႔မွန္းၿပီး ေျပာတာ သိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ခန္႔မွန္းၿပီး ေျပာတာ ခန္႔မွန္းခ်က္ဟာ ခန္႔မွန္းခ်က္ပဲ။ လြဲသြားတဲ့အခါက် ရင္လည္း မေကာင္းဘူး။ လြဲသြားတဲ့ အခါက်ရင္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ဒီလိုပါ။ တမင္သက္သက္ နားလည္မႈ လြဲေအာင္ လုပ္ေနသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ။
အေျဖ......။ဒါကေတာ့ အမ်ားကလည္း ျမင္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အမွန္ ေျပာရလို႔ရွိရင္ ပိုၿပီးေတာ့ သြက္သြက္ လက္လက္ သြားလို႔ရွိရင္ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း ေကာင္းမယ္။ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္းေရးအတြက္ ေကာင္းမယ္လို႔ျမင္တယ္။
အေမး.......။ အစိုးရရဲ႕ အခုလက္ရွိ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးမႈဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္ေစတနာ ထားတဲ့ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးမႈလား။ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ အရင္က အေတြ႕အႀကံဳေတြ ကို အေျခခံၿပီးေတာ့ အစိုးရက ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈကို လိုခ်င္တဲ့အတြက္ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးတဲ့ပံုစံနဲ႔ မွ်ားေနတယ္လို႔ သံသယဝင္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမ်ားေျပာလိုပါသလဲ။
အေျဖ....။ ကြၽန္မက အစိုးရ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ဖြဲ႕လံုးနဲ႔ မေတြ႕ဖူးဘူး။ ကြၽန္မ ေသေသခ်ာခ်ာ စကားေျပာဖူးတာက ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္။ ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ ကလည္း သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ေျပာတာဆိုေတာ့ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေျပာႏိုင္တာက သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကေတာ့ အေကာင္း ဘက္ကို သြားခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မယံုၾကည္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ေျပာတာေပါ့။ အသံုးခ် ခံေနရတယ္ဆိုတာ။ အဲဒီဟာကေလ ဘာအတြက္ အသံုးခ်လဲေပၚမွာ တည္တာပါ။ တုိင္းျပည္အတြက္ အသံုးခ်တယ္ဆိုလည္း အသံုးခ်ေပါ့။ ရပါတယ္။ ဘာအတြက္ အသံုးခ်တာလဲ။ ဒီလိုေပါ့ေနာ္။ ေရတို အာဆီယံ ဥကၠ႒တို႔ ဘာတို႔အတြက္ အသံုးခ်တာလား ဆိုၿပီး တခ်ိဳ႕ကေမးတာမ်ိဳး။ ဒါဟာ ဒီလိုသံသယနဲ႔ပဲ ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္က ဆက္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သတိနဲ႔ သံသယဆိုတာ မတူဘူး။ ကြၽန္မ အျမင္မွာေတာ့ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သတိဆိုတာေတာ့ ရွိရမယ္။ သတိဆိုတာ ကေတာ့ လြန္ကဲတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ မျဖစ္ေျမာက္ေသးခင္မွာ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အထစ္အေင့ါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတိက အၿမဲရွိရမယ္။ သံသယ ဆိုတာနဲ႔မတူဘူး။ သံသယဆိုတာ အင္မတန္မွ အဖ်က္အဆီးသေဘာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သတိဆိုတာေတာ့ အဖ်က္အဆီးသေဘာ မဟုတ္ပါဘူး။
အေမး......။ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတင္း ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ၂ဝ၁၄ အာဆီယံဥကၠ႒ ေနရာအတြက္ကို အန္တီ့ရဲ႕သေဘာထားကိုပါ သူတို႔ေမးခ်င္တယ္ဆိုတာ။
အေျဖ........။ေျပာသင့္တာ ရွိရင္ေတာ့ ေျပာရမွာေပါ့။ ႏိုင္ငံေရးသမားအလုပ္က ေမးရင္ ေျဖရမွာေပါ့။
အေမး......။အန္တီ့အေနနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေကာ္မတီဖြဲ႕ေတာ့ အန္တီ့ကို မထည့္ထား ဘူး။ အန္တီ့ အေနနဲ႔ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိဖို႔အတြက္ သီးျခား လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳး လုပ္ဖို႔ရွိလား။
အေျဖ........။ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္လုပ္တယ္ဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း လုပ္လို႔လည္း မရပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္သူပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ လုပ္ႏုိင္လုပ္ႏိုင္ တကယ္လုပ္ႏုိင္ရင္ ကြၽန္မ ေက်နပ္ပါတယ္။ ကြၽန္မ လုပ္ရမယ္လို႔လည္း အဲဒီစိတ္မ်ိဳး မရွိပါဘူး။ တကယ္ ကြၽန္မပါဝင္လုပ္လို႔ ပိုအေထာက္အကူ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ လုပ္ဖို႕အဆင္သင့္ပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို လုၿပီး လုပ္ဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကေနၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့ သေဘာပါ။
အေမး......။တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္ရဲ႕ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရးမွာ လူလတ္တန္းစားေတြ မ်ားလာမွျဖစ္မယ္ လို႔ တခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္။ အဲဒီအေပၚဘယ္လိုမ်ား ျမင္မိပါသလဲ။
အေျဖ......။ဒါကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ လူလတ္တန္းစား ဆိုတာက ျပည့္ျပည့္စံုစံု အရမ္းက်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ျပည့္ျပည့္စံုစံု သိကၡာရွိရွိ ေနႏုိင္မယ့္ အဆင့္ရွိတဲ့သူေတြ အမ်ားစုဆိုတာ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း တကယ္ အေကာင္းဆံုး ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီ လူလတ္တန္းစားလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒီလူလတ္ တန္းစား ေအာက္မွာလည္း ရွိေသးတယ္လို႔ သေဘာ မေရာက္သြားဘူးလား။ အဲဒီလို မရွိတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ လူလတ္တန္းစား ရွိတယ္ဆိုတာ ေကာင္းေပမယ့္ လူလတ္တန္းစားလို႔ သံုးကတည္းက သူ႕ေအာက္မွာ နိမ့္တဲ့လူေတြ ရွိေသးတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ တတ္ႏိုင္သမွ် ဒီဟာကို ျပဳျပင္ယူရမယ္။
အေမး.....။အာရပ္ကမၻာရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈဆီကေန ဘာေတြ သင္ယူသင့္ပါသလဲ။
အေျဖ....။တခ်ိဳ႕ကေပါ့ေနာ္။ အာရပ္ကမၻာ မွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ဆိုတာကို အားက်တာေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္မကလည္း အားက်တာေပါ့။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျပာင္းလဲ တယ္ ဆိုေတာ့ အားက်တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အာရပ္ကမၻာမွာ လစ္ဗ်ားလည္း ပါတယ္။ လစ္ဗ်ားက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ျပည္သူေတြ နာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ တိုင္းျပည္နာလဲ။ ဒီဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ ေတြကိုေပ်ာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကာဦးမွာလဲ။ အဲဒါေတြက အမ်ားႀကီးထည့္ စဥ္းစားရမယ္။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ခု အစကေန စသြားၿပီ။ ေနာက္ဘယ္လိုဆက္ၿပီး ခရီးဆက္ဦးမလဲ ဆိုတာလည္း ၾကည့္ရဦးမယ္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ သူ႕ႏိုင္ငံ တစ္ပံုစံတည္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ခ်င္း က တစ္ပံုစံတည္းမွ မဟုတ္တာ။
အေမး....။ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားဖို႔အတြက္ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ တာဝန္က ဘာလဲ။ အစိုးရကေရာ ဘာေတြလုပ္ေပးရမလဲ။
အေျဖ.......။အစိုးရကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားေစခ်င္ရင္ နံပါတ္တစ္ အေရးႀကီးတာက ဥပေဒ စိုးမိုးေရးပဲ။ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ရွိမွသာလွ်င္ ျပည္သူလူထုကလည္း လုပ္ရဲကိုင္ရဲ ပိုၿပီး ျဖစ္လာမယ္။ လုပ္ႏိုင္ ကိုင္ႏိုင္ ျဖစ္လာမယ္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ရွိရမယ္။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီ အေဆာက္အအံုကို ခိုင္ၿမဲေအာင္ တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုတာ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးက အေရးႀကီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ NLD ဟာ ဆိုလို႔ရွိရင္ လူေတြၿငီးေငြ႕ေလာက္ေအာင္ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ကိစၥကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနတာ။ ဒါဟာ သိပ္အေျခခံ က်လြန္းလို႔ပါ။
အေမး.....။ႏိုင္ငံေရးကို တကယ္ စနစ္တက် ေလ့လာခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြအေပၚ ဘယ္လိုမ်ား လမ္းညႊန္ခ်က္ ေပးခ်င္ပါသလဲ။
အေျဖ........။အဲဒါကေတာ့ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ရမယ္။ ကြၽန္မတို႔ကေလ။ ကံေကာင္း တယ္ပဲ ေျပာရမလားေပါ့ေနာ္။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒီႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ႀကီးလာ တယ္။ ႏုိင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ႀကီးလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဗီဇပါရင္၊ ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားလို႔ရွိရင္ ေလ့လာႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တယ္။ စိတ္မဝင္စားလို႔ ရွိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲ အသိုင္းအဝိုင္းက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္၊ ဒါေတြက ေလ့လာတဲ့ အေျခအေနေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ႏုိင္ငံေရး စကားေတြ ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ႀကီးလာတဲ့ ကေလးဘဝတုန္းက ဘာကံေကာင္းေသးလဲ ဆိုေတာ့ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ေတြရွိတာ။ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာက အိမ္မွာဆိုလို႔ရွိရင္ သတင္းစာ သံုးေလးေစာင္ ယူတယ္။ သံုးေလးေစာင္ ယူၿပီးေတာ့ လူႀကီးေတြ ေျပာေနတာ ၾကားတာေပါ့ေနာ္။ ဒီသတင္းစာကျဖင့္ အစိုးရကို ေထာက္ခံတယ္။ ဒီသတင္းစာကျဖင့္ အတိုက္အခံကို ေထာက္ခံတယ္။ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေနာ္။ ဒီသတင္းစာကျဖင့္ အတင္းအဖ်င္းဘက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ အားသန္တယ္။ အဲဒီဟာေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သိေနတယ္။ လူႀကီးေတြက သတင္းစာထဲက ေဆာင္းပါးေတြကို က်ယ္က်ယ္ ဖတ္တဲ့အေလ့ရွိတယ္။ ကေလးေတြကလည္း ၾကားတာေပါ့ေနာ္။ တခ်ိဳ႕ဟာေတြ နားမလည္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ဟာေတြေတာ့ နားလည္တယ္။ တျဖည္းတျဖည္း နားလည္တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိတတ္မႈေပါ့။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈဟာ ေလ့က်င့္ယူမွ ျဖစ္တာ။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္လို႔ရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းေတြ နားေထာင္ျခင္းအားျဖင့္ သတင္းစာထဲက ေဆာင္းပါးေတြ ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္၊ အဲဒီအတြက္က်ေတာ့ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္က အမ်ားႀကီး အေရးႀကီးတယ္။
အေမး.....။သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္ အျပင္ကို၊ လူႀကီးေတြကေရာ က်ယ္က်ယ္ဖတ္တဲ့ အေလ့အထရယ္၊ေနာက္ ၿပီးေတာ့ မွန္တာေရးတာေတြရယ္၊ အဲဒါေတြက ကေလးေတြ မ်ိဳးဆက္ အတြက္ ပိုအက်ိဳးျပဳတဲ့ သေဘာေပါ့။
အေျဖ.....။လူႀကီးေတြကလည္း အဲဒီတုန္းက က်ယ္က်ယ္ဖတ္တယ္ဆိုတာ မေၾကာက္လို႔ေပါ့ေနာ္ (ရယ္လ်က္) အဲဒါအေရးႀကီးတယ္ေလ။ ဘာမွ ေၾကာက္စရာ မလိုဘူးဆိုေတာ့ က်ယ္က်ယ္ ဖတ္ၾကတာေပါ့။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေတြ လည္းခ်တာေပါ့။ ကြၽန္မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ အစိုးရကို ေဝဖန္တာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြကို ေဝဖန္တာေတြ၊ လူႀကီးေတြကလည္း အဲဒီဟာေတြကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေဆြးေႏြးၾကတာပဲ။ ေဆြးေႏြးေတာ့ ကြၽန္မ တို႔နားထဲမွာ အစိုးရဆိုတာ ေဝဖန္ခံရတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုေပမယ့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ပဲ။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို မႀကိဳက္လည္း ေျပာမွာပဲ။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုတာ ေၾကာက္စရာလည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ထူးထူးျခားျခား ေလးစားသင့္မွ ေလးစားရမယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုတာ ေလးစားေစခ်င္ ရင္ ေလးစားေအာင္ ေန ရမယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ အေလ့အက်င့္ လို ျဖစ္သြားတယ္။
အေမး........။အန္တီနဲ႔ သမၼတႀကီးေတြ႕ၾကေတာ့ ဆင္းရဲမြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြ ဆီကေန ဘာျပန္ၾကားရသလဲ ဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္က အဆင္ေျပေတာ့မယ္။ ငါတို႔ဘဝေတြ လည္း အဆင္ေျပေတာ့မယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို အန္တီ့အေနနဲ႔ ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။
အေျဖ........။ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ေနတာ သဘာဝ က်ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ ဘဝေတြဟာ အဆင္ေျပခ်င္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမ့ဲ ကြၽန္မ ေျပာခ်င္တာက ဥစၥာရင္လို ဥစၥာရင္ခဲ။ ကိုယ္ကလည္း တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ လုပ္ရမယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ျဖစ္သင့္ တဲ့ကိစၥကိုး။ ျဖစ္သင့္ ပါတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ျပည္ သူ႕အသံကို ထြက္လာေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားသြားရမယ္။ ကြၽန္မတို႔ ျပည္သူေတြက အရမ္းေၾကာက္ေန တယ္။ အခုထိက ေၾကာက္စိတ္က မကုန္ေသးဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္ပြင့္ လင္း လင္း မေျပာရဲၾကေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းကေတာ့ စၿပီးေတာ့ နည္းနည္းနဲ႔ စြန္႔စားတာ စရမွာ ပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီး စြန္႔စားရမယ္။ မီဒီယာလိုေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္မ အၿမဲေျပာတယ္။ မီဒီယာက တြန္းမွ ရပါ မယ္။ ေဆာင္းပါးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တင္ၾကည့္ၾက တာပဲ။ ပယ္တယ္ဆိုရင္လည္း ပယ္ တယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ မတင္ၾကည့္ဘူးဆိုရင္ ရမလား၊ မရလား ဘယ္သိမလဲ။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႔ ဒီလိုပဲ။ နည္း နည္းလုပ္ ၾကည့္ပါ။ လုပ္ၾကည့္မွ လုပ္လို႔ရမလား၊ မရသလားဆိုတာ သိမွာေပါ့။ ျပည္ သူပါမွ၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ျပည္သူပါမွ၊ ဘယ္လို လုပ္ငန္းမ်ိဳး မဆို ႏိုင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံ အတိုင္းအတာ နဲ႔ ေအာင္ျမင္ ဖို႔ဆို ျပည္သူမပါလို႔ကို မျဖစ္ဘူး။
No comments:
Post a Comment