ေမွာင္ၾကီး မည္းမည္းမွာ
ေလွကားေစာက္ အျမင္႕ ၾကီးေပၚက
စမ္းျပီး ဆင္းရသလို တထိတ္ထိတ္နဲ႕ ။
ငါတို႕ဟာ အျမဲပဲ မျမင္မကန္း
ငါတို႕ ပင္ပန္းၾက ၊
ငါတို႕မွာ အာယတန အတြက္
အပိုပစၥည္း ဆိုတာ မရွိ
ငါတို႕ အသိဥာဏ္ဟာ ကူလီပိန္ပိန္လို
သူ႕ေက်ာေပၚ မမွ်မတ ၊မႏိုင္၀န္ထုပ္ ပိက်လို႕
ငါတို႕ ဆင္းရဲ ခဲ႕ပါတယ္
သို႕ေပမယ္႔ အခ်ိန္အားရင္ လမ္းသလားဆဲ။
(၂)
မင္းမလာေတာ႕လည္း
ငါ႕မယ္ ေမွ်ာ္ရတာေပါ႕
ငါ႕လည္ပင္းဟာ အုတ္ရိုးေပၚ ေက်ာ္ခဲ႕
ငါ႕စိတ္ေတြေျပးၾက ။
ငါကိုယ္တိုင္
လိုက္ မမီ ေအာင္ပဲ
ငါ႕စိတ္ေတြ ေျပးၾက ။
(၃)
ေနာက္ တစကၠန္႕ေလာက္မွာ
ငါဟာ တခုခုနဲ႕ တိုက္ျပီး
လဲျပိဳ သြားနိုင္တယ္ ။
ေနာက္တစကၠန္႕ ေလာက္မွာ
ငါဟာ ေခါက္ကနဲ စိတ္ေဖါက္သြားႏိုင္ရဲ႕ ။
ေတြးရင္း
အေတြးမွာ
ငါ႕စိတ္ဟာ ရွည္လ်ား ၊
ေတြးရင္း
အေတြးမွာ
ငါ႕စိတ္ဟာ လွဳပ္ရွားေပါ႕ ။
ပြက္ပြက္ဆူ
ယိမ္းထိုး
လွုပ္ရမး္လို႕ ။
ငါ႕စိတ္ လွုပ္ရမ္း ေနပံုကို
ငါျပန္ၾကည္႕ရမယ္။
ငါ႕စိတ္ လွုူပ္ရမ္းေနပံုကို
ငါျပန္မၾကည္႕မိရင္
ေနာက္ တစကၠန္႕ ေလာက္မွာ ..........။
(၄)
ညတုန္းက အိပ္မက္ေတာ႕
ငါဟာ
ဆုတ္ျဖဲ ခံရတဲ႕ စကၠဴလို
နာလြန္းေတာ႕ ေအာ္မိတယ္။
ေအာ္သံရဲ႕ လွိဳင္းၾကီးေတြ
အတိုင္းသား ျမင္ရရဲ႕ ။
တကယ္ပဲ
ဖြါလန္ ၾကဲလို႕ ။
အသားတစ္ေတြ
စိတ္ေတြ
ေအာ္သံေတြ
စိတ္ဗို႕အား မမွန္ေတာ႕
နံရံေရွ႕မွာ
ဒူးေထာက္က်ခဲ႕ ပါတယ္။
(၅)
တစ္စစီ
ဆုတ္ျဖဲ ဖို႕
ငါဟာ ပါးပါးေလး ပဲ ။
(၆)
ခင္ ဗ်ားတို႕စာ ဖတ္ရ
ေခမာသီ၀ံ သတိရ။
ခင္ဗ်ားတို႕စာ ဖတ္ရ
ပန္းဆိုးတန္း သတိရ
ခင္ဗ်ားတို႕စာ ဖတ္ရ
ရန္ကုန္ ေၾကးအိုး သတိရ
ခင္ဗ်ားတို႕စာ ဖတ္ရ
ကြ်န္ေတာ္႕ မွာ အသက္ရွည္ရ ။
အခု
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဆီမွာ
ညေနဟာ
တိမ္ေတာက္ခဲ႕ ပါျပီ ။
ကြန္ေတာ္တို႕ ေခါင္းေပၚ ေက်ာ္လ်က္
ငွက္မ်ား
အိပ္တန္း ပ်ံခဲ႕ပါျပီ ။
လေရာင္ကို ေစာင္႕ ၾကည္႕ဖို႕
ကြ်န္ေတာ္ဟာ
အခန္း(၅) ကိုေရႊ႕ခဲ႕
ဘ၀ တဏွာနဲ႕
ကြ်န္ေတာ္ဟာ
ခင္ဗ်ားတို႕ စာေတြ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ဖတ္တယ္။
(၇)
သူငယ္ခ်င္း လင္မယား
ကေလးတစ္ေယာက္ ထားျပီး
ထြက္ခြါ သြားၾကျပီ ။
ေဇာ္ (ပ်ဥ္းမနား)လည္း
ထြက္ခြါ သြားခဲ႕ျပီ
ငါတို႕ေကာ
အခ်စ္ေရ
ဘယ္ေတာ႕လဲ ။
(၈)
ကြ်န္ေတာ္႕
ေမာင္သင္းခိုင္ မ်ား
က်န္းမာပါေစ။
(၉)
ငါတို႕မွာ
တန္းစီ ဇယား ေတြမ်ားတယ္။
၀င္ဖို႕၊ ထြက္ဖို႕
ပစၥည္း သြင္းဖို႕ ၊ပစၥည္းထုတ္ဖို႕
ေနဖို႕၊ ေသဖို႕
အခ်ဴပ္သားတစ္ေယာက္
ထိ္ပ္တုံး အျဖဳတ္ ေစာင္႕သလို
မီးေလာင္ေနတဲ႕ အိမ္မ်ား
မီးသတ္ကား ေစာင္႕ သလို
ကိုယ္႕အလွည္႕က်ေအာင္
ေစာင္႕ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ္ေပၚမွာလည္း
အသားတံဆိပ္ ကိုယ္စီနဲ႕
၉၄၃၅ / c
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ စစ္မစစ္
ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ား စစ္မစစ္
နံပတ္နဲ႕ တိုက္ၾကည္႕ရတယ္။
(၁၀)
''ကိုယ္မေမ႕တာ ယံုေစခ်င္ ....''
ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္း ညဥ္းမိတယ္။
ေရမိုးခ်ိဴးရင္း
ေျခလက္ ဆန္႕ထုတ္ရင္း
စားေသာက္ရင္း
ေမွ်ာ္ရင္း
ဒီလိုနဲ႕ ေန႕တာ တို
ဒီလိုနဲ႕ ေန႕တာ ရွည္
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရဲ႕ေန႕ရွိသ၍ ျဖစ္ပါတယ္။
ေၾကာင္ေတြ ကို ျဖန္ေျဖဖို႕
အန္း ေရ လိုေတြးဖို႕
မၾကာခဏ
ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႕
ကြ်န္တာ္တို႕ ရဲ႕ ညရွိသ၍ ျဖစ္ပါတယ္.။
(၁၁)
ငါဟာ
သစ္ရြက္ ၀ါးရြက္လို
စိတ္ ကစား ခဲ႕ပါတယ္။
ငါဟာ
သိၾကားမင္း ဆင္း သလို
မိုးကို ေမာ႕ၾကည္႕ခဲ႕ပါတယ္။
ငါဟာ
လိပ္ျပာ ဖမ္းသလို
ေျခေဖါ႕နင္းခဲ႕ ပါတယ္္။
ငါဟာ ခလုတ္တိုက္လဲ သလို
အုပ္ကြဲ က်န္ရစ္ပါတယ္။
ငါဟာ.......
(၁၂)
လင္းႏို႕ ရဲ႕ ကြ်မ္းက်င္ မွဳ နဲ႕ ညေရာက္လာ
ဒီည ငါဟာ
သစ္ပင္မ်ား တိုက္တာ အိမ္ေျခမ်ား နံရံ ျမင္႕ျမင္႕မ်ားကို
ေရွာင္တိမ္းလ်က္
ငါဟာ ကြ်မ္းက်င္စြာ ၊ အကန္႕အသတ္မဲ႕ စြာ
ညမွာ ပ်ံသန္းေနပါတယ္။
(၁၃)
ေျခာက္လ ဆိုတာ
လူေတြ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
ေမ႕ေလ်ာ႕ ပစ္ဖို႕
လံုေလာက္တဲ႕ အခ်ိန္ပဲ ။
မင္း ေရာက္မလာ နိုင္တာလည္း
မင္းအေၾကာင္း နဲ႕ မင္း
ရွိမယ္။
(၁၄)
ဒီည
ငါဟာ
ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနတယ္ ။
တစ္ဘ၀လံုး ျပန္ရွာေတာင္
ငါတို႕ အစ
ငါတို႕ ျပန္ေတြ႕ႏိုင္ပါ႕မလား ။
သို႕ေပမယ္႕
ငါ တို႕ အဆံုး
ငါတို႕ (သိလိုရင္) သိခြင္႕ရွိပါရဲ႕။
ငါတို႕ အဆုံး
ငါတို႕ ခံစား ၾကည္႕ႏိုင္ရဲ႕ ။
အဆံုးကို ဆံုးျဖတ္ဖို႕ မွာ
ငါတို႕
တြန္႕တို ဆုတ္နစ္ၾက ။
ငါ ေရွ႕ က
ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္
ေသျခင္း တရားဆိုတာ
ေလယာဥ္ပ်ံ တစ္စီးက တစ္စီး
ေျပာင္းစီး သလိုပဲ တဲ႕။
သူ
ေလယာဥ္ပ်ံ ေျပာင္းတုန္းက
လက္ျပသြားခဲ႕ ေသးသလားကြာ ။
ငါ
သူ႕ကို
ဦးညြတ္ရဲ႕ ။
(၁၇)
ငါတို႕ ဟာ
တြဲပ်က္ ရထားၾကီးပါကြာ
ဘီးက ပူသနဲ႕
မိးခိုး ေတြဟာ
အူထြက္လို႕ ။
(၁၈)
ငါတို႕ ဟာ
အျဖဴ အမဲ ဓာတ္ပံု လို
အျဖဴအမဲ ေခတ္မွာ
က်န္ခဲ႕ျပီ ။
ငါတို႕ ဟာ
လမ္းေဘး ဓာတ္တိုင္လို
လမ္းေဘးမွာ
က်န္ခဲ႕ျပီ ။
သို႕ေပမယ္႕
ငါတို႕ အေက်ာေပး လိုက္ပါ ေပရဲ႕
ငါတို႕ ထက္
လက္ရည္ ညံ႕တဲ႕
ကမၻာ ၾကီး ။
(၁၉)
ဒီလိုပဲ
ကိုယ္႕ ကိုယ္ကိုယ္
ေရ ပတ္ တိုက္ရ ။
ငါတို႕ဟာ
ေသခ်ာမွဳ တခုဆီ
ဦးတည္ သြားေနေလရဲ႕..။
ကိုယ္႕ ဘိြဳင္လာ
ကိုယ္ ကိုယ္ တိုင္
မီးထိုးရ ။
ငါတို႕ ဖင္႕ႏြဲ ခဲ႕ေသာ္လည္း
ငါတို႕ ေသခ်ာ ရဲ႕
ျပိဳ ကြဲရာက
ျပန္စု မိတဲ႕ အခါ
ျပဒါး လို တစ္လံုးတစ္စည္း တည္း ျဖစ္သြားျပန္တယ္။
(၂၀))
ငါမၾကား၀ံ႕တဲ႕ အသံ
ငါ႕ဆီပ်ံသန္းလာသလား
လမ္းတ၀က္ ေရာက္ျပီလား
ေနာက္ တစ္ရက္ ေရာက္မွာလား
အေနအထိုင္ မတတ္
မိမိ ကိုယ္ ကို
မီး ရွိဳ႕မွဳမ်ား
ငါဟာ
တစ္ခ်က္ခ်င္း
အသက္ရွင္ ေနတယ္။
ဘာကို
ၾကိဳျပီး
ေမွ်ာ္ လင္႕မလဲ။
(၂၁)
တစ္ခါတစ္ရံ
ကြ်န္ေတာ္ ဟာ
ကြ်န္ေတာ္႕ ကဗ်ာေပၚ
သံသယ ရွိပါတယ္။
တစ္ခါ တစ္ရံ
ကြ်န္ေတာ္ဟာ လြန္သြားခဲ႕။
တစ္ခါတစ္ရံ
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေရာက္မလာဘူး။
တစ္ခါတစ္ရံ
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျမင္းကပ္ တစ္ေကာင္လို
ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိုက္ ရိုက္
မလွဳပ္ ေတာ႕ဘူး။
သို႕ေပမယ္႕
ေက်ာက္ခဲ လည္း ေက်ာက္ခဲ အေလ်ာက္
ရြံ႕ေစး လည္းရြံ႕ေစး အေလ်ာက္
လိုအပ္မွဴ ရွိတယ္။
ပိုတယ္ဆိုျပီး သြန္ပစ္စရာ
ဘာတစ္ခုမွ မျမင္မိဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ ဟာ
ကိုယ္႕ ကိုယ္ ကို
သြန္မပစ္ခဲ႕ပါဘူး။
(၂၂)
ကြ်န္ေတာ္ တို႕ ေခါင္းထဲ
ျခင္ မေအာင္း ေအာင္
အဖံုး ဖံုး ထားရံု ။
(၂၃)
တစ္ခါ တစ္ရံ
စိတ္ဟာ ဂူေအာင္းရင္း
သူ႕ဒဏ္ရာ ကထြက္တဲ႕
သူ႕ေသြး သူျပန္လ်က္ ရင္း
အနာက်က္ခ်ိန္ ကို ေစာင္႕ရတယ္။
အမွားလည္း
အမွားၾကာရင္
အျမစ္ထြက္ လာတတ္တယ္။
ၾကိးေကာင္ၾကီးမားမွ
ေနရာေရႊ႕ စိုက္ရရင္
ခက္ျပီ။
မိမိ အား
ဟို ဖက္ကမ္းပို႕ဖို႕ အေရး
မိမိ ကိုယ္တိုင္ '' ေဖါင္ '' ပဲ ။
ငါတို႕
မိမိ ကိုယ္ ကိုယ္
ေရြး ႏုတ္ၾကစို႕ ။
(၂၄)
အခ်စ္ေရ
ကမၻာ ၾကီးဟာ
ေျမျမဳပ္ မိုင္းေတြ ေပါတဲ႕
ကမၻာၾကီးပါကြာ။
ကမၻာၾကီးဟာ
သူကိုယ္ တုိင္
ေပါင္တိုၾကီးပါကြာ ။
ေနရာတိုင္း မွာ
အၾကမ္းဖက္သမားေတြ
ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတဲ႕
ကမၻာၾကီးပဲ။
ငါတုိ႕ တိုက္ထဲ
ဘယ္အခ်ိန္ ေလယာဥ္ပ်ံ ၾကီး၀င္လာမလဲ လို႕
ေတြး ေနရတဲ႕ ကမၻာၾကီး ပါကြာ။
(အေရးထဲ
ငါတို႕ျမိဳ႕က
ေလယာဥ္ လမ္းေၾကာင္းက်တယ္)
ဒါနဲ႕ေတာင္
လူေတြ ေမ်ာ႕ေတြ
အတူတကြ
ကမၻာၾကီး ကို ေသြးစုပ္တုန္း ။
(၂၅)
တကယ္ေတာ႕
ကမၻာ ၾကီးေပၚမွာ
ငါတို႕ ေျခေထာက္ေတြ ဟာ တန္းလန္းၾကီး
သုတ္ကိုင္းမိ ေနၾကေပါ႕။
ရုန္းလည္း
မလြတ္သာ
ငါတို႕ ေျခေထာက္ေတြသာ
ျပတ္ထြက္ သြားမွာ။
(၂၆)
တစ္ခါတစ္ရံ
ကြ်န္ေတာ္ဟာ
ေရငတ္သလို
ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ခဲ႕ ။
ေသြးဆုတ္သလို
ျဖဴ ဖတ္ျဖဴေယာ္ နဲ႕
စိတ္ အစည္းေျပကာ
ဦးတည္ရာ သြားေနခဲ႕ ။
ေၾသာ္ ..
ငါလို႕ ထင္ေနတုန္း
ငါ႕ အဆင္မေျပမွဳ လို႕ ထင္ေနတုန္း
တကယ္ေတာ႕
သေဘာမွ်သာပဲ
အဆင္မေျပမွဳ ဟာ
အဆင္မေျပ မွဳ မွ်သာပဲ။
(၂၇)
( တရားကို သိျမင္ ႏုိင္ေသာသူ
ျဖစ္ရေစသား။ )
(၂၈)
ပန္းကေလးေရ
ခြင္႕လႊတ္ ပါတယ္ကြယ္ ။
ေနမင္းအား
ခြင္႕ လႊတ္ပါတယ္ကြယ္ ။
ကိုယ္႕ ကို ကိုယ္လည္း
ခြင္႕လႊတ္ရမွာပဲ။
(ခြင္႕မလြတ္ရင္
ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္သြားမလဲ)
အညစ္ အေၾကးဟာ
အညစ္ အေၾကးမွ်သာ ....။
(၂၉)
ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင္႕ မွ
လူေတြ
တစ္ေယာက္ ကိုတစ္ေယာက္
သတ္ျဖတ္ ဖို႕
အားေပးအားေျမာက္ မျပဳနိုင္။
ဒါဟာ
ငါ႕အသံပဲ
ငါ႕ ကိုယ္ပိုင္ အသံ ။
ေတာ္ေလာက္ျပီ
ငါတို႕ ေတြ
တစ္ေယာက္ ကိုတစ္ေယာက္
ဆင္းရဲ ေအာင္
ထပ္ မလုပ္ၾကနဲ႕။
သံဇကာ ျခားတဲ႕ မ်က္ရည္
ငါ ဘယ္႕ႏွယ္ သုတ္ေပးမလဲ။
(၃၀)
တစ္ခ်က္ခ်င္း
အသက္ရွင္ေနဖို႕
သံပတ္
ေျခလက္ လွဳပ္ရွားမွဳ
ဓာတ္ခဲ
ေနေရာင္ျခည္
သခၤါရ မွ်သာပဲ။
ငါတို႕ဟာ တဲတဲေလးပဲ။
(၃၁)
မ်ားေသာ အားျဖင္႕
ငါတို႕ဟာ
ကိုယ္လာတဲ႕ လမ္း
ကိုယ္ ျပန္ မမွတ္မိ သူေတြေပါ႕။
(၃၂)
ဘယ္က
အစျပန္ ေကာက္မလဲ
ငါတို႕ လည္း
ငါတို႕ ေရွ႕ ရထား ဆိုက္လို႕
တက္ခဲ႕ ၾကရတယ္။
ဒီရထား
ဘယ္က စ ထြက္သလဲ
ငါတို႕
မသိၾကဘူး မဟုတ္လား။
ငါတို႕ ဟာ
ဘယ္ႏွစ္ ဘူတာေျမာက္လဲ ။
ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာ
သြားဥးီ မွာလဲ။
ဘာတစ္ခု မွ
အပ္ခ် မတ္ခ်
ငါတို႕ မသိၾကဘူး မဟုတ္လား ။
ေနာက္တစ္စင္းမွ စီးမယ္ လို႕ေကာ
ငါတို႕မွာ
ေရြးခြင္႕ ရွိခဲ႕ ပါသလား။
ကဲ
က်ားျမီး ဆြဲ သလို
ရထားေပၚ (ငါတို႕)
စီးမိျပီ ။
(၃၃)
ငါတို႕ ခရီး
ငါတို႕ သြားရမွာပါလား။
ငါတို႕ခရီး
ငါတို႕ ျငင္းမရ ပါလား။
ေလာကရဲ႕
အစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို
ငါတုိ႕ ခ်စ္ ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ ေ၀းေ၀း
ခ်စ္တဲ႕ အရာမ်ား အေပၚ
ေမတၱာ မပ်က္ ရွိခဲ႕ပါတယ္။
ငါတို႕၏ အခ်စ္မ်ား
သေဘာမွ် သာ တကား။
(၃၄)
လမ္းလည္ ေခါင ္မွာ
ကုလားထိုင္ တစ္လံုးဟာ ထိုင္လို႕
ငါခ်င္း မိုးမြန္ ေနေသာ အခါ
ငါတို႕ဟာ
ျပဴတင္းေပါက္ ေတြ ပိတ္ျပီး
အိပ္ယာ ၀င္ၾကတယ္။
မနက္ျဖန္ ျဖစ္ျဖစ္
တစ္ ေန႕ေန႕ ဆက္ရန္ေပါ႕
ဒီကဗ်ာ က
မဆံုးဘူး။ ။
ရည္မြန္
(၁.၁၁.၂၀၀၂ - မွ ၆.၁၁.၂၀၀၂ အတြင္း)
2 comments:
အေတာ္ရွည္လ်ားတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပမဲ့ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ အဆံုးမသတ္ေစခ်င္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လို႔ဆိုရင္ လြန္ရာက်မလား မသိဘူး၊ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာ ပုဒ္ေရ အနည္းဆံုး ရာေထာင္ခ်ီေနပါၿပီ၊ ဟိုႏိုင္ငံ ဒီနိုင္ငံက ကဗ်ာေတြလဲ မရည္တြက္ႏိုင္ေအာင္ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကဗ်ာကေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးေတြထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ေနရာရသြားတဲ့ကဗ်ာပါ။ ကိုယ္တိုင္က ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့အတြက္ ပိုၿပီး ခံစားႏိုင္ခြင့္ရတာလဲ ပါပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကို က်ေနာ့္ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာ ေဖာ္ျပဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ား။ ကိုယ့္ဖာသာ ရြတ္ဆို အသံသြင္းၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေက်နပ္မႈရွိပါက အင္တာနက္မွာလဲ တင္ခြင့္ျပဳေစခ်င္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။
အဲဗ်ာ၊ ကဗ်ာရြတ္ခ်င္တယ္လို႔ ကိုယ့္ဖာသာအဆိုတင္ခဲ့ေပမဲ့ မလြယ္ပါလားဗ်ာ။ အသက္ ၇၀ နားကပ္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ အလြတ္က်က္ဖို႔ ရွည္လြန္းတယ္ေနာ္။ လူငယ္ေတြအဖို႔ေတာ့ ျပႆနာမရွိေလာက္ဖူး။ အင္း ျပတ္ေတာက္ျပတ္ေတာက္ ရြတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွ ျပန္ေပါင္းရင္ေတာ့လဲ ရႏိုင္တယ္ေပါ့။ က်ေနာ့္ပန္းသီးေပ့ဂ်္ ေပၚမွာေတာ့ ၁၅ မ်က္ႏွာေတာင္ ရွိသဗ်ား။
Post a Comment