ေဆးရံု

Written by တာေကာဒီ

(သရုပ္ေဖၚ ပန္းခ်ီ ထိန္လင္း) (၁) ရာဇဝင္လို အိုမင္းတဲ့ ေတာင္ပူစာ တလုံးရဲ႕ နေဘးမွာ ေရမစီးတဲ့ ခဲျခစ္ေကာက္ေၾကာင္းရိွတယ္ အဲဒိနံေဘးမွာ အဖုံးမပါတဲ့ ေမွာ္ေသတၲာတလုံးရိွတယ္ ေမွာ္ေသတၲာထဲမွာ . . . ၾကယ္ေရာင္ေတြကို ျမွဳပ္ထားတယ္ ၀တ္စုံျပည့္ သတို႔သမီးေတြကို ျမွဳပ္ထားတယ္ ေျခတစ္ဖက္က်ိဳးေနတဲ့ အနာဂတ္ကို ျမွဳပ္ထားတယ္ ဒိုမိနစ္လာပီယဲရဲ႕ “သုခၿမိဳ႔ေတာ္” ျမွဳပ္ထားတယ္ ေမွာ္ေသတၲာထဲမွာ ကမာၻႀကီးအတြက္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ပန္းခ်ီကား ခ်န္ထားရစ္တဲ့ ကိုခ်ိဳႀကီးကို ျမွဳပ္ထားတယ္ တန္႔ဆည္သပိတ္က ကိုခ်ိဳထြန္းကို ျမွဳပ္ထားတယ္ သတင္းေထာက္ႀကီး ဦးေက်ာ္ညြန္႔ကို ျမွဳပ္ထားတယ္ ေရႊကူသပိတ္က ဦးကိုေလးကို ျမွဳပ္ထားတယ္ . . . . . . . . ျမွဳပ္ထားတယ္ . . ျမွဳပ္ထားတယ္ . . . . ေမွာ္ေသတၲာထဲမွာ လူေသေတြထုတ္လုပ္တဲ့ ေဆးရုံ တစ္ရုံ ျမွဳပ္ထားတယ္ (၂) သခ်ၤဳိင္းေျမမွာ တည္ခဲ့လို႔မ်ားလားမသိ ေဆးရုံဟာ အစားၾကဴးလြန္းလွတယ္ ေရွ့တည့္တည့္က လွမ္းၾကည့္ရင္ လူေခါင္းခြံေပၚ နာဇီစစ္ခေမာက္ေဆာင္းထားသလိုမ်ိဳး အမိုးခုံးခုံးတို႔ ကုန္းရုံးထ ျပတင္းေပါက္ေတြက ေဟာက္ပက္ပက္ မ်က္တြင္းေတြ တံခါးမႀကီးက . . အစြမ္းကုန္ဟထားတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္ နီရင့္ရင့္ သံတိုင္ေတြက ေသြးအလူးလူး စြယ္သြားေတြနဲ႔ . .တူ . .တူ . .ေနေခ်ေသးေတာ့ အေပၚထပ္က လွမ္းၾကည့္ရင္ စိမ္းစိုလယ္ကြင္း . . မႈိင္းညိဳ႕ေတာအုပ္ ေျခတံရွည္တဲစု ဗ်ိဳင္းျဖဴတေကာင္ႏွစ္ေကာင္ႀကဲပက္ထား ႏြားတခ်ိဳ႕ျမက္စား ေအးေအးလူလူ ဒီ . . သက္ၿငိမ္ ပန္းခ်ီကားခ်က္ ညေန . . ညေန . . မႈံေငး မ်က္လုံးေတြနဲ႔ လွမ္းေပြ႔ဖက္ၾက အိမ္ရာရဲ႕ရနံ႔ကို စိတ္ကူးနဲ႔ လြမ္းရႈိက္ၾက ရဲဘက္စခန္း မျပန္ခ်င္လို႔ ဒီေနရာကေန ခုန္ခ် အေသခံသြားသူေတြ ရိွခဲ့တယ္ ခါးလ်ားရွည္ ေလွကားႏွစ္စင္းဟာ သူ႔အေပၚနင္းျဖတ္သြားသူေတြလို အိုမင္း . . ခ်ိနဲ႔ တက်ိဳးက်ိဳး တကြၽတ္ကြၽတ္ ညည္းညဴ အေပၚထပ္ႏွင့္ေအာက္ထပ္ကို အလ်ားေမွာက္ ဆက္သြယ္ထားတယ္ ေအာက္ထပ္မွာ . . အနံ႔တေလွာင္းေလွာင္း . . ေမွာင္အိုက္အိုက္ မာသာထရီဆာနဲ႔  လူထုေဒၚအမာ သိမသြားရွာတဲ့ ေခါင္းတလားလိုမ်ိဳး ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အခန္းတစ္ခန္းရိွတယ္ အဲသမွာ . . ေသအံ့မူးမူး လူနာေတြ တြား . . တြား . .တက္လာတဲ့ ဆင္သခ်ၤဳိင္းလို႔ေခၚတဲ့ ကြပ္ပ်စ္တလုံးရိွတယ္ . . အဲသမွာ . . အခင္းမရိွ . . ေစာင္မရိွ ရက္စက္တဲ့ လာနီညာ ေဆာင္းညမ်ား ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေဖါက္ . .ကိုက္ခြဲ ယမ္းနံ႔စြဲ သစ္ရြက္ေၾကြေတြလို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕အံဖတ္ေတြ . . . ေန႔စဥ္ . . ညစဥ္ . . တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ . . . အဲသမွာ . . ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေဆးဖက္ပညာသည္ေတြ ေဆးကုေပးခဲ့ၾကတယ္ . . ဆရာသင္း ေဆးကုေပးခဲ့တယ္ ဆရာဝင္းေအာင္ ေဆးကုေပးခဲ့တယ္ ဆရာစိုးျမင့္ ေဆးကုေပးခဲ့တယ္ ဆရာခင္ေမာင္ေဆြ ေဆးကုေပးခဲ့တယ္ . . . အဲသမွာ . . အေၾကာင္းထူးမရိွ . . ေကာင္းဗ်ား တဲ့ အခြင့္အေရးကို ေဆးစြဲသလိုစြဲေနသူတစ္ေယာက္ သံေၾကာင္ဟစ္ေၾကညာေနတုန္း ဖင္စီဒိုင္း တခါသာသယ္ေရာင္းဘူးတဲ့ ကေလးၿမိဳ႕က . . (သရုပ္ေဖၚ ပန္းခ်ီထိန္လင္း) ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေလး “ေမာင္ေမာင္လတ္” ေသြးပြက္ပြက္ထိုးအံ . . လဲက်ေသရွာ ပိေတာက္လမ္းသီခ်င္း အဆိုေကာင္းတဲ့ အိမ္ေျခရာေျခမဲ့ . . သာတီဖိုက္ ေမာင္ကို အသက္ငင္ . . ေနရွာ . . ဒါဟာ ဒီေနရာမွာေတာ ့ အေၾကာင္းထူးမဟုတ္ေျခဘူး   ကုလသမဂၢ ရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးအစီရင္ခံစာထဲမွာ . . စာေၾကာင္းတေၾကာင္းအျဖစ္ ပါမပါေတာ့မသိ . . မနက္လင္းရင္ ခရမ္းခင္းထဲ ပစ္ထည့္ထားမယ့္ ဖ်ာလိပ္ေခါင္းထဲမွာ ေျခေလးေခ်ာင္း ရိွေနမွာေသခ်ာ . . ။ ေဆးရုံဟာ အခင္းအက်င္းေတြ                 အတင္းအဖ်င္းေတြ အတင္းအဖ်င္းေတြနဲ႕ အသက္မရွဴေတာ့တဲ့ “ေဆာင္ပုဒ္” ေတြကို ဝတ္ဆင္ထားတယ္ . . . ေဆးရုံရဲ႕ . . ေသြးခုန္သံေတြမွာေတာ့ . . . မင္းတို႔အက်ဥ္းသားေတြဟာ ငါ့မိန္းမ ပစၥည္းေလာက္မွ တန္ဘိုးမရိွတဲ့ . . မတၲရာက . . လာဘ္စား အလုပ္ျပဳတ္ ေထာင္မွဴး တင္ေမာ္ရဲ႕ “အၾကြား” မင္းတို႔ အက်ဥ္းသား (၁) ေယာက္ေသရင္ (၁၀၀) လာမယ္ (၁၀၀) ေသရင္ . . (၁,၀၀၀) လာမယ္တဲ့ နမ့္ဆန္ေထာင္ပိုင္ ဗိုလ္ႀကီးစိုးေအာင္ရဲ႕ “စကား” ေထာင္ဝက္တေကာင္ေသရင္ . . . စာရြက္ (၃)ရြက္ ကုန္တယ္ . . မင္းတို႔အက်ဥ္းသား တေယာက္ေသရင္ စာရြက္တရြက္ဘဲကုန္မတဲ့ . . ညႊန္ၾကားေရးမွဴး . .ဗိုလ္မႈးဘမွန္ရဲ႕ တရား ဒီ . . ငရဲေကာင္ေတြရဲ႕ . စၾကာတံဆိပ္ ဝိညာဥ္ေတြ . . ပူးကပ္စြဲဝင္ေနတယ္ . . ေဘာ္ဒါေတဝါးမယ္ေဟ့ . . . ေရခ်ိဳးတန္းစီမယ္ေဟ့ . . . ေအာ္သံစူးစူးရဲ႕ လက္မ်ားက ကန္႔လန္႔ကာကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ . . . ။ အေရာင္လြင့္ေနတဲ့ သူတို႔ဘဝလိုမ်ိဳး . . . မ်က္ႏွာေတြ . . မ်က္ႏွာေတြ . . မွိန္ေဖ်ာ့ ပိန္ခ်ိဳင့္မ်က္တြင္း ေဟာက္ေတြထဲ ေျခေခ်ာ္က် မ်က္လုံးေတြမွာ . . ျပာက်အိပ္မက္ေတြ ခ်ိတ္ဆြဲလို႔ . . အသက္ရွဴေနတဲ့ . . လူေသေကာင္ေတြစီတန္း လွည့္လာၾက . . . တခ်ိဳ႕ဝတ္လစ္စားလစ္ တခ်ိဳ႕ေအာက္ပိုင္း ဗလာ . . ဒါနာဇီအက်ဥ္းစခန္း ေအာ့ဇဝစ္မဟုတ္ ရွင္ဒဲလား စာရင္း ရုပ္ရွင္မဟုတ္ အီသီယိုပီးယားမဟုတ္ မဟုတ္ . . မဟုတ္ . . မဟုတ္ . . (သရုပ္ေဖၚ ပန္းခ်ီထိန္လင္း) ခပ္တဲတဲေတ့ဆက္ထားတဲ့ ဖဲထီးသံကိုင္းနံရိုးေတြ ပုေလြရိုးေပါင္တံေတြ က်ဴပင္ရိုး လက္ေမာင္းလက္ဖ်ံေတြကို ေလာကဓံ ျပင္းျပင္းစိမ္ထားတဲ့ အေရျပားေတြနဲ႔ထုပ္ပိုး . . သူတို႔ဘဝလိုခိ်ဳငဲ့တဲ့ . . ထမင္း တပုံစံ စားဘို႔ . . . သူတုိ႔ဘဝလို ညစ္ေထးတဲ့ ေရ . . တပုံစံ ခ်ိဳးဘို႔ ပါးလွပ္လွပ္ စကၠဴလူေတြ အျဖဴအမဲ ရုပ္ရွင္အေႏွးျပကြက္လိုမ်ိဳး တေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းထြက္လာၾက ဒါ . . ကေဘာ္မွာ ႀကိမ္ခရန္ခမွာ . . နမ့္ဆန္မွာ . . ေတာင္ေလးလုံးမွာ . . ထုံးဘိုမွာ . . ရာဇၿဂိဳဟ္မွာ . . ဘဝသစ္စခန္းမွာ . . ဒီ . . ေသမင္းတမန္ ရဲဘက္စခန္းေတြမွာ ငတ္မြတ္မႈက တတိတိ တိုက္စား ေက်ာက္တုံးေတြက တအိအိဖိျပား ေပါက္တူးေတြက ဒရစပ္ဝါးမ်ိဳပစ္လို႔ ႏြားတစ္ေကာင္အျဖစ္ ထြန္ယက္ရင္း . . ပဲစင္းငုံခင္းထဲအားျပတ္လဲက် . . ေက်ာက္မုိင္းထိ ေျချပတ္လက္ျပတ္ . . ဝါး တလုံး . . ႏွီးသုံးခ်က္ခ်ည္ အေလာင္းတေလာင္းအျဖစ္ လက္ယက္တြင္းထဲ ေခြးေဖာ္စားမခံခဲ့ရလို႔ မေသလို႔က်န္ခဲ့သူေတြ . . . ဒါမွမဟုတ္ . . ေသဘို႔က်န္ခဲ့သူေတြ ဒါမွမဟုတ္ . . ေသဘို႔ျပန္ခဲ့သူေတြျဖစ္ၾကတယ္ . . .။ ကပၸိလဝတ္ နန္းေဆာင္လယ္ လေရာင္ျပက္ . . ည . .မိႈင္ေငး . . ေတြးေမာ သူအိုသူနာေတြ႔ခဲ့သူ . . မင္းသားသိဒၶတၳ ဒီလူေတြသာျမင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ . . ဒီမင္းသား . . ဆယ္ခါျပန္ ဘုရားပြင့္ေလာက္ရဲ႕ . . ဆယ္ခါျပန္ ဘုရားပြင့္ေလာက္ရဲ႕ . .။  (၃) စားဖိုရဲ႕ေညွာ္နံ႔ေတြကိုရႈရိႈက္ ထိုးခြာေနတဲ့ မီးကြ်မ္းထမင္းခ်ိဳးေတြကိုေငးစိုက္ ဖိုေခါင္းရဲ႕ေၾကာင္စားေနတဲ့ . . သူတို႔ “ပုံစံ” ထက္မ်ားတဲ့ အသားတုံးေတြကို အာသာငမ္းငမ္းလွမ္းေမွ်ာ္ လူတန္းႀကီးရဲ႕ . . . ဗို႔အားက် မ်က္ႏွာေတြမွာ . . အေရာင္ နဲနဲ . . လက္လာ . . . ငရဲသားေတြကေတာ့ ပုခုံးေပၚ သတၲဳၾကယ္ေတြထိုးခ်ိတ္ တဝါးဝါး ရယ္ပြဲဖြဲ႔လိုက္ၾက တ႐ႊမ္း႐ႊမ္း ႀကိမ္စြမ္းျပလိုက္ၾက ေသလူလည္ေခ်ာင္းထဲက ႏို႔ေပါင္မုန္ု႔ၾကက္ဥေတြကို လုယက္ႏိႈက္စားလုိက္ၾကနဲ႔ “ေကာင္းဗ်ား” ဂီတသံစဥ္ကို ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ စင္တင္ေနတယ္ (၄) တူတူတူတူ . . တူတူတူတူ . . . တတူတူနဲ႔ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ညည္းရႈိက္ ဒီလူနာေတြကို တင္ေခၚမသြားႏိုင္လို႔ တဂ်ဳံးဂ်ဳံး တဂ်ဳတ္ဂ်ဳတ္ စုတ္သပ္ရင္း မတၲရာ ရထား ျဖတ္ခုတ္သြား ဒါ . . ျပင္ပကမာၻႀကီးနဲ႔ စည္းျခားထားတဲ့ အနားသတ္ ငရဲမ်ဥ္းေပါ့ . . ေဆးရုံကေတာ့ ဒီလူနာေတြရဲ႕ ဘဝကို တစက္စက္ေလာင္းငွဲ႕ တစက္မက်န္ တရိွန္ထိုး ေကာက္ေမာ့ခ်လိုက္ရင္း အၾကြင္းအက်န္ေတြကို စားဖိုမီးနဲ႔ ေလာင္ကြၽမ္းပစ္ ဝိညာဥ္ေတြကိုေတာ့ စားဖိုမီးခိုးေခါင္းတုိင္ကေန အန္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ (၁၉၉၉  ေဖေဖာ္၀ါရီ၂၅ - မတ္ ၁၅) တာေကာဒီ